مسروق بن وائل حضرمى: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «از نیروهاى خبیث سپاه عمر سعد که در کربلا حضور داشت.در پیشاپیش نیروهاى کوفه بو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
از نیروهاى خبیث سپاه عمر سعد که در کربلا حضور داشت.در پیشاپیش نیروهاى کوفه بود،به این امید که سر امام حسین«ع»را به دست آورد و نزد ابن زیاد،مقام یابد.در گفتگویى با امام،به آن حضرت جسارت کرد و سید الشهدا«ع»او را نفرین کرد و فرمود:
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
|اطلاعات قاتل =
| تصویر        =
| توضیح تصویر  =
| نام کامل    =مسروق بن وائل حضرمی
| کنیه        =
| لقب          =
| زادروز/زادگاه =
| محل زندگی    =
| نسب/قبیله    =
| خویشاوندان سرشناس  =
| نحوه درگذشت=
| مدفن =
| اقدامات =
| انگیزه    =
| نقش‌های برجسته    =نیروهای تحح امر عمرسعد در کربلا که از نبرد منصرف شد
| دیگر فعالیت‌ها  =
}}'''مسروق بن وائل حضرمی''' از نیروهاى سپاه [[عمر سعد]] که در [[کربلا]] حضور داشت.  


«اللّهمّ حزه الى النّار».او خشمگین شد و خواست که به سوى امام اسب بتازد.هنگام پرش از نهر،پایش در رکاب ماند و بدنش از اسب آویخته شد.مسروق از این صحنه مرعوب شد و خود را از میدان نبرد کنار کشید.علّت را که پرسیدند،به این معجزه اشاره کرد و گفت:«رأیت من اهل هذا البیت شیئا لا اقاتلهم ابدا».از این دودمان چیزى دیدم که هرگز با آنان نخواهم جنگید.در برخى نقلها آمده است که اسبش او را آن قدر به سنگها و درختها کشید و کوبید تا مرد. <ref>عبرات المصطفین،ج 2،ص 26.</ref>
==نقش در نبرد کربلا==
مسروق بن وائل حضرمی در پیشاپیش نیروهاى [[کوفه]] بود، به این امید که سر [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] را به دست آورد و نزد [[عبید الله بن زیاد|ابن زیاد]]، مقام یابد.


==پشیمانی از نبرد با سیدالشهدا(ع)==
[[عبدالله بن حوزه]] در گفتگویى با امام، به آن حضرت جسارت کرد و [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] او را نفرین کرد و فرمود: «اللّهمّ حزه الى النّار».


او خشمگین شد و خواست که به سوى امام اسب بتازد. هنگام پرش از نهر، پایش در رکاب ماند و بدنش از اسب آویخته شد.  در برخى نقلها آمده است که اسبش او را آن قدر به سنگها و درختها کشید و کوبید تا مرد.<ref>عبرات المصطفین،ج ۲،ص ۲۶.</ref>


مسروق از این صحنه ترسید و خود را از میدان نبرد کنار کشید. علت را که پرسیدند، به این حادثه اشاره کرد و گفت: «رأیت من اهل هذا البیت شیئا لا اقاتلهم ابدا». از این دودمان چیزى دیدم که هرگز با آنان نخواهم جنگید.


==منبع==


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۱۹.]


==پی‌نوشت==
<references />{{navbox
|name = عاملان واقعه کربلا
|title = عاملان واقعه کربلا


جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 419.
|group1 = عاملان اصلی
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]]
 
|group2 = لشکر عمر بن سعد
|list2 = {{navbox | child
 
|group1 = فرماندهان
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن‌ حجاج‌ زبیدی]] {{*}} [[شبث‌ بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]]
 
|group2 = قاتلان
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]]
 
|group3 = تازندگان بر بدن امام
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]]
 
|group4 = حاملان سر امام
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]]
}}
|group5 = سایر
|list5 = [[حفص بن عمر]]
}}
[[رده:افراد]]
[[رده:قاتلان کربلا]]
[[en:Al-Hajjaj b. Masruq al-Ju'fi]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۵۰

مشخصات فردی
نام کامل مسروق بن وائل حضرمی
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته نیروهای تحح امر عمرسعد در کربلا که از نبرد منصرف شد

مسروق بن وائل حضرمی از نیروهاى سپاه عمر سعد که در کربلا حضور داشت.

نقش در نبرد کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مسروق بن وائل حضرمی در پیشاپیش نیروهاى کوفه بود، به این امید که سر امام حسین(ع) را به دست آورد و نزد ابن زیاد، مقام یابد.

پشیمانی از نبرد با سیدالشهدا(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالله بن حوزه در گفتگویى با امام، به آن حضرت جسارت کرد و سیدالشهدا(ع) او را نفرین کرد و فرمود: «اللّهمّ حزه الى النّار».

او خشمگین شد و خواست که به سوى امام اسب بتازد. هنگام پرش از نهر، پایش در رکاب ماند و بدنش از اسب آویخته شد. در برخى نقلها آمده است که اسبش او را آن قدر به سنگها و درختها کشید و کوبید تا مرد.[۱]

مسروق از این صحنه ترسید و خود را از میدان نبرد کنار کشید. علت را که پرسیدند، به این حادثه اشاره کرد و گفت: «رأیت من اهل هذا البیت شیئا لا اقاتلهم ابدا». از این دودمان چیزى دیدم که هرگز با آنان نخواهم جنگید.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. عبرات المصطفین،ج ۲،ص ۲۶.