در حال ویرایش وفائى شوشترى (بخش)

===در حماسۀ جانبازى [[علی اکبر (ع)|حضرت على اکبر(ع)]]===
{{شعر}}
{{ب| خواهد اگر به جلوه آن روى منور آورد | آینۀ جمال خورشید، مکدّر آورد }}

{{ب| جز رخ و زلف و قامت معتدلش درین جهان | کس نشنیده سرو را سنبل و گل، برآورد }}

{{ب| برگذرد به هر زمین با قد و قامتى چنین | تا به قیامت از زمین، سرو و صنوبر آورد }}

{{ب| گیسوى چون کمندش افکنده ز دوش تا کمر | تا به کمند و بند خورشید به چنبر آورد }}

{{ب| وه چه على اکبرى! آن‌که چو مهر خاورى | برگذرد ز چرخ، اگر هى به تکاور آورد }}

{{ب| برگذرد ز چرخ و از سمّ سمند تیزتک | شکل هلال و اختر و ماه مصور آورد }}

{{ب| درگه رزم، رمحش از رامح چرخ بگذرد | نیزۀ او شکست بر گنبد اخضر آورد }}

{{ب| الحذر! الحذر! به گردون رسد از نبرد او | بانگ امان و الامان، گوش جهان کر آورد }}

{{ب| العجل! العجل! ز تیغش به قتال دشمنان | قابض روح را در آن مرحله مضطر آورد }}

{{ب| در صف کارزار با شوکت و سطوت نبى | بر همه ظاهر و عیان صولت حیدر آورد }}

{{ب| شور شهادتش به سر بود وگرنه کى توان | تیغ به تارکش فرو منقذ کافر آورد؟ }}

{{ب| بهر طراز نیزه مى‌خواست که بر سر سنان | کاکل غرقه خون و، آن جعد معنبر آورد }}

{{ب| خواهد اگر رقم کند قصۀ تشنه کامى‌اش | کلک «وفائی» از غمش شعلۀ آذر آورد <ref>همان، ص ۷۸ و ۷۹.</ref> }}
{{پایان شعر}}