عمرو بن‌ مطاع‌ جعفی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
عمرو بن‌ مطاع‌ جعفی، اهل یمن و از قبیله جعفی از شاخه‌های سعدالعشیره بود. اجدادش در دره بزرگ جردان در 42 فرسنگی صنعا می‌زیستند. محل زندگی او کوفه بود.
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
 
| عنوان              =
 
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
عمرو رزمنده‌ای شجاع و پاک‌باز بود. او صبح عاشورا، پس از شهادت مالک بن انس کاهلی، با اذن‌ امام‌ به‌ میدان‌ رفت و در حالی‌که رجز می‌خواند، دلاورانه می‌جنگید:
| اندازه تصویر      =
 
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =عمرو بن‌ مطاع‌ جُعفی
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی           =کوفه
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =صبح عاشورا با اذن‌ امام‌ حسین (ع) به‌ میدان‌ رفت و ‌جنگید تا به‌ شهادت‌ رسید.
}}'''عمرو بن‌ مطاع‌ جُعفی،''' از اصحاب [[امام حسین(ع)]] که در روز [[عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید.


==تبار شناسی==
عمرو اهل یمن و از قبیله جعفی از شاخه‌های سعدالعشیره بود. اجدادش در دره بزرگ جردان در ۴۲ فرسنگی صنعا می‌زیستند. محل زندگی او کوفه بود.
==نقش در واقعه کربلا==
عمرو بن‌ مطاع‌ جعفی صبح عاشورا، پس از شهادت [[مالک بن انس‌ ‌کاهلی‌|مالک بن انس کاهلی]]، با اذن‌ امام‌ حسین(ع) به‌ میدان‌ رفت. در حالی‌ که چنین رجز می‌خواند، ‌جنگید:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{م| اَنَا بنُ جُعفی وَ اَبی مُطاع }}
{{م| اَنَا بنُ جُعفی وَ اَبی مُطاع }}
خط ۲۵: خط ۴۸:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


 
من فرزند جعفی هستم. پدرم مطاع است و شمشیری رخشان و برّان در کف دارم. نیزه‌ای در کف دارم که پیکان آن پرتوافشانی می‌کند و چشم‌ها را خیره می‌سازد. امروز از حسین دفاع و پاسداری کردن و به پاس آن رستگاری و رهایی، شیرین و گوارا است. امید دارم که با این رزم و جان‌فشانی، رستگاری و نجات از آتش رستاخیز را که هیچ بازدارنده‌ای ندارد، به‌دست آورم.
من فرزند جعفی هستم. پدرم مطاع است و شمشیری رخشان و برّان در کف دارم.
 
نیزه‌ای در کف دارم که پیکان ان پرتوافشانی می‌کند و چشم‌ها را خیره می‌سازد.  
 
امروز از حسین دفاع و پاسداری کردن و به پاس آن رستگاری و رهایی، شیرین و گوارا است.
 
امید دارم که با این رزم و جان‌فشانی، رستگاری و نجات از آتش رستاخیز را که هیچ بازدارنده‌ای ندارد، به‌دست آورم.


درود خدایی که پیروان و سرسپردگان درگاهش رستگارانند، بر حسین باد.  
درود خدایی که پیروان و سرسپردگان درگاهش رستگارانند، بر حسین باد.  


 
عمرو گاه با نیزه و گاه با شمشیر می‌جنگید تا به‌ شهادت‌ رسید. <ref>الفتوح، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴.</ref>
عمرو گاه با نیزه و گاه با شمشیر می‌جنگید تا به‌ شهادت‌ رسید. <ref>الفتوح، ج5، ص196-197؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص23-24.</ref>
 


در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.  
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.  


