در حال ویرایش اسداللّه صنیعیان

'''اسد اللّه صنیعیان''' یکی از شاعران معاصر ایرانی است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = اسد اللّه صنیعیان
| تصویر                  = 
| توضیح تصویر            = 
| نام اصلی               = 
| زمینه فعالیت           =
| ملیت                   =
| تاریخ تولد             =1282 ه. ش
| محل تولد                =همدان
| والدین                 =  
| تاریخ مرگ              =1335 ه.ش
| محل مرگ                 =شهر ری
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|مذهب                    =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        = 
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    =صابر
|فیلم ساخته بر اساس اثر =
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از        = 
| وب‌گاه                  = 
| imdb_id                = 
| soure_id               =
| جوایز اسکار            =
| جوایز آفی              = 
| جایزه اریل             = 
| جوایز بافتا            = 
| جوایز سزار             = 
| جوایز امی              = 
| filmfareawards         = 
| جوایز جمینای            = 
| جوایز گوی طلایی         =
| جوایز تمشک طلایی         =
| جوایز گویا             = 
| جوایز گرمی             = 
| جوایز ایفتا            = 
| جوایز لورنس الیور      = 
| naacpimageawards       = 
| جوایز فیلم ملی         = 
| جوایز ساگه             = 
| جوایز تونی             =
| جوایز سیمرغ بلورین     =
| جوایز جشن سینمای ایران =
| جوایز حافظ             = 
| جوایز                  = 
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==
اسد اللّه صنیعیان فرزند محمّد هادی متخلّص به «صابر» در سال 1282 ه. ش. در همدان چشم به جهان گشود. وی در سنین کودکی به مکتب رفت و پس از آموختن قرآن مجید و خواندن و نوشتن، با دیوان حافظ آشنا شد.

صابر در سال 1303 ه. ش. به تهران آمد و با اهل عرفان و شاعران زمان مأنوس شد و بر اثر اصرار دوستان تهران را برای اقامت اختیار کرد. پدرش بازرگان بود و خودش در ژاندارمری خدمت می‌کرد. توسط ظهور علیشاه به طریقه‌ی نعمت اللّهی مشرّف شده بود. او به سبک هندی شعر می‌سرود و پیرو صائب و کلیم کاشانی بود.

صابر در شاعری دارای دو جنبه است: یکی جنبه‌ی ذوقی و عرفانی و دیگر جنبه‌ی مذهبی و مرثیه‌سرایی. او در هر دو رشته استادی و مهارت داشته است. وی در سال 1335 شمسی در سن 53 سالگی در تهران درگذشت و در امام‌زاده عبد اللّه شهر ری به خاک سپرده شد. مراثی صابر در مجموعه‌ی «بیت الاحزان» چاپ شده است. <ref>اشک خون؛ ص 137. سیمای شاعران؛ ص 306.</ref>
دیوان کامل این شاعر خوش قریحه در تهران به چاپ رسیده است.

==اشعار==
{{شعر}}
{{ب| چون ز فراق اکبر اندر کارزار|معنی شقّ القمر شد آشکار }}

{{ب| ارغوانی گشت مشکین سنبلش‌|ریخت روی نرگس و برگ گلش }}

{{ب| موی او تا شد در خونش لاله‌فام‌|طرّه‌اش را شد سیه روزی تمام }}

{{ب| هرچه تیر آمد به جسمش در نبرد|جای آن چشمی شد و خون گریه کرد }}

{{ب| بر جراحاتش که جای شرح نیست‌|با هزاران دیده، جوشن می‌گریست }}

{{ب| هرچه او از تشنگی بی‌تاب بود|تیغش از خون عدو سیراب بود }}

{{ب| آنچه دشمن کرد با وی در نبرد|صدمه‌ی باد خزان با گل نکرد }}

{{ب| بس که خون از هر رگش جوشیده بود|سرو، از گل پیرهن پوشیده بود }}

{{ب| چون شد از دستش عنان صبر و تاب‌|ناگزیر افتاد بر بال عقاب }}

{{ب| گفت با آن توسن تازی نژاد|کای به جولان برده‌گوی، از گردباد }}

{{ب| ای براق تیز جولان را قرین‌|وی عنان گیرت کف روح الامین }}

{{ب| ای همه اوصاف رفرف <ref>رفرف: نام اسب رسول اللّه.</ref> در خورت‌|وی ملایک چاکر و میر آخورت }}

