حسین مسرور: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حسین | '''حسین مسرور''' (۱۳۰۸ ه. ق-۱۳۴۷ ه. ش) یکی از شاعران معاصر ایرانی است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = حسین سخنیار | | نام = حسین سخنیار | ||
| تصویر = | | تصویر =حسین مسرور.jpg | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =۱۳۰۸ ه. ق | ||
| محل تولد =اصفهان | | محل تولد =اصفهان | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ =۱۳۴۷ ه. ش | ||
| محل مرگ = | | محل مرگ = | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | |||
حسین سخنیار که تخلّصش «مسرور» است، در بیستم صفر سال ۱۳۰۸ ه. ق در «کوپا» از بلوک اصفهان پا به عرصه‌ی وجود گذاشت. | |||
پدرش حاج محمدجواد از نیکوکاران به نام محل بود، علاقه‌ی ملکی و تجارت زندگانی او را مرفّه می‌داشت معهذا راضی به نظر نمی‌رسید و مایل بود فرزندانش صاحب علم و دانش شوند و وسایل این کار در بلوک فراهم نبود از این رو با خانواده به شهر اصفهان کوچ کرده و فرزندان را به معلّمین و مربیان آن زمان سپرد. در آن زمان مدارس و حوزه‌های علم و ادب اصفهان شهرت و رونق به سزا داشت و دیری نپایید که مسرور در سایه‌ی نبوغ ذاتی، تحصیلات مقدماتی را پشت سر گذاشته و به مراکز علم و دانش دست یافت و از درس استادان نامی کسب نور نمود. | |||
مسرور از ۹ سالگی اشعاری سرود و در ۱۲ سالگی اشعار خود را در انجمن ادبی اصفهان خواند و در محضر شادروان دهقان سامانی مایه تحسین و تعجب شعرا گشت. پس از چندی عازم شیراز شد و زبانهای قدیم و خطوط باستانی را در محضر [[فرصت شیرازی]] آموخت و در مراجعت به اصفهان اشعار انتقادی خود را با امضای مستعار در جراید اصفهان و تهران منتشر ساخت. | |||
وی برای کسب دانش به خراسان و کاشان نیز سفر کرد. دو سال نیز در تهران به خدمت وزارت فرهنگ در آمد و از سال ۱۳۰۲ ه. ش به مدت ۳۶ سال عهده‌دار تعلیم و تربیت بود. | |||
استاد مسرور علاوه بر تبحّر در فنون شعر و ادب در ریشه‌ی لغات قدیمی و اشعار و اصطلاحات مشکل شعری غریزه‌ی الهام بخشی داشت.<ref>دیوان حسین مسرور؛ مقدّمه.</ref> | |||
استاد مسرور علاوه بر تبحّر در فنون شعر و ادب در ریشه‌ی لغات قدیمی و اشعار و اصطلاحات مشکل شعری غریزه‌ی الهام بخشی داشت. <ref>دیوان حسین مسرور؛ مقدّمه.</ref> | |||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
===بزمگاه شهیدان=== | ===بزمگاه شهیدان=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۰۴: | ||
{{ب| مسیحا اگر بیند این رستخیز|صلیب و سلب <ref>سلب: جامه و پوشش.</ref> را کند ریز ریز }} | {{ب| مسیحا اگر بیند این رستخیز|صلیب و سلب <ref>سلب: جامه و پوشش.</ref> را کند ریز ریز }} | ||
{{ب| محمّد سر از غرفه آرد برون|ببیند جگر گوشه را غرق خون <ref>راز الهام؛ ص | {{ب| محمّد سر از غرفه آرد برون|ببیند جگر گوشه را غرق خون <ref>راز الهام؛ ص ۴۷.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1115. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1115.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۱۲۵: | خط ۱۱۵: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران متأخر]] | [[رده:شاعران متأخر]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۸
حسین مسرور (۱۳۰۸ ه. ق-۱۳۴۷ ه. ش) یکی از شاعران معاصر ایرانی است.
| حسین سخنیار | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ۱۳۰۸ ه. ق اصفهان |
| مرگ | ۱۳۴۷ ه. ش |
| تخلص | مسرور |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حسین سخنیار که تخلّصش «مسرور» است، در بیستم صفر سال ۱۳۰۸ ه. ق در «کوپا» از بلوک اصفهان پا به عرصه‌ی وجود گذاشت.
پدرش حاج محمدجواد از نیکوکاران به نام محل بود، علاقه‌ی ملکی و تجارت زندگانی او را مرفّه می‌داشت معهذا راضی به نظر نمی‌رسید و مایل بود فرزندانش صاحب علم و دانش شوند و وسایل این کار در بلوک فراهم نبود از این رو با خانواده به شهر اصفهان کوچ کرده و فرزندان را به معلّمین و مربیان آن زمان سپرد. در آن زمان مدارس و حوزه‌های علم و ادب اصفهان شهرت و رونق به سزا داشت و دیری نپایید که مسرور در سایه‌ی نبوغ ذاتی، تحصیلات مقدماتی را پشت سر گذاشته و به مراکز علم و دانش دست یافت و از درس استادان نامی کسب نور نمود.
مسرور از ۹ سالگی اشعاری سرود و در ۱۲ سالگی اشعار خود را در انجمن ادبی اصفهان خواند و در محضر شادروان دهقان سامانی مایه تحسین و تعجب شعرا گشت. پس از چندی عازم شیراز شد و زبانهای قدیم و خطوط باستانی را در محضر فرصت شیرازی آموخت و در مراجعت به اصفهان اشعار انتقادی خود را با امضای مستعار در جراید اصفهان و تهران منتشر ساخت.
وی برای کسب دانش به خراسان و کاشان نیز سفر کرد. دو سال نیز در تهران به خدمت وزارت فرهنگ در آمد و از سال ۱۳۰۲ ه. ش به مدت ۳۶ سال عهده‌دار تعلیم و تربیت بود.
استاد مسرور علاوه بر تبحّر در فنون شعر و ادب در ریشه‌ی لغات قدیمی و اشعار و اصطلاحات مشکل شعری غریزه‌ی الهام بخشی داشت.[۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بزمگاه شهیدان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| نکوتر بتاب امشب ای روی ماه | که روشن کنی روی این بزمگاه | |
| بسا شمع رخشنده تابناک | ز باد حوادث فرو مرده پاک | |
| حریفان به یکدیگر آمیخته | صراحی شکسته قدح ریخته | |
| به یکسوی ساقی برفته ز دست | به سوی دگر مطرب افتاده مست | |
| بتاب ای مه امشب که افلاکیان | ببینند جان بازی خاکیان | |
| مگر نوح ببیند کز این موج خون | چسان کشتی آورد باید برون | |
| ببیند خلیل خداوندگار | ز قربانی خود شود شرمسار | |
| کند جامه موسی به تن چاک چاک | عصا بشکند بر سر آب و خاک | |
| مسیحا اگر بیند این رستخیز | صلیب و سلب [۲] را کند ریز ریز | |
| محمّد سر از غرفه آرد برون | ببیند جگر گوشه را غرق خون [۳] |