ابن فلاح کاظمی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
'''شیخ محمّد شریف بن فلاح کاظمی''' از شعرای قرن سیزدهم هجری است. | |||
شیخ | == زندگینامه == | ||
سید امین در اعیان الشیعه می‌نویسد: سیّد شریف فلاح عالمی فاضل و ادیبی شاعر است که قصیده‌ی مشهوری در مدح امیر المؤمنین علی (ع) سرود و آن را در کنار حرم شریف امام علی (ع) خواند که ناگهان آویزه‌ای طلایی از بالای ضریح بر او افتاد که با دستش گرفت. | شیخ کاظمی در کاظمین متولّد شد و در همان شهر رشد و نمو نمود. سپس به نجف هجرت کرد و به تحصیل علوم پرداخت. | ||
وی به سال | سید امین در اعیان الشیعه می‌نویسد: سیّد شریف فلاح عالمی فاضل و ادیبی شاعر است که قصیده‌ی مشهوری در مدح امیر المؤمنین علی (ع) سرود و آن را در کنار حرم شریف امام علی (ع) خواند که ناگهان آویزه‌ای طلایی از بالای ضریح بر او افتاد که با دستش گرفت. وی به سال ۱۲۲۰ ه. ق درگذشت. <ref> ادب الطف؛ ج ۶، ص ۱۲۴ و ۱۲۶.</ref> | ||
== نمونه اشعار == | |||
۱- قف باللطفوف وجد بفیض الادمع‌ان کنت ذا حزن و قلب موجع | |||
۲- أیبیت جسم ابن النبیّ علی الثّری‌و یبیت من فوق الحشایا مضجعی | |||
۳- تبا لقلب لا یقطّع بعده‌أسفا بسیف الحزن أیّ تقطّع | |||
۴- و عمی لعین لا تسحّ لفقده‌حمر الدّما عوض الدّموع الهمّع <ref>ادب الطف؛ ج ۶، ص ۱۲۲.</ref> | |||
۱- در [[طف]] بایست و اشکهایت را جاری کن با قلبی که در آتش و حزن می‌سوزد. | |||
۲- پیکر پاک فرزند رسول خدا بر خاک افتاده است. | |||
۳- بی‌طاقتی فوق العاده خواب و راحت از من ربوده است و قلبم از درد پاره‌پاره گردیده و اشکم همواره ریزان است. | |||
۴- چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و بر این ماتم از خون مدد می‌گیرد. | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، | * دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج۱، ص: ۴۹۰. | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۸۲: | خط ۷۹: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۴۴
| ابن فلاح کاظمی | |
|---|---|
| زادروز | کاظمین |
| مرگ | 1220 ه. ق |
| پیشه | عالمی فاضل و ادیبی شاعر |
شیخ محمّد شریف بن فلاح کاظمی از شعرای قرن سیزدهم هجری است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
شیخ کاظمی در کاظمین متولّد شد و در همان شهر رشد و نمو نمود. سپس به نجف هجرت کرد و به تحصیل علوم پرداخت. سید امین در اعیان الشیعه می‌نویسد: سیّد شریف فلاح عالمی فاضل و ادیبی شاعر است که قصیده‌ی مشهوری در مدح امیر المؤمنین علی (ع) سرود و آن را در کنار حرم شریف امام علی (ع) خواند که ناگهان آویزه‌ای طلایی از بالای ضریح بر او افتاد که با دستش گرفت. وی به سال ۱۲۲۰ ه. ق درگذشت. [۱]
نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
۱- قف باللطفوف وجد بفیض الادمع‌ان کنت ذا حزن و قلب موجع
۲- أیبیت جسم ابن النبیّ علی الثّری‌و یبیت من فوق الحشایا مضجعی
۳- تبا لقلب لا یقطّع بعده‌أسفا بسیف الحزن أیّ تقطّع
۴- و عمی لعین لا تسحّ لفقده‌حمر الدّما عوض الدّموع الهمّع [۲]
۱- در طف بایست و اشکهایت را جاری کن با قلبی که در آتش و حزن می‌سوزد.
۲- پیکر پاک فرزند رسول خدا بر خاک افتاده است.
۳- بی‌طاقتی فوق العاده خواب و راحت از من ربوده است و قلبم از درد پاره‌پاره گردیده و اشکم همواره ریزان است.
۴- چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و بر این ماتم از خون مدد می‌گیرد.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج۱، ص: ۴۹۰.