در حال ویرایش شام غریبان (بخش)

==شام غریبان در کردستان==
مردم چنگیزقلعه بیجار کردستان در شب یازدهم محرم مراسم شام غریبان را به یاد یاران امام و اهل بیت او برگزار می‌کنند. در این شب در حالی که چراغ‌های مسجد خاموش است دو نفر به عنوان فرشته، ندا سر می‌دهند: 

مادر، حسین (ع) آمد، نور دو عین آمد 

یک نفر هم از زبان حال مادر حسین (ع) پاسخ می‌دهد: 

نهالم خم شده، تنور خولی، دیر نصارا، تو گشتی مهمان، منزل مبارک 

سپس نوحه‌خوان این نوحه را می‌خواند و عزاداران هم به سر خود می‌زنند: <ref>ققره داغی، ایرج، چنگیزقلعه بیجار، کردستان، 1380.</ref><ref>سیدفتاحی، سیدرضا، بیجارگروس، کردستان، 1377.</ref> 

{{شعر}}
{{ب| امشب نوای کودکان بر بام کیوان است | شام غریبان است (2 مرتبه)}} 
{{ب| امشب به صحرا بی‌کفن جسم شهیدان است | شام غریبان است (2 مرتبه)}}
{{پایان شعر}}


و تا پاسی از شب، عزاداری شام غریبان ادامه می‌یابد. روز سوم امام یا سیزدهم محرم در بیجار و اطراف آن، به «سه روژان» معروف است. مردم در این روز به نشانه عزا و ماتم بر سر خود کاه می‌پاشند و هر کدام قطعه حصیری همراه می‌برند تا پیکرهای نمادین شهدای کربلا را در لای [[حصیر]] بپیچند. در حالی که نوحه خوانده می‌شود، مردم به صورت نمادین پیکر مطهر امام حسین (ع) را بر روی دستان خود حمل می‌کنند. عده‌ای زن و مرد و کودک و نوجوان هم در حالی که به طناب بسته شده‌اند و یک نفر آن‌ها را هدایت می‌کند، صحنه اسارت خانواده امام حسین (ع) و یارانش را به نمایش می‌گذارند. <ref>قره داغی، ایرج، چنگیزقلعه بیجار، کردستان، 1380.</ref>