منصب نوکرى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «عنوانى است که مدّاحان و روضه‌خوانان،از روى عشق و علاقه،به مولایشان ابا عبد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
عنوانى است که | '''منصب نوکری''' عنوانى است که [[مداحی|مداحان]] و [[روضه خوانی|روضه‌خوانان]]، از روى عشق و علاقه، به مولایشان اباعبدالله(ع) به کار و شغل خود مى‌دهند و به آن افتخار مى‌کنند و [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] را ارباب و خود را نوکر به حساب مى‌آورند و این نوکرى را با پادشاهى عوض نمى‌کنند. | ||
==مفهوم== | |||
شایسته آن است که این نوکرى،خلوص و حقیقت داشته باشد و صرف ادّعا نباشد،حقیقت آن وقتى است که میان نوکر و ارباب،اطاعت از یک سو و لطف از سوى دیگر باشد.مرحوم محدث نورى گوید:«به مجرّد ذکر فضایل و مناقب و حالات و مصائب حضرت سیدالشهدا(ع) کسى سمت چاکرى و منصب نوکرى آن حضرت را پیدا نخواهد کرد... | |||
روضه‌خوان آنگاه در قطار چاکران آن حضرت در آید که آنچه گوید، براى حقّ عزّ و جل و اداى حقّ و اولیائش(ع) باشد و الاّ کاسبى خواهد بود که آن فضایل و مناقب را سرمایه نموده و به آن مشغول تجارت شده،ابدا حقى به کسى ندارد.» <ref>لؤلؤ و مرجان،میرزا حسین نورى،ص ۱۹.</ref> | |||
<br /> | |||
{| | |||
|به مال و جاه و سلطنت نه رو کند نه بنگرد | |||
| | |||
|کسى که از صمیم دل،دمى شود گداى تو | |||
|} | |||
==منبع== | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۳۸.] | |||
==پی‌نوشت== | |||
<references /> | |||
[[رده:مفاهیم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۵
منصب نوکری عنوانى است که مداحان و روضه‌خوانان، از روى عشق و علاقه، به مولایشان اباعبدالله(ع) به کار و شغل خود مى‌دهند و به آن افتخار مى‌کنند و امام حسین(ع) را ارباب و خود را نوکر به حساب مى‌آورند و این نوکرى را با پادشاهى عوض نمى‌کنند.
مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
شایسته آن است که این نوکرى،خلوص و حقیقت داشته باشد و صرف ادّعا نباشد،حقیقت آن وقتى است که میان نوکر و ارباب،اطاعت از یک سو و لطف از سوى دیگر باشد.مرحوم محدث نورى گوید:«به مجرّد ذکر فضایل و مناقب و حالات و مصائب حضرت سیدالشهدا(ع) کسى سمت چاکرى و منصب نوکرى آن حضرت را پیدا نخواهد کرد...
روضه‌خوان آنگاه در قطار چاکران آن حضرت در آید که آنچه گوید، براى حقّ عزّ و جل و اداى حقّ و اولیائش(ع) باشد و الاّ کاسبى خواهد بود که آن فضایل و مناقب را سرمایه نموده و به آن مشغول تجارت شده،ابدا حقى به کسى ندارد.» [۱]
| به مال و جاه و سلطنت نه رو کند نه بنگرد | کسى که از صمیم دل،دمى شود گداى تو |
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ لؤلؤ و مرجان،میرزا حسین نورى،ص ۱۹.