منصوره عرب سرهنگی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
{{ب| کسی که در دل شمشیرهای تشنه به خون|رجز بخواند و قاسم شود، هنر دارد }} | {{ب| کسی که در دل شمشیرهای تشنه به خون|رجز بخواند و قاسم شود، هنر دارد }} | ||
{{ب| هماره چشم به راهش نشسته کرب و بلا|که بی‌قرار بیاید، سلاح بردارد }} | {{ب| هماره چشم به راهش نشسته [[کربلا|کرب و بلا]]|که بی‌قرار بیاید، سلاح بردارد }} | ||
{{ب| خدا کند به من خسته دل پناه دهد|که گفته‌اند به دل خستگان نظر دارد }} | {{ب| خدا کند به من خسته دل پناه دهد|که گفته‌اند به دل خستگان نظر دارد }} | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1687. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1687.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
{{شاعران}} | |||
[[رده:ادبیات]] | [[رده:ادبیات]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۴
منصوره عرب سرهنگی (١٣٥٤ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
| منصوره عرب سرهنگی | |
|---|---|
| زادروز | ١٣٥٤ ه.ش |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منصوره عرب سرهنگی در سال ١٣٥٤ ه. ش در شهرستان ایوانکی به دنیا آمد. تحصیلات خود را در زادگاهش و سپس سمنان گذراند و در سال ١٣٧٢ دیپلم گرفت. وی در سال ١٣٧٧ ه. ش از دانشگاه سمنان به اخذ مدرک کارشناسی پرستاری نائل آمد.
عرب سرهنگی از دوران نوجوانی به سرودن اشعار پرداخت و سروده‌هایش به صورت پراکنده در برخی از نشریات کشور و مجموعه شعرهای گردآوری شده، انتشار یافته است.
عرب سرهنگی با انجمن شعر و ادب گرمسار همکاری داشته و در سال ١٣٧٨ ه. ش با جمعی از علاقه‌مندان، اقدام به تشکیل انجمن ادبی در شهرستان ایوانکی نموده است.
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| کدام واقعه‌ی سبز را خبر دارد | همان که بر لب خشکیده شعر تر دارد | |
| بلوغ باور سبزی، شکفته بر لب او | که تا همیشه تاریخ، برگ و بر دارد | |
| در امتداد نگاهش، سپاه تاریکی‌ست | داد کران به کران، حسرت سحر دارد | |
| چقدر مرگ برایش زلال و شیرین است | که دم‌به‌دم به لب تشنه‌اش شکر دارد | |
| حماسه سازترین شعر کربلایی ماست | همان که قافیه از پاره‌ی جگر دارد | |
| همان که بی‌سر و پا، با نفاق می‌جنگد | برای تیغ شهادت هزار سر دارد | |
| کسی که در دل شمشیرهای تشنه به خون | رجز بخواند و قاسم شود، هنر دارد | |
| هماره چشم به راهش نشسته کرب و بلا | که بی‌قرار بیاید، سلاح بردارد | |
| خدا کند به من خسته دل پناه دهد | که گفته‌اند به دل خستگان نظر دارد |