سارا حیدری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = سارا حیدری | | نام = سارا حیدری | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۰: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''سارا حیدری''' (١٣٥٤ ه. ش) شاعر معاصر ایرانی است. | |||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
سارا حیدری به سال ١٣٥٤ ه. ش در تهران به دنیا آمد. پس از طی تحصیلات دوران متوسطه، از دانشگاه آزاد تهران در رشته‌ی علوم سیاسی به اخذ مدرک کارشناسی نائل آمد. | سارا حیدری به سال ١٣٥٤ ه. ش در تهران به دنیا آمد. پس از طی تحصیلات دوران متوسطه، از دانشگاه آزاد تهران در رشته‌ی علوم سیاسی به اخذ مدرک کارشناسی نائل آمد. | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
شعرهای حیدری در چند سال اخیر در بسیاری از نشریات، جنگ‌ها و مجموعه‌های شعری گردآوری شده، انتشار یافته است. شعرهای او بیشتر در قالب غزل است. | شعرهای حیدری در چند سال اخیر در بسیاری از نشریات، جنگ‌ها و مجموعه‌های شعری گردآوری شده، انتشار یافته است. شعرهای او بیشتر در قالب غزل است. | ||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| از عمق درد غریبانه، کربلا تو بگو|هر آن چه دیده‌ای آری به چشم‌ها تو بگو }} | {{ب| از عمق درد غریبانه، [[کربلا]] تو بگو|هر آن چه دیده‌ای آری به چشم‌ها تو بگو }} | ||
{{ب| بگو که خاک تو، آکنده، از خدا شده است|بگو که وسعت یک قرن در تو جا شده است }} | {{ب| بگو که خاک تو، آکنده، از خدا شده است|بگو که وسعت یک قرن در تو جا شده است }} | ||
| خط ۹۵: | خط ۹۳: | ||
{{ب| به کربلاست که نخل ایستاده می‌میرد|به کربلاست که یک مرد ساده می‌میرد }} | {{ب| به کربلاست که نخل ایستاده می‌میرد|به کربلاست که یک مرد ساده می‌میرد }} | ||
{{ب| چقدر مثل قیامت عظیمی عاشورا|عظیم نه، که صدای قیامتی به خدا }} | {{ب| چقدر مثل قیامت عظیمی [[عاشورا]]|عظیم نه، که صدای قیامتی به خدا }} | ||
{{ب| بکوب بر سر دوشم، بکوب ای زنجیر|بزن به روی سرم دست‌های دامن گیر! }} | {{ب| بکوب بر سر دوشم، بکوب ای زنجیر|بزن به روی سرم دست‌های دامن گیر! }} | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۹۹: | ||
{{ب| نشسته است به کنجی، عزا گرفته دلم|عزا نه، بلکه غمی از خدا گرفته دلم }} | {{ب| نشسته است به کنجی، عزا گرفته دلم|عزا نه، بلکه غمی از خدا گرفته دلم }} | ||
{{ب| بهانه‌ای است | {{ب| بهانه‌ای است [[محرم]]، که سخت می‌نالم|چنین به حال دل تیره بخت می‌نالم }} | ||
{{ب| اگر چه کرب و بلا، حزن‌آور است و غمین|به حال خویش بگریید مردمان زمین!! }} | {{ب| اگر چه کرب و بلا، حزن‌آور است و غمین|به حال خویش بگریید مردمان زمین!! }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1685.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1685.] | ||
{{شاعران}} | |||
[[رده:ادبیات]] | [[رده:ادبیات]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۷
| سارا حیدری | |
|---|---|
| زادروز | ١٣٥٤ ه.ش تهران |
| سبک نوشتاری | غزل |
سارا حیدری (١٣٥٤ ه. ش) شاعر معاصر ایرانی است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سارا حیدری به سال ١٣٥٤ ه. ش در تهران به دنیا آمد. پس از طی تحصیلات دوران متوسطه، از دانشگاه آزاد تهران در رشته‌ی علوم سیاسی به اخذ مدرک کارشناسی نائل آمد.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
شعرهای حیدری در چند سال اخیر در بسیاری از نشریات، جنگ‌ها و مجموعه‌های شعری گردآوری شده، انتشار یافته است. شعرهای او بیشتر در قالب غزل است.
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| از عمق درد غریبانه، کربلا تو بگو | هر آن چه دیده‌ای آری به چشم‌ها تو بگو | |
| بگو که خاک تو، آکنده، از خدا شده است | بگو که وسعت یک قرن در تو جا شده است | |
| بگو بزرگترین‌ها چه ساده می‌میرند | و نخل‌ها، همه‌شان ایستاده می‌میرند | |
| به کربلاست، که شش ماهه طفل، بالغ شد | ز هر چه رنگ تعلق گرفت، فارغ شد | |
| به کربلاست که مردان مرد در تب و تاب | در اوجی از عطش امّا تمامشان سیراب | |
| به کربلاست که غوغا، سکوت می‌خواند | و بی‌دو دست، عزیزی، قنوت می‌خواند | |
| به کربلاست که نخل ایستاده می‌میرد | به کربلاست که یک مرد ساده می‌میرد | |
| چقدر مثل قیامت عظیمی عاشورا | عظیم نه، که صدای قیامتی به خدا | |
| بکوب بر سر دوشم، بکوب ای زنجیر | بزن به روی سرم دست‌های دامن گیر! | |
| نشسته است به کنجی، عزا گرفته دلم | عزا نه، بلکه غمی از خدا گرفته دلم | |
| بهانه‌ای است محرم، که سخت می‌نالم | چنین به حال دل تیره بخت می‌نالم | |
| اگر چه کرب و بلا، حزن‌آور است و غمین | به حال خویش بگریید مردمان زمین!! |