مهدی جهاندار: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
مهدی جهاندار فرزند منوچهر به سال ١٣٥٨ شمسی در اصفهان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در اصفهان گذراند و کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه آزاد نجف‌آباد اخذ نمود. | مهدی جهاندار فرزند منوچهر به سال ١٣٥٨ شمسی در اصفهان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[حسین بن على (ع)|امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در اصفهان گذراند و کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه آزاد نجف‌آباد اخذ نمود. | ||
ایشان در چندین جشنواره و کنگره همچون جشنواره علوی ساری، شعر عاشورایی شیراز، خاکیتر از مزار مسجد بلال تهران شرکت و برگزیده شده است. | ایشان در چندین جشنواره و کنگره همچون جشنواره علوی ساری، شعر عاشورایی شیراز، خاکیتر از مزار مسجد بلال تهران شرکت و برگزیده شده است. | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
{{ب| خواهر غمدیده رو به سوی برادر | گفت که یارانمان کمند، قلیلا }} | {{ب| خواهر غمدیده رو به سوی برادر | گفت که یارانمان کمند، قلیلا }} | ||
{{ب| ناله قرآن ز روی نیزه برآمد | گفت که خواهر معَ الرسول سَبیلا }} | {{ب| ناله قرآن ز روی نیزه برآمد | گفت که خواهر معَ الرسول سَبیلا }} | ||
{{ب| خواهر من بعد من غریب نمانی | عشق تو | {{ب| خواهر من بعد من غریب نمانی | عشق تو [[زین العابدین «ع»|سجاد]]، فاتّخِذهُ وَکیلا }} | ||
{{ب| گفت هوا گرم و راه شام زیاد است | گفت لکَ فی النهارِ سبحَ طویلا }} | {{ب| گفت هوا گرم و راه شام زیاد است | گفت لکَ فی النهارِ سبحَ طویلا }} | ||
{{ب| گفت که شب را کجا بدون تو باشم | گفت قُم الیل را وَ أقوَمُ قیلا }} | {{ب| گفت که شب را کجا بدون تو باشم | گفت قُم الیل را وَ أقوَمُ قیلا }} | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{ | {| style="margin: 0 auto; " | ||
| class="b" |<span class="beyt"> [[روضه خوانی|روضه‌خوان]] گفت که [[لیلى|لیلا]] پسری داشت که رویش</span> | |||
| class="b" |<span class="beyt"> روضه‌خوان گفت که لیلا پسری داشت که رویش</span> | |||
| style="width:2em;" | | | style="width:2em;" | | ||
| class="b" |<span class="beyt"> به درخشندگی ماه که عباس عمویش </span> | | class="b" |<span class="beyt"> به درخشندگی ماه که [[عباس]] عمویش </span> | ||
|- | |- | ||
| class="b" |<span class="beyt"> روضه‌خوان گفت که لیلا پسری داشت که مجنون</span> | | class="b" |<span class="beyt"> روضه‌خوان گفت که لیلا پسری داشت که مجنون</span> | ||
| خط ۱۰۳: | خط ۹۶: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1154-1155.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1154-1155.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۰۳: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references /> | <references />{{شاعران}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۴۳
مهدی جهاندار (١٣٥٨ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
| مهدی جهاندار | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ١٣٥٨ ه.ش اصفهان |
| پدر و مادر | منوچهر جهاندار |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مهدی جهاندار فرزند منوچهر به سال ١٣٥٨ شمسی در اصفهان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در اصفهان گذراند و کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه آزاد نجف‌آباد اخذ نمود.
ایشان در چندین جشنواره و کنگره همچون جشنواره علوی ساری، شعر عاشورایی شیراز، خاکیتر از مزار مسجد بلال تهران شرکت و برگزیده شده است.
همسر ایشان خانم زهرا سپه کار نیز شاعر است. [۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| قافله را تا زدند بانگ رحیلا | ولولهای شد که یا حسین دخیلا | |
| قافله می‌رفت بی‌حسین و لیکن | دشمن او تا به حشر خوار و ذلیلا | |
| بر سرِ نی‌ها «سری به نیزه بلند است» | سر چه سری وَه چه با شکوه و جلیلا | |
| خواهر غمدیده رو به سوی برادر | گفت که یارانمان کمند، قلیلا | |
| ناله قرآن ز روی نیزه برآمد | گفت که خواهر معَ الرسول سَبیلا | |
| خواهر من بعد من غریب نمانی | عشق تو سجاد، فاتّخِذهُ وَکیلا | |
| گفت هوا گرم و راه شام زیاد است | گفت لکَ فی النهارِ سبحَ طویلا | |
| گفت که شب را کجا بدون تو باشم | گفت قُم الیل را وَ أقوَمُ قیلا | |
| گفت که بی تو چگونه خطبه بخوانم | گفت سنُلقی علیک قولَ ثقیلا | |
| گفت که از گوشه خرابه چه گویی | گفت بهشت است جَنّه وَ نخیلا | |
| گفت که با درد تازیانه چه سازیم | گفت صبوری کنید صبرَ جَمیلا | |
| گفت که صبراً عَلی قضائِک یا عشق | فاتّخذ الله زینباً بخلیلا [۲] | |
| گفت که هیهات مِنّا الذله جماعت | ثمّ جَعلنا الحسین علیه دلیلا [۳] | |
| گفت حسینش که من شهید تو هستم | گفت خدا شاءَ أن یراک قتیلا |
| روضه‌خوان گفت که لیلا پسری داشت که رویش | به درخشندگی ماه که عباس عمویش | |
| روضه‌خوان گفت که لیلا پسری داشت که مجنون | پسری داشت که می‌رفت و نگاه تو به سویش | |
| پسری خوش قد و قامت پسری صبح قیامت | روضه‌خوان گفت که در باد پریشان شده مویش | |
| آسمان بار امانت نتوانست کشیدن | که بریدند... خدایا که شکستند سبویش | |
| روضه‌خوان تاب نیاورد عمو آب نیاورد | روضه‌خوان آمد و زانو زد و بوسید گلویش |