{{ب| ای مبارک توسن فرّخ سرشت‌|وی چراگاه تو بستان بهشت }}

{{ب| ای هلال ماه نو، نعل سمت‌|وی خجل گیسوی حورا از دُمت }}

{{ب| ای پی تعویض نعلت تا به حال‌|آسمان آورده ماهی یک هلال }}

{{ب| کار میدان داریِ من شد تمام‌|وقت جولان تو شد، ای خوش خرام }} 

{{ب| سعی کن شاید رسد بار دگر|دست امیّدم به دامان پدر }}

{{ب| اندکی گر غفلت از رفتن کنی‌|راکبت را طعمه‌ی دشمن کنی }}

{{ب| تا نبیند راکبش را پایمال‌|وام کرد از تیر دشمن پرّ و بال }}

{{ب| گر جز این باشد سخن، ای نکته یاب‌|بی‌مسّما می‌شود اسم عقاب }}

{{ب| چون عقاب از صحن میدان پرگرفت‌|ضعف کم‌کم دامن اکبر گرفت }}

{{ب| از کفش تیغ و ز سر افتاد خود|دست و سر دیگر به فرمانش نبود }}

{{ب| شد رها از دست او یال عقاب‌|گشت بیرون هر دو پایش از رکاب }}

{{ب| همچو برگی کاوفتد از باد سخت‌|میل هر سو می‌کند جز بر درخت }}

{{ب| اکبر گلچهره نیز از پشت زین‌|طاقتش شد طاق و آمد بر زمین }}

{{ب| بود گفتی خاک هم چشم انتظار|تا که جسمش را بگیرد در کنار  }}
{{پایان شعر}}
===در منع آب از [[اهل بیت (ع)]]===
{{شعر}}


{{ب| چرا از دیده اشک غم نبارم چون سحاب امشب‌|چگونه ز استراحت ره دهم بردیده خواب امشب }}

{{ب| شنید ستم به دشت کربلا از ظلم اهل لیکن‌|بود اندر حریم شاه خوبان قحط آب امشب }}

{{ب| فراتی را که کابین بتول آمد، نمی‌دانم‌|چرا کردند سد بر روی آل بو تراب امشب }}

{{ب| درون خیمه از فرط عطش اطفال شاه دین‌|دو گونه هشته‌اند ار هر طرف روی تراب امشب }}

{{ب| تمام اهل بیت مصطفی در خیمه‌گه عطشان‌|ولی ز آب روان قوم مخالف کامیاب امشب }}

{{ب| رقیه یک طرف غش کرده و افتاده بی‌طاقت‌|سکینه از عطش یکسو دلی دارد کباب امشب }}

{{ب| ز بی‌شیری و سوز تشنه کامی کرده غش اصغر|مگر خشکیده شیر از تف به پستان رباب امشب }}

{{ب| یکی در کربلا بگذر دلا عباس را بنگر|که هست از شرم اطفال حسین در پیچ و تاب امشب }}

{{ب| ازین غم، خون دل «صابر» فشاند از بن مژگان‌|که گردد سرخط آزادیش یوم الحساب امشب  }}
{{پایان شعر}}


===زبان حال [[زینب (س)]]===
{{شعر}}


{{ب| هرکه در ماتمسرای شاه خوبان می‌نشیند|گرچه با اندوه دل با چشم گریان می‌نشیند }}

{{ب| لیک اگر امروز او سر در گریبان می‌نشیند|روز محشر شاد در نزد محبّان می‌نشیند }}

{{م| در مقام قرب حق با روی خندان می‌نشیند}}

{{ب| هرکجا گردد لوای ماتمش بر پا به دوران|جمع آیند اهل معنی با دلی از غم پریشان }}