امام حسین (ع) در عصر عاشورا و در تنهایی و غربت، یاران کشته خویش را صدا می‌زد. یکی از آن افراد عمرو بود


امام حسین (ع) در عصر عاشورا و در تنهایی و غربت، یاران کشته خویش را صدا می‌زد. یکی از آن افراد عمرو بود: یا مسلم بن عقیل! یا زهیر بن قین! یا عمرو بن مطاع! . . . ای دلاوران نستوه و پایدار! ای سواران کارزار! چه شده است که صدایتان می‌زنم و پاسخی نمی‌شنوم و می‌خوانمتان و لبیک‌تان گوش را نمی‌نوازد؟! <ref>برای تفصیل بیشتر رک : الفتوح، ج5، ص196-197؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص23-24؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص102؛ بحار الانوار، ج45، ص25؛ انصار الحسین (ع)، ص118؛ ریاض الشهاده، ج2، ص141؛ عشره کامله، ص394؛ ناسخ التواریخ، ج2، ص377،300؛ نفس المهموم، ص133؛ معجم رجال الحدیث، ج13، ص18.</ref>
«یا [[مسلم بن عقیل]]! یا [[زهیر بن‌ قین|زهیر بن قین]]! یا عمرو بن مطاع! . . . ای دلاوران نستوه و پایدار! ای سواران کارزار! چه شده است که صدایتان می‌زنم و پاسخی نمی‌شنوم و می‌خوانمتان و لبیک‌تان گوش را نمی‌نوازد؟!» <ref>برای تفصیل بیشتر رک :الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵  م.، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه.  آل ابی‌طالب، ج4، ص۱۰۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۵؛ انصار الحسین (ع)، ص۱۱۸.</ref>
 
 
==منبع==
==منبع==


مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 338-339.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۳۸-۳۳۹.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۹

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عمرو بن‌ مطاع‌ جُعفی
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته صبح عاشورا با اذن‌ امام‌ حسین (ع) به‌ میدان‌ رفت و ‌جنگید تا به‌ شهادت‌ رسید.

عمرو بن‌ مطاع‌ جُعفی، از اصحاب امام حسین(ع) که در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.

تبار شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عمرو اهل یمن و از قبیله جعفی از شاخه‌های سعدالعشیره بود. اجدادش در دره بزرگ جردان در ۴۲ فرسنگی صنعا می‌زیستند. محل زندگی او کوفه بود.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عمرو بن‌ مطاع‌ جعفی صبح عاشورا، پس از شهادت مالک بن انس کاهلی، با اذن‌ امام‌ حسین(ع) به‌ میدان‌ رفت. در حالی‌ که چنین رجز می‌خواند، ‌جنگید:

اَنَا بنُ جُعفی وَ اَبی مُطاع
وَ اسمُر فی رَاسه لماعٌ
اَلیوم قد طاب لنا القراع
یرجی بِذاکَ الفَوزُ وَ الدِّفاع
وَ فی یمینی مَرهِفٌ قطّاعٌ
یری لَهُ مِن ضوئه شُعاعٌ
دونَ حُسَینٍ الضّرب و السطاع
عَن حُرِّ نارٍ حینَ لا انتفاع
صَـلّی عَـلَیهِ المَـلِکُ المُــطاعُ

من فرزند جعفی هستم. پدرم مطاع است و شمشیری رخشان و برّان در کف دارم. نیزه‌ای در کف دارم که پیکان آن پرتوافشانی می‌کند و چشم‌ها را خیره می‌سازد. امروز از حسین دفاع و پاسداری کردن و به پاس آن رستگاری و رهایی، شیرین و گوارا است. امید دارم که با این رزم و جان‌فشانی، رستگاری و نجات از آتش رستاخیز را که هیچ بازدارنده‌ای ندارد، به‌دست آورم.

درود خدایی که پیروان و سرسپردگان درگاهش رستگارانند، بر حسین باد.

عمرو گاه با نیزه و گاه با شمشیر می‌جنگید تا به‌ شهادت‌ رسید. [۱]

در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.

امام حسین (ع) در عصر عاشورا و در تنهایی و غربت، یاران کشته خویش را صدا می‌زد. یکی از آن افراد عمرو بود

«یا مسلم بن عقیل! یا زهیر بن قین! یا عمرو بن مطاع! . . . ای دلاوران نستوه و پایدار! ای سواران کارزار! چه شده است که صدایتان می‌زنم و پاسخی نمی‌شنوم و می‌خوانمتان و لبیک‌تان گوش را نمی‌نوازد؟!» [۲]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. الفتوح، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴.
  2. برای تفصیل بیشتر رک :الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۱۹۶-۱۹۷؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۲، ص۲۳-۲۴؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. آل ابی‌طالب، ج4، ص۱۰۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۵؛ انصار الحسین (ع)، ص۱۱۸.