در حال ویرایش صباحی بیدگلی‌ (بخش)

===شعر ۳===
{{شعر}}{{ب| چون شد بساط آل نبی در زمانه طی‌|آمد بهار گلشن دین را زمان دی <ref>چون دوره‌ی پیامبر اکرم(ص) سپری شد، بهار دین به زمستان بدل گشت.</ref> }}

{{ب| یثرب <ref>یثرب: نام قدیم مدینةالرسول(ص) می‌باشد.</ref> به باد رفت به تعمیر ملک شام‌|بطحا خراب شد به تمنّای ملک ری <ref>ملک ری: اشاره است به وعده و حکمی که ابن زیاد به عمر بن سعد در باب حکومت ری داده بود و بعد جریان حضرت سیدالشهدا(ع) پیش آمد. آن وعده را موکول به گرفتن بیعت از آن حضرت کرد و عمر بن سعد شقاوت را بدان حد رساند که به قتل امام حسین(ع) و یاران با وفای آن حضرت و اسارت خانواده و اهل بیت(ع) راضی شد و شقاوت ابدی را به دست آورد و آرزوی ری را به گور برد.</ref> }}

{{ب| سرگشته بانوان حرم گِرد شاه دین‌|چون دختران نعش <ref>دختران نعش: بنات‌النعش: هفت ستاره در آسمان در جهت قطب شمالی که گرد جدی (ستاره قطبی) می‌گردند.</ref> به پیراهن جُدی <ref> جدی: ستاره‌ی پسین بنات نعش صغری که نزدیک قطب است و به آن ستاره قطبی می‌گویند.</ref> }} 

{{ب| نه مانده غیر او کسی از یاوران قوم‌|نه زنده غیر او تنی از همرهان حَی <ref>حی: قوم و قبیله، جمع آن احیاء.</ref> }}

{{ب| آمد به سوی مقتل و بر هرکه می‌گذشت‌|می‌شست ز آب دیده غبار از عِذار وی }}

{{ب| بنهاد رو به روی برادر که یا اخا|در برکشید تنگ پسر را که یا بُنَی <ref> یا بنی: ای پسرک من، ای فرزند من.</ref> }}

{{ب| غمگین مباش آمدمت اینک از قفا <ref> قفا: از پی، از پشت سر.</ref> |دل شاد دار میرسمت این زمان ز پی }}

{{ب| آمد به سوی معرکه آنگه زبان گشود|گفت این حدیث و خون دل از آسمان گشود }} 
{{پایان شعر}}