طراز یزدی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''طراز یزدی'''(۱۱۸۷ ه. ق-۱۲۲۴ ه. ق) از مشاهیر شعرای دوره قاجاریه است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = طراز یزدی | | نام = طراز یزدی | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = سال | | تاریخ تولد = سال ۱۱۸۷ ه. ق | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| تاریخ مرگ = سال | | تاریخ مرگ = سال ۱۲۲۴ ه. ق | ||
| محل مرگ = | | محل مرگ = | ||
| علت مرگ = شکنجه توسط | | علت مرگ = شکنجه توسط صدراعظم محمدشاه قاجار | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| مختصات محل زندگی = | | مختصات محل زندگی = | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
== زندگینامه == | ==زندگینامه== | ||
طراز یزدی به سال | میرزا عبدالوهاب طراز یزدی به سال ۱۱۸۷ ه. ق متولد شد. او شاعری توانا و ادیبی فاضل بود و به فنون شعر و ادب تسلط داشت اما مدیحه‌گو و هجوسرا بود. وی در زمان حیاتش به شهرت رسید و شعرش مورد پسند ارباب شعر و ادب قرار گرفت. پدرش حاج عبدالکریم از معاریف شهر یزد و از معماران بنام عصر خود بود و در میان مردم از محبوبیت و شهرت برخوردار بود. | ||
طراز علوم اولیه و عربیه را از اساتید فن | طراز علوم اولیه و عربیه را از اساتید فن فراگرفت و چون دارای هوش و استعداد سرشار بود، به سرعت رشد کرد و در میان مردم چهره‌ای آراسته به فضل و ادب شناخته شد و در شعر نیز منزلتی والا یافت و خط و خوشنویسی تعلیم گرفت و از خوشنویسان شهر خود گردید. | ||
طراز پس از کسب معلومات متداوله چندی پیشه پدر را دنبال کرد اما چون شاعری ظریف طبع و خوش ذوق | طراز پس از کسب معلومات متداوله چندی پیشه پدر را دنبال کرد اما چون شاعری ظریف طبع و خوش ذوق بود، شغل پدر مطابق سلیقه‌اش قرار نگرفت و از آن دست کشید و راهی تهران شد و به دربار محمدشاه قاجار راه یافت و مورد نوازش قرار گرفت، ولی صدراعظم وقت (حاج میرزا آقاسی) بر اثر سعایت بدخواهان او را مورد بی‌مهری قرار داد و این رفتار، طراز را خوش نیامد و به هجوش پرداخت. | ||
طراز چون احساس خطر کرد از تهران گریخت و به زادگاه خود رفت ولی در نایین به دستور | طراز چون احساس خطر کرد از تهران گریخت و به زادگاه خود رفت ولی در نایین به دستور صدراعظم او را گرفته و تا سرحد مرگ شکنجه‌اش کردند و بعد به گوشه‌ای انداختند. تنی چند از مسافران او را شناختند و با خود به یزد بردند و به معالجه‌اش پرداختند. پس از آن واقعه دست از مدح و ذم کشید، جز به ستایش پیغمبر(ص) و دودمانش شعری نسرود و از گذشته‌اش اظهار تأسف کرد. | ||
طراز بر اثر صدمات وارده‌ی جسمی و تألمات روحی در حالی که بیش از | طراز بر اثر صدمات وارده‌ی جسمی و تألمات روحی در حالی که بیش از ۳۷ سال نداشت، در سال ۱۲۲۴ ه. ق. بدرود حیات گفت. | ||
==آثار== | |||
از طراز یزدی [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=503418&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دیوان] شعری منتشر شده‌است. | |||
== اشعار == | ==اشعار== | ||
{ | {| style="margin: 0 auto; " | ||
| class="b" |<span class="beyt"> آتش زد این بهار جگرهای تفته را</span> | | class="b" |<span class="beyt"> آتش زد این بهار جگرهای تفته را</span> | ||
| style="width:2em;" | | | style="width:2em;" | | ||
| class="b" |<span class="beyt">ماند سحاب، خیمه‌ی برباد رفته را </span> | | class="b" |<span class="beyt">ماند سحاب، خیمه‌ی برباد رفته را </span> | ||
|- | |- | ||
| class="b" |<span class="beyt"> بود آتشی نهفته به دلها و برفروخت</span> | | class="b" |<span class="beyt"> بود آتشی نهفته به دلها و برفروخت</span> | ||
| style="width:2em;" | | | style="width:2em;" | | ||
| class="b" |<span class="beyt">باد بهار، آتش در دل نهفته را </span> | | class="b" |<span class="beyt">باد بهار، آتش در دل نهفته را </span> | ||
|- | |- | ||
| class="b" |<span class="beyt"> یاد آورم چو غنچه‌ی سیراب بنگرم</span> | | class="b" |<span class="beyt"> یاد آورم چو غنچه‌ی سیراب بنگرم</span> | ||
| style="width:2em;" | | | style="width:2em;" | | ||
| class="b" |<span class="beyt">آن غنچه‌های تشنه‌ی در خون شکفته را </span> | | class="b" |<span class="beyt">آن غنچه‌های تشنه‌ی در خون شکفته را </span> | ||
|- | |- | ||
| class="b" |<span class="beyt"> خیزد ز خاک سبزه و یاد آورد حسین</span> | | class="b" |<span class="beyt"> خیزد ز خاک سبزه و یاد آورد [[حسین|حسین]]</span> | ||
