سید حمیرى: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سید حمیری''' از برجسته‌ترین شاعران شیعه که در عراق مى‌زیست و مورد عنایت خاص ائمه، بخصوص امام صادق(ع) بود. در مدح اهل بیت و مرثیۀ سید الشهدا(ع) و شهداى | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = سید حمیری | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = | |||
| زمینه فعالیت = | |||
| ملیت = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = | |||
| والدین = | |||
| تاریخ مرگ = ۱۷۳ هجری قمری | |||
| محل مرگ = رمیله، بغداد | |||
| علت مرگ = | |||
| محل زندگی = | |||
| مختصات محل زندگی = | |||
| مدفن = | |||
|مذهب = شیعه | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب = | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه = شاعر | |||
| سال‌های نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری = | |||
|کتاب‌ها = | |||
|مقاله‌ها = | |||
|نمایشنامه‌ها = | |||
|فیلم‌نامه‌ها = | |||
|دیوان اشعار = | |||
|تخلص = | |||
|فیلم ساخته بر اساس اثر= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد = | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وب‌گاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
'''سید حمیری''' از برجسته‌ترین شاعران شیعه که در عراق مى‌زیست و مورد عنایت خاص ائمه، بخصوص امام صادق(ع) بود. در مدح [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] و [[مرثیه|مرثیۀ]] [[سیدالشهدا (ع)|سید الشهدا(ع)]] و شهداى [[کربلا]]، آثار برجسته‌اى سروده است. | |||
== زندگینامه == | ==زندگینامه== | ||
نامش ابو | نامش ابو هاشم، اسماعیل بن محمد الحمیرى بود.در سال ۱۰۵ ه به دنیا آمد. خانواده‌اش از محبت [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] دور بودند؛ اما خودش شیفتۀ آل على بود و هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاک کرد. | ||
امام صادق(ع) به او فرمود:«سمتک امک سیدا،وفقت فى ذلک و انت سید الشعراء» <ref>الغدیر،ج ۲،ص ۲۳۲.</ref> مادرت تو را«سید»نامید،در این باره موفق شدى و تو سالار شاعرانى.سید حمیرى،علاوه بر چیرگى در شعر و ادب،در علوم قرآنى، تفسیر،حدیث و کلام نیز چهره‌اى بارز بود و نامش در کنار نام عالمان بزرگ مطرح است. | امام صادق(ع) به او فرمود:«سمتک امک سیدا،وفقت فى ذلک و انت سید الشعراء» <ref>الغدیر،ج ۲،ص ۲۳۲.</ref> مادرت تو را«سید»نامید،در این باره موفق شدى و تو سالار شاعرانى.سید حمیرى،علاوه بر چیرگى در شعر و ادب،در علوم قرآنى، تفسیر،حدیث و کلام نیز چهره‌اى بارز بود و نامش در کنار نام عالمان بزرگ مطرح است. | ||
| خط ۸: | خط ۵۵: | ||
اما زبان شعرى او در مدح دودمان پیامبر و هجو و رسوا کردن بنى امیه،بسیار نافذ و بران بود.مجموعۀ شعر او نیز(دیوان السید الحمیرى)چاپ شده است. | اما زبان شعرى او در مدح دودمان پیامبر و هجو و رسوا کردن بنى امیه،بسیار نافذ و بران بود.مجموعۀ شعر او نیز(دیوان السید الحمیرى)چاپ شده است. | ||
حضرت صادق(ع) در منزل خود او را نشاند و خانوادۀ | حضرت صادق(ع) در منزل خود او را نشاند و خانوادۀ امام، پشت پرده نشستند. امام از او خواست در سوگ [[حسین|حسین(ع)]] شعر بخواند. او هم [[مرثیه]]<nowiki/>اى خواند، | ||
با این مطلع: | با این مطلع: | ||
| خط ۱۸: | خط ۶۷: | ||
سرانجام،در رمیلۀ بغداد،در سال ۱۷۳ ق وفات یافت. <ref>پیرامون شخصیّت او،از جمله ر.ک:«الغدیر»،ج ۲،«شاعر العقیده»،محمد تقى حکیم،«سید حمیرى،سالار شاعران»،محمد صحّتى.</ref> | سرانجام،در رمیلۀ بغداد،در سال ۱۷۳ ق وفات یافت. <ref>پیرامون شخصیّت او،از جمله ر.ک:«الغدیر»،ج ۲،«شاعر العقیده»،محمد تقى حکیم،«سید حمیرى،سالار شاعران»،محمد صحّتى.</ref> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۳۴-۲۳۵. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۳۴-۲۳۵.] | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references />{{شاعران}} | ||
[[رده:افراد]] | [[رده:افراد]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
[[رده:شاعران]] | |||
[[رده:مرثیه‌سرا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰
| سید حمیری | |
|---|---|
| مرگ | ۱۷۳ هجری قمری رمیله، بغداد |
| پیشه | شاعر |
سید حمیری از برجسته‌ترین شاعران شیعه که در عراق مى‌زیست و مورد عنایت خاص ائمه، بخصوص امام صادق(ع) بود. در مدح اهل بیت و مرثیۀ سید الشهدا(ع) و شهداى کربلا، آثار برجسته‌اى سروده است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نامش ابو هاشم، اسماعیل بن محمد الحمیرى بود.در سال ۱۰۵ ه به دنیا آمد. خانواده‌اش از محبت اهل بیت دور بودند؛ اما خودش شیفتۀ آل على بود و هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاک کرد.
امام صادق(ع) به او فرمود:«سمتک امک سیدا،وفقت فى ذلک و انت سید الشعراء» [۱] مادرت تو را«سید»نامید،در این باره موفق شدى و تو سالار شاعرانى.سید حمیرى،علاوه بر چیرگى در شعر و ادب،در علوم قرآنى، تفسیر،حدیث و کلام نیز چهره‌اى بارز بود و نامش در کنار نام عالمان بزرگ مطرح است.
اما زبان شعرى او در مدح دودمان پیامبر و هجو و رسوا کردن بنى امیه،بسیار نافذ و بران بود.مجموعۀ شعر او نیز(دیوان السید الحمیرى)چاپ شده است.
حضرت صادق(ع) در منزل خود او را نشاند و خانوادۀ امام، پشت پرده نشستند. امام از او خواست در سوگ حسین(ع) شعر بخواند. او هم مرثیه‌اى خواند،
با این مطلع:
امرر على جدث الحسین فقل لاعظمه الزکیه
و امام صادق(ع) گریست و صداى ناله از خانۀ آن حضرت بلند شد،تا حدى که به او گفتند:دیگر بس است.او نیز شعرش را متوقف کرد. [۲]
سرانجام،در رمیلۀ بغداد،در سال ۱۷۳ ق وفات یافت. [۳]