علامت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:علامت.jpg|بندانگشتی|علامت مورد استفاده در عزاداری امام حسین(ع)]]
از ابزار و وسایل عزادارى [[امام حسین(ع)]] که در هیئتها و دسته‌هاى مذهبى به کار گرفته مى‌شود، '''علامت''' است.  
از ابزار و وسایل عزادارى [[امام حسین(ع)]] که در هیئتها و دسته‌هاى مذهبى به کار گرفته مى‌شود، '''علامت''' است.  


خط ۱۰: خط ۱۱:
==منبع==
==منبع==


*جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۱۹-۳۲۰.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۱۹-۳۲۰.]


==پی‌نوشت==
==پی‌نوشت==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۸

علامت مورد استفاده در عزاداری امام حسین(ع)

از ابزار و وسایل عزادارى امام حسین(ع) که در هیئتها و دسته‌هاى مذهبى به کار گرفته مى‌شود، علامت است.

مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

علامت به معناى نشانه است. این علامتها هم نشانه‌هاى گروههاى عزادار محسوب مى‌شده‌است و کسانى هم که آن را حمل مى‌کردند، «علامت کش»بودند، یعنى علم بردار.

به نوشتۀ دهخدا: «صلیب مانندى که بر چوب یا آهن افقى آن از سوى پایین شالهاى ترمه آویزند و از سوى زبر لاله و تندیسهایى از مرغ و جز آن نصب کنند و در میان زبانه‌اى از فلز طویل دارد و بر نوک آن فلز پر یا گلوله‌اى از شیشۀ الوان نصب کنند و این زبانه‌هاى فلزى که به«تیغ»مشهور است،سه یا پنج باشد و در مراسم عزادارى محرم پیشاپیش دسته‌ها به حرکت آرند.» [۱]

«شیئى است فلزى و کار صنعتگران اصفهان که قدمت آن به عهد سلاطین صفوى مى‌رسد،داراى تعدادى زبانه،گنبد،گلدان و طاووس بوده و آن را با شالهاى سبز و سیاه و قهوه‌اى و پر طاووس و سکه‌هاى نقره و شمشیر و قمه و خنجر زینت مى‌کنند و در آخر دسته‌ها به حرکت در مى‌آورند...عده‌اى از جوانان هم نذر مى‌کنند که همه‌ساله باید در بردن علمات،سهم داشته باشند». [۲] به آن علمات هم مى‌گویند.شباهت آن به صلیب،مى‌رساند که پس از ارتباط ایران با اروپاییها در عصر قاجار،از آیینهاى مذهبى مسیحیت اقتباس شده است.به هر حال،نمودها و مظاهرى است که گاهى عزاداران را از محتوا و اصل عزادارى و اقامۀ شعائر دینى بازمى‌دارد .

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. لغت‌نامه،دهخدا.
  2. تاریخ تکایا و عزادارى قم،ص ۲۱۴.