اربعین خونین: تفاوت میان نسخه‌ها
(زیارت پیاده/تخریب قبر امام حسین (ع)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|نتیجه=راه‌پیمایان در طول راه،از آسمان و زمین به گلوله باران شدند. | |نتیجه=راه‌پیمایان در طول راه،از آسمان و زمین به گلوله باران شدند. | ||
}} | }} | ||
'''اربعین خونین'''، مراسم‌های اربعینی است که طی آن زائران مورد حمله قرار گرفته‌اند. گروه‌های تروریستی معارض با شیعیان به خصوص گروه‌های تکفیری سلفي - وهابی که اساسا زیارت را مصداق شرک و پیاده‌روی را هم بدعت و شرک آمیز می‌دانند، برای اخلال در برگزاری آیین اربعین ناامن سازی مسیر وکشتار زائران به روش‌های مختلف (انجام عملیات انتحاری، شلیک موشک از راه دور، ایجاد مسمومیت غذایی در بین زائران و ...) تلاش‌های زیادی کرده اند. گرچه عمده این تلاش‌ها ناکام مانده است. | |||
<br /> | |||
در [[ | ===حمله‌های اربعین=== | ||
در سال‌های مختلف، حمله به زائران [[حسین بن على (ع)|امام حسین (ع)]] در روز [[اربعین]]، اتفاق افتاده است. یکى از این نوبتها در سال 1397 ه.ق بود. زائران، براى بهره‌برداری‌هاى تبلیغى و سیاسى ضدّ حکومت عراق، برنامه‌ریزی کرده بودند. حکومت عراق هم به خشونت متوسّل شد و راه‌پیمایان را در طول راه، مورد حمله قرار داد. | |||
حادثه، به صورت پیاپى، در سالهاى 1390، 1395، 1396 ق. در ایام عاشورا و اربعین پیش آمده بود، امّا در سال 1397 ه.ق، در نجف، نیروى مردمى بود که از کنار مرقد امیرالمؤمنین (ع)، به راه افتاد و پس از چهار روز پیاده‌روى به کربلا رسید. حرکت موکب‌های پیاده و شعارهاى طول راه، نوعى اعتراض با حکومت بعث بود. امواج گستردۀ مردمى با شعار «أبَد وَ اللّهِ مَا نَنسَى حُسَیناً» (به خدا قسم، هرگز حسین را فراموش نخواهیم کرد!) به راه افتاده بود. نیروهاى دولتى براى جلوگیرى از رسیدن زائران به کربلا، برنامه‌هاى مختلفى داشتند و درگیریهایى پیش آمد و عده‌ای کشته شدند. در کربلا، حوادثى شدیدتر پیش آمد. این حادثه در سال 1356 ش بود. <ref>''در کتاب «انتفاضة صفر الإسلامیة» به قلم رعد الموسوى که خود از شاهدان حادثه بوده است،مبسوط این حادثه نقل شده است.در مجلۀ پیام انقلاب نیز در سال 64 و 65(شماره‌هاى 156 تا 163)گزارشى مفصّل از آن اربعین سرخ آمده است،در سلسله مقالات«زیارت»به قلم نویسنده.''</ref> | |||
==جستارهای وابسته== | |||
*[[اربعین]] | |||
*[[پیاده روی اربعین]] | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
* ''جواد محدثی، | |||
*''[[فرهنگ عاشورا|فرهنگ عاشور، جواد محدثی، قم، معارف، ج1، ص42-43.]]'' | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
<references /> | |||
[[رده:آیین‌ها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۰۷
| اربعین خونین | |
|---|---|
| عاملان | حکومت عراق |
| مکان | عراق |
| زمان | 1397 ه.ق |
| نتیجه | راه‌پیمایان در طول راه،از آسمان و زمین به گلوله باران شدند. |
اربعین خونین، مراسم‌های اربعینی است که طی آن زائران مورد حمله قرار گرفته‌اند. گروه‌های تروریستی معارض با شیعیان به خصوص گروه‌های تکفیری سلفي - وهابی که اساسا زیارت را مصداق شرک و پیاده‌روی را هم بدعت و شرک آمیز می‌دانند، برای اخلال در برگزاری آیین اربعین ناامن سازی مسیر وکشتار زائران به روش‌های مختلف (انجام عملیات انتحاری، شلیک موشک از راه دور، ایجاد مسمومیت غذایی در بین زائران و ...) تلاش‌های زیادی کرده اند. گرچه عمده این تلاش‌ها ناکام مانده است.
حمله‌های اربعین[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در سال‌های مختلف، حمله به زائران امام حسین (ع) در روز اربعین، اتفاق افتاده است. یکى از این نوبتها در سال 1397 ه.ق بود. زائران، براى بهره‌برداری‌هاى تبلیغى و سیاسى ضدّ حکومت عراق، برنامه‌ریزی کرده بودند. حکومت عراق هم به خشونت متوسّل شد و راه‌پیمایان را در طول راه، مورد حمله قرار داد.
حادثه، به صورت پیاپى، در سالهاى 1390، 1395، 1396 ق. در ایام عاشورا و اربعین پیش آمده بود، امّا در سال 1397 ه.ق، در نجف، نیروى مردمى بود که از کنار مرقد امیرالمؤمنین (ع)، به راه افتاد و پس از چهار روز پیاده‌روى به کربلا رسید. حرکت موکب‌های پیاده و شعارهاى طول راه، نوعى اعتراض با حکومت بعث بود. امواج گستردۀ مردمى با شعار «أبَد وَ اللّهِ مَا نَنسَى حُسَیناً» (به خدا قسم، هرگز حسین را فراموش نخواهیم کرد!) به راه افتاده بود. نیروهاى دولتى براى جلوگیرى از رسیدن زائران به کربلا، برنامه‌هاى مختلفى داشتند و درگیریهایى پیش آمد و عده‌ای کشته شدند. در کربلا، حوادثى شدیدتر پیش آمد. این حادثه در سال 1356 ش بود. [۱]
جستارهای وابسته[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ در کتاب «انتفاضة صفر الإسلامیة» به قلم رعد الموسوى که خود از شاهدان حادثه بوده است،مبسوط این حادثه نقل شده است.در مجلۀ پیام انقلاب نیز در سال 64 و 65(شماره‌هاى 156 تا 163)گزارشى مفصّل از آن اربعین سرخ آمده است،در سلسله مقالات«زیارت»به قلم نویسنده.