زهرا بشری موحد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''زهرا بشری موحد،''' فرزند محمد جواد در تیر ماه 1366 در شهر مقدس قم متولد شد. او ا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''زهرا بشری موحد،''' فرزند محمد جواد در تیر ماه 1366 در شهر مقدس قم متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =    زهرا بشری موحد
| نام                    =    زهرا بشری موحد
خط ۸: خط ۶:
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  = ایرانی
| ملیت                  =  
| تاریخ تولد            =  تیر ماه 1366 ه.ش
| تاریخ تولد            =  تیر ماه ١٣٦٦ ه.ش
| محل تولد                =    قم   
| محل تولد                =    قم   
| والدین                = محمد جواد بشری موحد
| والدین                = محمد جواد بشری موحد
خط ۳۷: خط ۳۵:
| شریک زندگی            =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =    کارشناسی مدیریت دولتی از دانشگاه تهران
|تحصیلات                  =     
|دانشگاه                =  
|دانشگاه                =  
|حوزه                  =طلبه سطح دو جامعه الزهراء (س)
|حوزه                  =  
|شاگرد                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|استاد                  =
خط ۴۹: خط ۴۷:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
'''زهرا بشری موحد''' (١٣٦٦ ه. ش) شاعر، نویسنده رادیو و منتقد ادبی معاصر ایرانی است.
==زندگینامه==
زهرا بشری موحد  فرزند محمد جواد در تیر ماه ١٣٦٦ شمسی در شهر قم متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است. دارای مدرک کارشناسی مدیریت دولتی از دانشگاه تهران (پردیس قم) است و به ادامه تحصیل در حوزه جامعه الزهراء (س) نیز پرداخته است.   


ایشان سرودن شعر را از دوران راهنمایی آغاز کرد و در سال ١٣٨٤ ه. ش به عضویت شورای مرکزی کانون ادبی دانشگاه محل تحصیل خود درآمد. وی عضو کانون قلم و اندیشه جامعه الزهراء و منتقد ادبی آثار اعضای این کانون بوده است. 


 
بشری در چهارمین دوره سوگواره شعر هیئت در همدان در بخش ویژه برگزیده شد و در دو دوره نشست‌های شعر حجره در سطح مدارس علمیه قم به عنوان شاعر برگزیده از او تقدیر به عمل آمد. <ref>گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>‏‌‏   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
==زندگینامه زهرا بشری موحد==
زهرا بشری موحد دارای مدرک کارشناسی مدیریت دولتی از دانشگاه تهران (پردیس قم) است و در حال حاضر طلبه سطح دو جامعه الزهراء (س) است.
سرودن شعر را از دوران راهنمایی آغاز کرد و در سال 1384 به عضویت شورای مرکزی کانون ادبی همان دانشگاه درآمد. هم اکنون عضو کانون قلم و اندیشه جامعه الزهراء و منتقد ادبی آثار اعضای این کانون است.
وی شاعر، نویسنده رادیو و منتقد ادبی است و در چهارمین دوره سوگواره شعر هیئت در همدان در بخش ویژه برگزیده شد و در دو دوره نشست‌های شعر حجره در سطح مدارس علمیه قم به عنوان شاعر برگزیده از او تقدیر به عمل آمد. <ref>گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>‏‌‏   
==اشعار==
==اشعار==
{{شعر}}
{{شعر}}
'''غزل'''
===غزل===
{{ب| بین دو نهر آب، تشنه              |    غرقه به خون، بی‌تاب، تشنه }}
{{ب| بین دو نهر آب، تشنه              |    غرقه به خون، بی‌تاب، تشنه }}
{{ب| واجب جدایی سر از تن            |          از باب استحباب، تشنه }}
{{ب| واجب جدایی سر از تن            |          از باب استحباب، تشنه }}
خط ۱۰۰: خط ۷۹:
{{ب| کشیدی دلم را به سویی که باید            |    رسیدم به آن آرزویی که باید }}
{{ب| کشیدی دلم را به سویی که باید            |    رسیدم به آن آرزویی که باید }}
{{ب| امیدم به دریای لطف کریم است            |          ندارم اگر آبرویی که باید }}
{{ب| امیدم به دریای لطف کریم است            |          ندارم اگر آبرویی که باید }}
{{ب| نسیم ری نصیبم کن از کربلایت               |    بگیرد تنم عطر و بویی که باید }}
{{ب| نسیم ری نصیبم کن از [[کربلا]]یت               |    بگیرد تنم عطر و بویی که باید }}
{{ب| یکی چشم خیسم، یکی چشم لطفت        |        دو چشم‌اند در گفت‌وگویی که باید }}
{{ب| یکی چشم خیسم، یکی چشم لطفت        |        دو چشم‌اند در گفت‌وگویی که باید }}
{{ب| به نیزه، به خنجر، بدهکارم ای عشق!          |          سری را که قطعاً، گلویی که باید }}
{{ب| به نیزه، به خنجر، بدهکارم ای عشق!          |          سری را که قطعاً، گلویی که باید }}
خط ۱۰۶: خط ۸۵:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1287-1288.
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1287-1288.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
خط ۱۱۲: خط ۹۳:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۷

