رجب علی صالحی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات هنرمند | |||
| رنگ پس‌زمینه = | |||
| عنوان = | |||
| تصویر = رجب علی صالحی.jpg | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = | |||
| نام = رجب علی صالحی | |||
| نام خانوادگی = | |||
| تاریخ تولد = 1334 شمسی | |||
| شهر تولد= تربت حیدریه | |||
| کشور تولد=ایران | |||
| تاریخ مرگ = | |||
| شهر مرگ = | |||
| کشور مرگ = | |||
| ملیت = ایرانی | |||
| حوزه فعالیت = پرده خوان | |||
| رشته = هنرهای نمایشی | |||
| آموزش = | |||
| جنبش = | |||
| سبک = | |||
| آثار = | |||
| پشتیبانان = | |||
| تأثیرپذیرفته از = جدش کربلایی محمد صالحی، کربلایی محمد مشهدعلی، کربلایی شکرالله نورالهی، حاج اکبر محمدزاده | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| جوایز = | |||
| وب‌گاه = | |||
}} | |||
[[en:Rajab ali salehi]] | |||
'''رجب علی صالحی،''' از هنرمندان ایرانی در زمینه [[پرده خوانی|پرده خوانی]] است. | |||
==شیوه اجرای نمایش== | |||
مرشد رجب علی در اجرای پرده از شیوه‌ای ساده و با کمترین حرکات بهره می‌گیرد. | |||
==شیوه اجرای آواز== | |||
مرشد رجب علی دارای لحن خوش و مسلط به الحان شخصیت‌های مثبت -اولیاءخوانان- تعزیه است که با اقتباس از لحنی شبیه به لحن [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس]] که اغلب موارد در فضای فواصل بیان ترک و سه گاه خوانده می‌شود و با توجه به داستان پرده که در آن حضرت عباس حضور دارد، اصلی‌ترین لحن یعنی سه گاه را انتخاب کرده است و آواز بیات ترک، پیش دانگ و دانگ اول ماهور و فواصل افشاری فضاهای فرعی و پیرامونی سه گاه را تشکیل می‌دهند. | |||
نکته دیگر در آواز این پرده خوان حفظ لحن آوازی بر متن غیر منظوم است. این حالت می‌تواند فرمی خاص در آوازهای پرده خوانی به شمار آید. | |||
==نشانه‌شناسی تصویر داستان ماردبن سدیف و مفهوم گریز== | |||
در نمایش‌های قدیم ایرانی یکی از فنون اجرای «گریز» است. اصلی‌ترین مفهوم [[گریز]]، جدا شدن از داستان درحال روایت و ورود به داستانی دیگر است و اصلی‌ترین گریز در پره خوانی و دیگر نمایش‌های مذهبی، گریز به صحرای کربلاست. در داستان ماردبن سدیف که دارای وجوه متعددی است به نوعی گریز زده می‌شود. حضور داستان ماردبن سدیف در مرکز صورت‌های پرده دو دلیل عمده دارد، اول: نمایاندن قدرت جنگ‌آوری و پهلوانی حضرت عباس که قادر است با یک ضربه شمشیر، جهان پهلوان، یل شامی یا ماردبن سدیف قوی‌ترین مرد عرب را دو شقه کند و دوم: تحکیم این تصور که حضرت امام حسین به عنوان مقتدای حضرت عباس قدرتی مافوق تصور ماست که حضرت عباس را نماد آن قدرت می‌دانیم. این دلایل سبب می‌شود تا صورت‌های حضرت عباس با مارد در مرکز پرده و در اندازه‌ای بزرگ‌تر از دیگر صورت‌ها قرار گیرد. حضرت عباس در سمت راست پرده که نشانه‌ای بر حقانیت اوست و مارد در سمت چپ که سمت اشقیاء است، نقاشی شده‌اند. | |||
==منبع== | |||
[[رده: | *منبع این مدخل از [[مرشدان پرده خوان ایران|مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان]] و حاصل فعالیت‌های پژوهشی [[حمیدرضا اردلان]] است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است. | ||
*مأخذ شناسی مناسک آیینی شیعه در ایران و جهان، پیمان اسحاقی. | |||
[[رده:هنرمندان]] | |||
[[رده:هنرمندان ایرانی]] | |||
[[رده:هنرمندان در گروه هنرهای نمایشی]] | |||
[[رده:هنرمندان در گروه ادبیات نمایشی]] | |||
[[رده:هنرمندان در گروه مرشدان پرده خوان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۱
| رجب علی صالحی | |
|---|---|
 | |
| زاده |
1334 شمسی تربت حیدریه |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | هنرهای نمایشی |
رجب علی صالحی، از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده خوانی است.
شیوه اجرای نمایش[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مرشد رجب علی در اجرای پرده از شیوه‌ای ساده و با کمترین حرکات بهره می‌گیرد.
شیوه اجرای آواز[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مرشد رجب علی دارای لحن خوش و مسلط به الحان شخصیت‌های مثبت -اولیاءخوانان- تعزیه است که با اقتباس از لحنی شبیه به لحن حضرت عباس که اغلب موارد در فضای فواصل بیان ترک و سه گاه خوانده می‌شود و با توجه به داستان پرده که در آن حضرت عباس حضور دارد، اصلی‌ترین لحن یعنی سه گاه را انتخاب کرده است و آواز بیات ترک، پیش دانگ و دانگ اول ماهور و فواصل افشاری فضاهای فرعی و پیرامونی سه گاه را تشکیل می‌دهند. نکته دیگر در آواز این پرده خوان حفظ لحن آوازی بر متن غیر منظوم است. این حالت می‌تواند فرمی خاص در آوازهای پرده خوانی به شمار آید.
نشانه‌شناسی تصویر داستان ماردبن سدیف و مفهوم گریز[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در نمایش‌های قدیم ایرانی یکی از فنون اجرای «گریز» است. اصلی‌ترین مفهوم گریز، جدا شدن از داستان درحال روایت و ورود به داستانی دیگر است و اصلی‌ترین گریز در پره خوانی و دیگر نمایش‌های مذهبی، گریز به صحرای کربلاست. در داستان ماردبن سدیف که دارای وجوه متعددی است به نوعی گریز زده می‌شود. حضور داستان ماردبن سدیف در مرکز صورت‌های پرده دو دلیل عمده دارد، اول: نمایاندن قدرت جنگ‌آوری و پهلوانی حضرت عباس که قادر است با یک ضربه شمشیر، جهان پهلوان، یل شامی یا ماردبن سدیف قوی‌ترین مرد عرب را دو شقه کند و دوم: تحکیم این تصور که حضرت امام حسین به عنوان مقتدای حضرت عباس قدرتی مافوق تصور ماست که حضرت عباس را نماد آن قدرت می‌دانیم. این دلایل سبب می‌شود تا صورت‌های حضرت عباس با مارد در مرکز پرده و در اندازه‌ای بزرگ‌تر از دیگر صورت‌ها قرار گیرد. حضرت عباس در سمت راست پرده که نشانه‌ای بر حقانیت اوست و مارد در سمت چپ که سمت اشقیاء است، نقاشی شده‌اند.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- منبع این مدخل از مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان و حاصل فعالیت‌های پژوهشی حمیدرضا اردلان است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است.
- مأخذ شناسی مناسک آیینی شیعه در ایران و جهان، پیمان اسحاقی.