در حال ویرایش حماسه و عرفان (بخش)

=== بخش سوم: عارفان حماسه ساز و حماسه سازان عارف ===
نمونه‌های بارز جمع شدن دو فضیلت حماسه و عرفان در ائمه است.  بعد از توضیح رفتار و گفتار ائمه در مورد دنیا، به [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] اشاره می‌کند که در مواقع حساس نهضت تاریخی [[کربلا]] از تقابل مستمر دو جریان حق و باطل در تاریخ سخن گفته است و در ادامه بحث به بخشی از سیره چند تن از پیشوایان که ابتدا با حضرت علی(ع) شروع می‌شود اشاره کرده و هر کدام را توصیف میکند. حضرت علی توانست عرفان ناب و حماسه شورانگیز را با هم جمع کند و به شخصیت "جامع اضداد" شهرت یافت. در توصیف حضرت علی(ع)، به واکنش حضرت علی(ع) نسبت به انحراف خلافت نیز اشاره شده است که چگونه حضرت علی(ع) نسبت به احقاق حق خود پافشاری کرده است. در ادامه نیز به توصیف صفات آن حضرت پرداخته شده است.

بخش بعدی به امام حسین(ع) اشاره می کند و او را کسی میداند که توانسته [[دعای عرفه امام حسین (ع)|دعای عرفه]] را که اوج عرفان است در کنار حماسه خونبار عاشورا جمع کند. سپس به توصیف دو چهره از امام حسین(ع) اشاره کرده که اولی چهره ای که به هیچ وجه حاضر به تسلیم در برابر ظالم نیست و چهره های دیگر که جز انعطاف و مناجات چیز دیگری ندارد. در ادامه متن به توصیف خصایص کربلا پرداخته شده که در بین یاران امام حسین(ع) دو ویژگی عمده عرفان و حماسه وجود داشته است و در کتاب در مورد آن ها کامل توضیح داده شده است. 

در بخش بعدی ابتدا به مظاهر عرفان در حادثه عاشورا اشاره شده عرفان را عشق به خدا میداند و چیزی که امام حسین(ع) را در روز عاشورا وادار کرد از همه چیز خود بگذرد همان عشق به خدا و عرفان است.  در فصل بعدی این بخش به جلوه های حماسی عاشورا پرداخته شده است. نویسنده در این فصل حماسه عاشورا را به دو بخش حماسه امام حسین(ع) و حماسه یاران امام حسین(ع) تقسیم کرده است. در توضیح، حماسه امام حسین(ع) آن را به چند قسمت تقسیم میکند.

الف) برخورد حماسی با حاکم مدینه

ب) برخورد با [[مروان بن حکم]]

ج) در پاسخ [[محمد حنفیه]] 

د) خطبه مکه 

ه) برخورد با [[حر بن یزید ریاحی|حر]] 

ز) حوادث [[منزلگاه بیضه|منزل بیضه]] 

ح) حوادث در کربلا و... 

نویسنده در این قسمت تنها به نمادی از کلمات آن حضرت از مدینه تا شهادت اشاره کرده است.

در توصیف حماسه های اصحاب، نویسنده توصیف دلاوری و شجاعت یاران امام از جمله [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس(ع)]] و [[علی اکبر (ع)|حضرت علی اکبر(ع)]]، [[عابس‌ بن ‌ابی‌ شبیب‌ شاکری‌|عابس بن شبیب شاکری]]، [[اسلم‌ بن عمرو ترکی|غلام ترکی]] و...  پرداخته است.

در ادامه به مقایسه شجاعت حضرت علی(ع) در شب لیله المبیت و امام حسین(ع) در عاشورا اشاره شده و عمل هر کدام از آنها را یک نوع شجاعت میداند. در پایان نیز به حماسه [[امام سجاد(ع)]] در [[کوفه]] اشاره می‌کند و سخنرانی های آن حضرت را نیز نوعی حماسه زبانی می‌داند که به همه یادآوری کرد که ما رفته بودیم که یاد پیامبر(ص) و خدا را زنده بداریم.

{{کتاب‌شناسی عاشورا}}
[[رده:کتاب‌ها]]