سید ناصر ولایی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = سید ناصر ولایی | | نام = سید ناصر ولایی | ||
| خط ۸: | خط ۶: | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت =ایرانی | | ملیت =ایرانی | ||
| تاریخ تولد = شهریور ماه | | تاریخ تولد = شهریور ماه ١٣٣٦ ه.ش | ||
| محل تولد = زنجان | | محل تولد = زنجان | ||
| والدین = آیت الله سید محمد ولایی | | والدین = آیت الله سید محمد ولایی | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۶: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''سید ناصر ولایی''' (١٣٣٦ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است. | |||
==زندگینامه== | |||
سید ناصر ولایی فرزند آیت الله سید محمد ولایی در شهریور ماه ١٣٣٦ شمسی در زنجان متولد شد. پدرش از شاگردان آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی بود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زنجان به اتمام رساند. در سال ١٣٥٢ ه. ش وارد دانش‌سرای مقدماتی شده و دو سال بعد به عنوان معلم ابتدایی در روستای آقکند با سمت مدیر و آموزگار مدرسه ابتدایی مشغول خدمت شد. سه سال بعد برای خدمت سربازی با سمت سپاهی دانش به روستای بالارود گیلان (منطقه سیاهکل) عازم شد. | |||
پس از پیروزی انقلاب در رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری (مقطع کارشناسی) دانشگاه تبریز پذیرفته شد و تا سال ١٣٨٢ ه. ش که بازنشسته شد در دبیرستانهای زنجان تدریس داشته است و چند سالی نیز مسئولیت مجتمع ایثارگران را عهده‌دار بود. | |||
وی بنیانگذار کانون زبان در زنجان بوده است. | |||
سید ناصر ولایی از سال ١٣٥٢ ه. ش اولین سروده‌هایش را تجربه کرد. این شعرها بیشتر در زمینه‌های مختلف اجتماعی، سیاسی، انقلابی و حتی طنز بود و در ١٥ سال گذشته بیشتر رو به سرودن غزل مرثیه در مدح ائمه معصومین (ع) داشته است. وی علاوه بر بر سرودن اشعار به مدیریت کاروانهای زیارتی عتبات عالیات نیز مشغول بوده است. | |||
ایشان از سال ١٣٩١ ه. ش در رشته ادبیات فارسی مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل شده و عضو شورای آموزشی و فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان بود. <ref>اخذ زندگینامه و اشعار از شاعر.</ref> | |||
==اشعار== | |||
===ذبح عظیم=== | |||
== | |||
== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| وه چه زیبا در جهان وجهِ نکو دارد حسین | {{ب| وه چه زیبا در جهان وجهِ نکو دارد [[حسین]]| پیشِ حق در هر دو عالم آبرو دارد حسین }} | ||
{{ب| قبلهاش کعبه ولی کعبه به دورش در طواف | رو کند هر سو خدا را روبرو دارد حسین }} | {{ب| قبلهاش کعبه ولی کعبه به دورش در طواف | رو کند هر سو خدا را روبرو دارد حسین }} | ||
| خط ۱۰۹: | خط ۸۷: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===شاهنشه عشق=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| ای نام تو جلوه بخش هر زیبایی | وی رحمت بیکران تو دریایی }} | {{ب| ای نام تو جلوه بخش هر زیبایی | وی رحمت بیکران تو دریایی }} | ||
| خط ۱۴۸: | خط ۱۲۵: | ||
{ | {| style="margin: 0 auto; " | ||
| class="b" |<span class="beyt"> ای عشق تو عشق ناب [[عباس ابن علی(ع)|عباس]] </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> وی لطف تو بی‌حساب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> همواره امیر نفس بودی </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> کردی چو ورا جواب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> پیوسته شود دعا در این باب </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> با لطف تو مستجاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بوسد ز دو دست و پایت افلاک</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> ای زاده بوتراب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بر [[کربلا|کرب و بلا]] خدا نفرمود </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> هم کفو تو انتخاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بر علم نبی علیست چون در </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> عشق است حسین و باب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> سردار دلیر پاکبازان </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> سرلشکر انقلاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> عاجز ز بیان و شرح مدحت </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> صد دفتر و صد کتاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بر فضل و ادب پدر تو هستی </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> ای بنده خوش مآب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> با یاد لبان تشنه رفتی </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> تا آب چه با شتاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> خشکیده لبت گذشتی از آن </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> شرمنده شد از تو آب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> دستان تو شد جدا در این راه </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> سر زد ز دل التهاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> تا مشک تو شد چو اشک جاری </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> شد خانه دل خراب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بر تشنه منتظر به مشکت </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> شد آب دگر سراب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> پیشانیات از عمود بشکست </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> جاری شد از آن گلاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> آن خون سر تو بود در چشم؟ </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> یا خون دل رباب عباس؟؟؟ </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> آن راوی دشت کربلا گفت: </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> افتاد چو از عقاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> رو کرد به سوی خیمه شاه </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بنمود ورا خطاب عباس: </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> دریاب برادرت برادر </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در لحظه اضطراب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> دریای کرم تو آبِ موّاج </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در پیش تو چون حباب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> هر لحظه به دست توست چشمش </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> چون ماه بر آفتاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> خواهد که ببیند آن جمالت </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> یک مرتبه بی‌نقاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> صد جان به فدای تو ندارد </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> هرگز به غم تو تاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> از دیدن کودکان عطشان </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> افتاد به پیچ و تاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> یک مشت به کف گرفت از آب </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بنمود بر آن عتاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> محروم شد از تو شهریارم </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> زین غصه کشد عذاب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> هیهات بنوشد از تو سقّا </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> لب را نزند به آب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بنوشت به لوح دل «ولایی» </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> ای دل ز غمت کباب عباس </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در روز جزا ز دست ما گیر </span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در روز غم از حساب عباس <ref>سروده شده در 1 مرداد ماه 1388.</ref> </span> | |||
|} | |||
<br /> | |||
==منابع== | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 621-625.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:ادبیات]] | [[رده:ادبیات]] | ||
| خط ۲۱۵: | خط ۲۵۲: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۷
| سید ناصر ولایی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | شهریور ماه ١٣٣٦ ه.ش زنجان |
| پدر و مادر | آیت الله سید محمد ولایی |
| ملیت | ایرانی |
| مدرک تحصیلی | کارشناسی رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری و کارشناس ارشد رشته ادبیات فارسی |
سید ناصر ولایی (١٣٣٦ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سید ناصر ولایی فرزند آیت الله سید محمد ولایی در شهریور ماه ١٣٣٦ شمسی در زنجان متولد شد. پدرش از شاگردان آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی بود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زنجان به اتمام رساند. در سال ١٣٥٢ ه. ش وارد دانش‌سرای مقدماتی شده و دو سال بعد به عنوان معلم ابتدایی در روستای آقکند با سمت مدیر و آموزگار مدرسه ابتدایی مشغول خدمت شد. سه سال بعد برای خدمت سربازی با سمت سپاهی دانش به روستای بالارود گیلان (منطقه سیاهکل) عازم شد.
پس از پیروزی انقلاب در رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری (مقطع کارشناسی) دانشگاه تبریز پذیرفته شد و تا سال ١٣٨٢ ه. ش که بازنشسته شد در دبیرستانهای زنجان تدریس داشته است و چند سالی نیز مسئولیت مجتمع ایثارگران را عهده‌دار بود.
وی بنیانگذار کانون زبان در زنجان بوده است.
سید ناصر ولایی از سال ١٣٥٢ ه. ش اولین سروده‌هایش را تجربه کرد. این شعرها بیشتر در زمینه‌های مختلف اجتماعی، سیاسی، انقلابی و حتی طنز بود و در ١٥ سال گذشته بیشتر رو به سرودن غزل مرثیه در مدح ائمه معصومین (ع) داشته است. وی علاوه بر بر سرودن اشعار به مدیریت کاروانهای زیارتی عتبات عالیات نیز مشغول بوده است.
