تائب تبریزی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| آن که بُد گوهر دریای حیا زینب بود|در حیا نایبه‌ی خیر نسا زینب بود }} | {{ب| آن که بُد گوهر دریای حیا [[زینب (س)|زینب]] بود|در حیا نایبه‌ی خیر نسا زینب بود }} | ||
{{ب| گوهری که به جهان «زین‌اش» نام آمد|دختر میر عرب، شیر خدا زینب بود }} | {{ب| گوهری که به جهان «زین‌اش» نام آمد|دختر میر عرب، شیر خدا زینب بود }} | ||
{{ب| تالی حضرت صدیقه و اخت | {{ب| تالی حضرت صدیقه و اخت ال[[حسنین]]|سینه‌اش آینه‌ی صدق و صفا زینب بود }} | ||
{{ب| آن که پیموده ره مهر وفا شد نامی|زیب دیباچه‌ی دیوان وفا زینب بود }} | {{ب| آن که پیموده ره مهر وفا شد نامی|زیب دیباچه‌ی دیوان وفا زینب بود }} | ||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران متأخر]] | [[رده:شاعران متأخر]] | ||
<references /> | <references />{{شاعران}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۰
شیخ اسماعیل تائب تبریزی (۱۲۸۶ ه. ق-۱۳۷۴ ه. ق) یکی از شاعران معاصر ایران بود.
| شیخ اسماعیل تائب | |
|---|---|
| زادروز | ۱۲۸۶ ه. ق تبریز |
| مرگ | ۱۳۷۴ ه. ق مشهد |
| لقب | مسأله‌گو |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
شیخ اسماعیل بن حسین تبریزی معروف به «مسأله‌گو» شاعر و نویسنده‌ی ایرانی به سال ۱۲۸۶ ه. ق در تبریز متولد شد و در همان شهر علوم ادبی را فرا گرفت، سپس به مشهد کوچ کرد و تا پایان زندگی در آن شهر به سر برد.
تائب شاعری میان مایه بود و بیشتر اشعارش درونمایه‌های اخلاقی و اجتماعی دارند و بیشتر در زمره‌ی شعرهای تعلیمی به شمار می‌روند. تائب به سال ۱۳۷۴ ه. ق در مشهد مقدس وفات یافت.[۱]
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تائب تبریزی مؤلفی پرکار بود و آثار فراوانی به نظم و نثر از خود باقی گذارده‌است، از جمله:
- «ابلاغ‌المبین» به نثر فارسی در ردّ آیین مسیحی
- «عقایدالاسلام» ترجمه‌ی عقایدالاسلام ترکی
- «مرآةالمتقین» در اخلاق و معارف
- «روح و ریحان» که حاوی مطالب اخلاقی، عرفانی، قصص، حکایات تاریخ و زندگینامه است و کتاب کشکولی در نظم نثر است.
دیوان اشعار شامل: غزل، رباعی و قطعه که از جمله قصاید آن مراثی و مدایح چهارده معصوم(ع) را می‌توان برشمرد.
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| آن که بُد گوهر دریای حیا زینب بود | در حیا نایبه‌ی خیر نسا زینب بود | |
| گوهری که به جهان «زین‌اش» نام آمد | دختر میر عرب، شیر خدا زینب بود | |
| تالی حضرت صدیقه و اخت الحسنین | سینه‌اش آینه‌ی صدق و صفا زینب بود | |
| آن که پیموده ره مهر وفا شد نامی | زیب دیباچه‌ی دیوان وفا زینب بود | |
| آنکه مبهوت ز صبرش شده ایّوب صبور | معدن صبر به صحرای بلا زینب بود | |
| آنکه بعد از شه لب تشنه به هنگام بلا | قد علم کرد به میدان وفا زینب بود | |
| آنکه با شوق بیاری برادر برخاست | پیروی کرد از او، پای به پا زینب بود | |
| آنکه همگام برادر شد و بر خلق رساند | صورت و معنی قرآن خدا زینب بود | |
| آنکه در حال اسیری پی نهضت برخاست | گشت خاتون ظفر در همه جا زینب بود |
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ تاریخ علمای خراسان؛ ص ۲۶۶.