زهرا بشری موحد
زهرا بشری موحد.jpg
زادروز تیر ماه ١٣٦٦ ه.ش
قم
پدر و مادر محمد جواد بشری موحد

زهرا بشری موحد (١٣٦٦ ه. ش) شاعر، نویسنده رادیو و منتقد ادبی معاصر ایرانی است.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

زهرا بشری موحد فرزند محمد جواد در تیر ماه ١٣٦٦ شمسی در شهر قم متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. دارای مدرک کارشناسی مدیریت دولتی از دانشگاه تهران (پردیس قم) است و به ادامه تحصیل در حوزه جامعه الزهراء (س) نیز پرداخته است.

ایشان سرودن شعر را از دوران راهنمایی آغاز کرد و در سال ١٣٨٤ ه. ش به عضویت شورای مرکزی کانون ادبی دانشگاه محل تحصیل خود درآمد. وی عضو کانون قلم و اندیشه جامعه الزهراء و منتقد ادبی آثار اعضای این کانون بوده است.

بشری در چهارمین دوره سوگواره شعر هیئت در همدان در بخش ویژه برگزیده شد و در دو دوره نشست‌های شعر حجره در سطح مدارس علمیه قم به عنوان شاعر برگزیده از او تقدیر به عمل آمد. [۱]‏‌‏

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

غزل[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بین دو نهر آب، تشنه غرقه به خون، بی‌تاب، تشنه
واجب جدایی سر از تن از باب استحباب، تشنه
شش ماهه خیلی بی‌قرار است تا می‌پرد از خواب تشنه
تیری نگاهش سمت مشک است آماده پرتاب، تشنه
چشم اولی الابصار، خونین کام اولی الالباب، تشنه
حی علی حی علی خون گودال تا محراب، تشنه
یا لیتنی کنت معک، آه! جا ماندم از اصحاب، تشنه


من کیستم مگر، که بگویم تو کیستی بسیار از تو گفته‌ام اما تو نیستی
من هرچه گریه می‌کنم آدم نمی‌شوم ای کاش تو، به حال دلم می‌گریستی
باید چگونه روی دو پایم بایستم وقتی به نیزه تکیه زدی تا بایستی
ای هرچه آب در به در ِ خاک ِ پای تو در این زمین خشک به دنبال چیستی؟
باید بمیرم از غم این زندگانی‌ام وقتی که جز برای شهادت نزیستی


کشیدی دلم را به سویی که باید رسیدم به آن آرزویی که باید
امیدم به دریای لطف کریم است ندارم اگر آبرویی که باید
نسیم ری نصیبم کن از کربلایت بگیرد تنم عطر و بویی که باید
یکی چشم خیسم، یکی چشم لطفت دو چشم‌اند در گفت‌وگویی که باید
به نیزه، به خنجر، بدهکارم ای عشق! سری را که قطعاً، گلویی که باید
رسیدم رسیدم به وقت نمازت ندارم ندارم وضویی که باید

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.‏