| style="width:2em;" | | | style="width:2em;" | | ||
| class="b" |<span class="beyt">آن سبز خط سلاله‌ی در خاک خفته را </span> | | class="b" |<span class="beyt">آن سبز خط سلاله‌ی در خاک خفته را </span> | ||
|- | |- | ||
| class="b" |<span class="beyt"> از کربلا شنفته‌ای، ای دل حکایتی</span> | | class="b" |<span class="beyt"> از [[کربلا]] شنفته‌ای، ای دل حکایتی</span> | ||
| style="width:2em;" | | | style="width:2em;" | | ||
| class="b" |<span class="beyt">هرگز به دیده نیست شباهت شنفته را </span> | | class="b" |<span class="beyt">هرگز به دیده نیست شباهت شنفته را </span> | ||
|- | |- | ||
| class="b" |<span class="beyt"> هفت آسمان هنوز بگرید بر آن که دید</span> | | class="b" |<span class="beyt"> هفت آسمان هنوز بگرید بر آن که دید</span> | ||
| style="width:2em;" | | | style="width:2em;" | | ||
| class="b" |<span class="beyt">در خون خضاب کاکل ماه دو هفته را </span> | | class="b" |<span class="beyt">در خون خضاب کاکل ماه دو هفته را </span> | ||
|- | |- | ||
| class="b" |<span class="beyt"> از هر طرف غبار مصیبت فرو گرفت</span> | | class="b" |<span class="beyt"> از هر طرف غبار مصیبت فرو گرفت</span> | ||
| style="width:2em;" | | | style="width:2em;" | | ||
| class="b" |<span class="beyt">کاشانه‌های شهپر جبریل رفته را </span> | | class="b" |<span class="beyt">کاشانه‌های شهپر جبریل رفته را </span> | ||
|} | |} | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۹۷: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج ۲، ص: ۲۵۳.] | ||
{{شاعران}} | |||
[[رده:ادبیات]] | [[رده:ادبیات]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران متأخر]] | [[رده:شاعران متأخر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۸
طراز یزدی(۱۱۸۷ ه. ق-۱۲۲۴ ه. ق) از مشاهیر شعرای دوره قاجاریه است.
| طراز یزدی | |
|---|---|
| نام اصلی | میرزا عبدالوهاب طراز یزدی |
| زادروز | سال ۱۱۸۷ ه. ق |
| مرگ | سال ۱۲۲۴ ه. ق |
| علت مرگ | شکنجه توسط صدراعظم محمدشاه قاجار |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
میرزا عبدالوهاب طراز یزدی به سال ۱۱۸۷ ه. ق متولد شد. او شاعری توانا و ادیبی فاضل بود و به فنون شعر و ادب تسلط داشت اما مدیحه‌گو و هجوسرا بود. وی در زمان حیاتش به شهرت رسید و شعرش مورد پسند ارباب شعر و ادب قرار گرفت. پدرش حاج عبدالکریم از معاریف شهر یزد و از معماران بنام عصر خود بود و در میان مردم از محبوبیت و شهرت برخوردار بود.
طراز علوم اولیه و عربیه را از اساتید فن فراگرفت و چون دارای هوش و استعداد سرشار بود، به سرعت رشد کرد و در میان مردم چهره‌ای آراسته به فضل و ادب شناخته شد و در شعر نیز منزلتی والا یافت و خط و خوشنویسی تعلیم گرفت و از خوشنویسان شهر خود گردید.
طراز پس از کسب معلومات متداوله چندی پیشه پدر را دنبال کرد اما چون شاعری ظریف طبع و خوش ذوق بود، شغل پدر مطابق سلیقه‌اش قرار نگرفت و از آن دست کشید و راهی تهران شد و به دربار محمدشاه قاجار راه یافت و مورد نوازش قرار گرفت، ولی صدراعظم وقت (حاج میرزا آقاسی) بر اثر سعایت بدخواهان او را مورد بی‌مهری قرار داد و این رفتار، طراز را خوش نیامد و به هجوش پرداخت.
طراز چون احساس خطر کرد از تهران گریخت و به زادگاه خود رفت ولی در نایین به دستور صدراعظم او را گرفته و تا سرحد مرگ شکنجه‌اش کردند و بعد به گوشه‌ای انداختند. تنی چند از مسافران او را شناختند و با خود به یزد بردند و به معالجه‌اش پرداختند. پس از آن واقعه دست از مدح و ذم کشید، جز به ستایش پیغمبر(ص) و دودمانش شعری نسرود و از گذشته‌اش اظهار تأسف کرد.
طراز بر اثر صدمات وارده‌ی جسمی و تألمات روحی در حالی که بیش از ۳۷ سال نداشت، در سال ۱۲۲۴ ه. ق. بدرود حیات گفت.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از طراز یزدی دیوان شعری منتشر شده‌است.
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| آتش زد این بهار جگرهای تفته را | ماند سحاب، خیمه‌ی برباد رفته را | |
| بود آتشی نهفته به دلها و برفروخت | باد بهار، آتش در دل نهفته را | |
| یاد آورم چو غنچه‌ی سیراب بنگرم | آن غنچه‌های تشنه‌ی در خون شکفته را | |
| خیزد ز خاک سبزه و یاد آورد حسین | آن سبز خط سلاله‌ی در خاک خفته را | |
| از کربلا شنفته‌ای، ای دل حکایتی | هرگز به دیده نیست شباهت شنفته را | |
| هفت آسمان هنوز بگرید بر آن که دید | در خون خضاب کاکل ماه دو هفته را | |
| از هر طرف غبار مصیبت فرو گرفت | کاشانه‌های شهپر جبریل رفته را |