{{ب| آن یکی بر سر زند این یک نماید آه و افغان‌|در قیامت آنکه چشمش از غم وی بود گریان  }}

{{م| ز اشک چشم او شرار عندلیبان می‌نشیند}}

{{ب| یادم آمد این زمان از اهل بیت شاه بی‌سر|کز کنار قتلگه بردنشان آن قوم کافر }}

{{ب| ریختند از بهر تودیع شهیدان مام و خواهر|بر سر هر نوگل بشکفته‌ای از تیر و خنجر }}

{{م| دید زینب هر زنی چون عندلیبان می‌نشیند}}

{{ب| زینب آمد بر سر بالین شاه تشنه‌کامان|دید بی‌سر جسم شه افتاده از بیداد عدوان }}

{{ب| هرچه زاری کرد از دل عقده‌اش نگشود آسان‌|خم شد و زد بوسه بر حلقوم سلطان شهیدان }}

{{م| گفت زین مشکل مرا سوز دل آسان می‌نشیند}}

{{ب| گفت ای جان عزیز این‌سان به خون غلتان چرائی؟|ای گل باغ نبی، خار کف عدوان چرائی؟ }}

{{ب| داشتی پیراهنی بر تن، چنین عریان چرائی؟|غافل از حال دل زینب در این دوران چرائی؟ }}

{{م| کز پس قتل تو جغدآسا به ویران می‌نشیند}}

{{ب| خیز و بنگر از سر کوی تو چون گشتم روانه|بازوی طفلان چو مویت شد سیه ز تازیانه }}

{{ب| کرد آخر مرغ دل را تیر هجرانت نشانه‌|کی گمانم بود ببینم از جفاهای زمانه }}

{{م| بر تن پاک تو پیکان روی پیکان می‌نشیند}}

{{ب| گرچه رفتیم و غم هجرت به دل گردید مدغم <ref>مدغم: ادغام شده، با هم گرد آمد، و یکی شده.</ref>|لیک امشب ای سلیمان اندرین وادی پر غم }}

{{ب| دیو خصلت بجدل <ref>بجدل: ملعون پست نهادی که انگشت حضرت سیّد الشهداء را به جهت انگشتری قطع کرد.</ref> انگشت برد از بهر خاتم‌|گرچه من رفتم ز کویت ای شهنشاه معظّم}}

{{م| در عزایت (صابر) غمدیده گریان می‌نشیند }}
{{پایان شعر}}

===زبان حال [[سکینه دختر امام حسین (ع)|حضرت سکینه «س»]]===
{{شعر}}


{{ب| پدر دگر دلم از دوری تو تاب ندارد|ز جای خیز و ببین دخترت نقاب ندارد }}

{{ب| گل ریاض تو بودم پدر تو خواری من بین‌|بلی حقیر بود کودکی که باب ندارد }}

{{ب| پدر به دختر نازت نظاره کن که به گردن‌|به جای زیور و زر جز غل و طناب ندارد }}

{{ب| چرا تو خفته به خون ای پدر، به روی ترابی‌|مگر خبر ز چنین قصّه بو تراب ندارد }}

{{ب| نه چادری که کنم سایبان، به جسم شریفت‌|چرا که پیکر تو تاب آفتاب ندارد }}

{{ب| پدر کجا روم امشب پناه بر که بیارم؟|که این زمین به جز آشوب و انقلاب ندارد }}

{{ب| دمی به عمّه‌ی زارم نگر که وقت سواری‌|معین، میانه‌ی این قوم ناصواب ندارد }}

{{ب| چو تار موی تو شد تیره روز مادر اکبر|رباب از غم اصغر به دیده خواب ندارد }}

{{ب| بکن به نعش عمویم چنین خطاب پدر جان‌|ز جای خیز که کس انتظار آب ندارد }}

{{ب| نظر به عابد دلخسته کن که تاب سواری‌|ز کربلای تو تا کوفه‌ی خراب ندارد }}

{{ب| متاب ظلّ حمایت به حشر از سر (صابر)|که جز تو یاوری اندر صف حساب ندارد }} 
{{پایان شعر}}