ایشان از سال ١٣٩١ ه. ش در رشته ادبیات فارسی مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل شده و عضو شورای آموزشی و فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان بود. [۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ذبح عظیم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| وه چه زیبا در جهان وجهِ نکو دارد حسین | پیشِ حق در هر دو عالم آبرو دارد حسین | |
| قبلهاش کعبه ولی کعبه به دورش در طواف | رو کند هر سو خدا را روبرو دارد حسین | |
| گرچه سرّالله اعظم هست آن ذبح عظیم | در میان سینه بس رازِ مگو دارد حسین | |
| حاجیان بر دور کعبه زائرانش در طواف | آن به سنگ و این خدا در پشت و رو دارد حسین | |
| مست میسازد جهانی را به حق با جرعهای | لذّتِ لا یوصفی را در سبو دارد حسین | |
| اختیارِ جمله دریاها به دستش هست لیک | تشنه لب خون گلو را بر وضو دارد حسین | |
| خیمهها در دست غارت پیکرش غرقاب خون | آن زمان هم ذکر یا رب در گلو دارد حسین | |
| در مقامِ صبرِ او ایوب شد کمتر غلام | زیر خنجر هم رضا از لطف هو دارد حسین | |
| بر شفاعت در حضورحضرت ربّ العباد | دوستان را مژده (لا تقنطوا) دارد حسین | |
| بانگ «هل من ناصراً ینصرنی»اش آید به گوش | هر زمان با رهروانش گفتگو دارد حسین | |
| با «ولائی» گو که گوید از ولایش هر زمان | صد خذف چون او روان در آبِ جو دارد حسین | |
| شهریار و بزمِ خلوت گریههای بی‌ریا | از حسین است و عنایت را از او دارد حسین [۲] |
شاهنشه عشق[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| ای نام تو جلوه بخش هر زیبایی | وی رحمت بیکران تو دریایی | |
| در کُنیه توست یا اباعبدالله | معنای وسیع و جامع مولایی | |
| از نور تو خلق شد بهشت ای زیبا | در حسرت توست گل به خوش سیمایی | |
| جز نام تو نیست مایه خوشنودی | ای مایه عشق و مستی و شیدایی | |
| با نام تو مرده زنده سازد عیسی | از نور تو هست آن ید بیضایی | |
| پیروز ز ایثار تو خون بر شمشیر | بر مسلک حق دلیل پا برجایی | |
| در جهد و جهاد خلق در راه خدا | هستی تو دلیل مقصد و پویایی | |
| هر کس که خلاف راه تو میپوید | با خود نبرد به حشر جز رسوایی | |
| بر خون تمام پاکبازان سوگند | سوگند به کشتگان عاشورایی | |
| تا هست وجود و هست تا موجودی | تو هستی و چون خدای خود مانایی | |
| مولا تو سفینة النجاة خلقی | تو رهبر نوح و هادی موسایی | |
| در واد مقدّس طوی مستوری | ای جلوه حق به صورت سینایی | |
| محبوب خدا تویی که ثاراللّهی | دلبند رسول و زاده زهرایی | |
| مصباح هدای ما خلق هستی | تو نور جهان و جمله ما فیهایی | |
| در پیش خدا تو بندهای بی‌مانند | امّا چو خدای خویش بی‌همتایی | |
| در عشق و شهادت و جهاد و ایثار | در قرب و وصال و معرفت تنهایی | |
| جانها به فدات یا اباعبدالله | شاهنشه عشق و فاتح دلهایی [۳] |
| ای عشق تو عشق ناب عباس | وی لطف تو بی‌حساب عباس | |
| همواره امیر نفس بودی | کردی چو ورا جواب عباس | |
| پیوسته شود دعا در این باب | با لطف تو مستجاب عباس | |
| بوسد ز دو دست و پایت افلاک | ای زاده بوتراب عباس | |
| بر کرب و بلا خدا نفرمود | هم کفو تو انتخاب عباس | |
| بر علم نبی علیست چون در | عشق است حسین و باب عباس | |
| سردار دلیر پاکبازان | سرلشکر انقلاب عباس | |
| عاجز ز بیان و شرح مدحت | صد دفتر و صد کتاب عباس | |
| بر فضل و ادب پدر تو هستی | ای بنده خوش مآب عباس | |
| با یاد لبان تشنه رفتی | تا آب چه با شتاب عباس | |
| خشکیده لبت گذشتی از آن | شرمنده شد از تو آب عباس | |
| دستان تو شد جدا در این راه | سر زد ز دل التهاب عباس | |
| تا مشک تو شد چو اشک جاری | شد خانه دل خراب عباس | |
| بر تشنه منتظر به مشکت | شد آب دگر سراب عباس | |
| پیشانیات از عمود بشکست | جاری شد از آن گلاب عباس | |
| آن خون سر تو بود در چشم؟ | یا خون دل رباب عباس؟؟؟ | |
| آن راوی دشت کربلا گفت: | افتاد چو از عقاب عباس | |
| رو کرد به سوی خیمه شاه | بنمود ورا خطاب عباس: | |
| دریاب برادرت برادر | در لحظه اضطراب عباس | |
| دریای کرم تو آبِ موّاج | در پیش تو چون حباب عباس | |
| هر لحظه به دست توست چشمش | چون ماه بر آفتاب عباس | |
| خواهد که ببیند آن جمالت | یک مرتبه بی‌نقاب عباس | |
| صد جان به فدای تو ندارد | هرگز به غم تو تاب عباس | |
| از دیدن کودکان عطشان | افتاد به پیچ و تاب عباس | |
| یک مشت به کف گرفت از آب | بنمود بر آن عتاب عباس | |
| محروم شد از تو شهریارم | زین غصه کشد عذاب عباس | |
| هیهات بنوشد از تو سقّا | لب را نزند به آب عباس | |
| بنوشت به لوح دل «ولایی» | ای دل ز غمت کباب عباس | |
| در روز جزا ز دست ما گیر | در روز غم از حساب عباس [۴] |