===نمونه‌ای از مثنوی (بیت الاحزان)، وضع میدان جنگ در روز [[عاشورا]]===
{{شعر}}


{{ب| صبح عاشورا که خورشید فلک‌|پرتو افشان از سما شد بر سمک <ref>سمک: کنایه از زمین است.</ref> }}

{{ب| زندگی شب رخت بر بست از میان‌|خیل انجم از نظرها شد نهان }}

{{ب| شب نهان گشت و مه گیتی فروز|محو شد در جلوه‌ی خورشید روز }}

{{ب| سر ز بستر پر دلان برداشتند|قامت گرد افکنی افراشتند }}

{{ب| زیب تن کردند شمشیر و زره‌|هر کمانداری کمان را کرد زره }}

{{ب| نیزه‌داران از یمین و از یسار|جملگی بر اسب بی‌رحمی سوار }}

{{ب| سنگ اندازان گروهی یک طرف‌|فرقه‌ی دیگر همه خنجر به کف }}

{{ب| تا به دشت کربلا شد از دو سو|جیش کفر و لشکر دین، روبرو }}

{{ب| بسکه بر دین عرصه شد از کفر تنگ‌|کار کفر و دین کشید آخر به جنگ }}

{{ب| شاه دین یعنی حسین بن علی‌|مظهر حق آن ولی ابن ولی }}

{{ب| لشکری آراست ز اصحاب شجاع‌|تا که سازند از حریم دین دفاع }}

{{ب| گرچه از حیث عدد بودند کم‌|لیک بودند از وفا ثابت قدم }}

{{ب| در شرافت هر یکی اندر جهان‌|تا قیامت افتخار انس و جان }}

{{ب| در شجاعت هر یک از برنا و پیر|بی‌شبیه و بی‌قرین و بی‌نظیر }}

{{ب| در شریعت پیروان مصطفی‌|در طریقت شیعیان مرتضی }}

{{ب| پیش هر یک ز آن رجال ارجمند|بیم را گفتی که سر ببریده‌اند }} 

{{ب| آری، آری نزد مردان بیم چیست‌|در درون حق پرستان، بیم نیست }}

{{ب| بیم از شرک است و در اقلیم عشق‌|نیست شرک آن را که شد تسلیم عشق }} 
{{پایان شعر}}


===جنگ با اشقیا===
{{شعر}}


{{ب| منقلب شد قلب شاهنشاه عشق‌|گفت جنگ من بود دلخواه عشق }}

{{ب| چاره‌ی این قوم غیر از جنگ چیست؟|آنکه داند بی‌چاره را بیچاره نیست }}

{{ب| تا دم آخر که داری دست و تیغ‌|تن مده هرگز به افسوس و دریغ }}

{{ب| چون ندارد تیغ جان‌فرسا قمر|هرکس و ناکس بر او دارد نظر }}

{{ب| ورنه گر تیغش بود خورشیدسان‌|کس ندارد قدرت دیدار آن }}

{{ب| نقطه‌ی ضعف تو ار آرد به دست‌|می‌دهد زان نقطه‌ات دشمن شکست }}

{{ب| بلکه تا این قوم را این است حال‌|وصل اکبر بهر من باشد محال }}

{{ب| باید اینک دفع این مانع کنم‌|تا که دل را زین عمل قانع کنم }}

{{ب| هر چه مانع شد تو را اندر طریق‌|دفع آن کن کاین سخن باشد دقیق }}

{{ب| ورنه در راه طلب نابرده رنج‌|کی بود ممکن که ره یابی به گنج }}

{{ب| این بگفت و حمله‌ور شد بی‌دریغ‌|داد فرمان بریدن را به تیغ }}

{{ب| حمله اول از جناح راست کرد|آنچه با دشمن خدا می‌خواست کرد }} 
{{پایان شعر}}




==منابع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1119-1123.]

==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران متأخر]]
<references />{{شاعران}}