در حال ویرایش سنایی غزنوی‌ (بخش)

===شعر ۲===
'''صفت قتل [[حسین|حسین (ع)]] به اشاره یزید:'''

{{شعر}}
{{ب| پسر مرتضی امیر حسین‌|که چنونی نبود در کونین }}

{{ب| اصل او در زمین علّیّین‌|فرع او اندر آسمان یقین }}

{{ب| اصل و فرعش همه وفا و عطا|عفو و خشمش همه سکون و رضا }}

{{ب| خُلق او همچو خُلق پاک پدر|خُلق او همچو خُلق پیغمبر }}

{{ب| مصطفی مرو را کشیده به دوش‌|مرتضی پروریده در آغوش }}

{{ب| بر رخش انس یافته زهرا|کرده بر جانش سال و ماه دعا }}

{{ب| به سر و روی و سینه در دیدار|راست مانند احمد مختار }}

{{ب| دُرّی از بحر مصطفی بوده‌|صدفش پشت مرتضی بوده }}

{{ب| عقل دربند عهد و پیمانش‌|بوده جبریل مهد جنبانش }}

{{ب| دشمنان قصد جان او کردند|تا دمار از تنش برآوردند  }}

{{ب| عمر و عاص <ref> احتمالا منظور شاعر از عمرو عاص در این ابیات عمر بن سعد بوده است.</ref> از فساد رأیی زد|شرع را خیره پشت پایی زد }}

{{ب| بر یزید پلید بیعت کرد|تا که از خاندان برآرد گرد }}

{{ب| شرم و آزرم جملگی بگذاشت‌|جمعی از دشمنان بر او بگماشت }}

{{ب| تا مر او را به نامه و به جبل‌|از مدینه کشند در مِنْهَل <ref> منهل: آبخور، آبشخور. گور، قبر.</ref> }}

{{ب| کربلا چون مقام و منزل ساخت‌|ناگه آل زیاد بروی تاخت }}

{{ب| راه آب فرات بربستند|دل او زان عنا <ref> عنا با عناء: رنج، زحمت، مشقت. اندوخته و غصه.</ref> و غم خستند }}

{{ب| عمر و عاص و یزید بد اختر|بر آب برفکنده سپر }}

{{ب| شمر و عبید اللّه و زیاد لعین‌|روحشان جفت باد با نفرین }}

{{ب| برکشیدند تیغ، بی‌آزرم‌|نز خدا ترس و نه ز مردم شرم }}

{{ب| سرش از تن به تیغ ببریدند|و اندر آن فعل، سود می‌دیدند }}

{{ب| تنش از تیغ خصم پاره شده‌|آل مروان بر او نظاره شده }}

{{ب| به دمشق اندرون، یزید پلید|منتظر بود تا سرش برسید }}

{{ب| پیش بنهاد و شادمانی کرد|تکیه بر دُنیی و امانی <ref> امانی: آرزوها.</ref> کرد }}

{{ب| بیتی از قول خویش انشا کرد|کین دیرینه جست و انهاء <ref>انهاء: خبر دادن.</ref> کرد }}

{{ب| دست شومش بر آن لب و دندان‌|زد قضیب <ref>قضیب: چوبدستی، شاخه درخت.</ref> از نشاط و لب خندان }}

{{ب| کینه‌ی خزرج و حدیث اسَل <ref>اسَل: نی، نیزه حدیث اسل: ماجرای سر نیزه و سر امام.</ref> |و آن مکافات زشت و دست عمل }}

{{ب| کین آباء بتوخته <ref> بتوخته: جمع کرده، اندوخته.</ref> ز حسین‌|خاصه کینه‌های بدر و حُنین }}

{{ب| شهربانو و زینب گریان‌|مانده در فعل ناکسان حیران }}

{{ب| سر برهنه بر اشتر و پالان‌|پیش ایشان ز درد دل نالان }}

{{ب| علی الاصغر <ref>علی الاصغر: منظور حضرت سجاد (ع) است.</ref> ایستاده به پا|و آن سگان ظلم را بداده رضا }}

{{ب| عمرو عاص و یزید و ابن زیاد|همچو قوم ثمود و صالح و عاد }}

{{ب| بر جفا کرده آن سگان اصرار|رفته از حقد بر ره انکار }}

{{ب| عالمی بر جفا دلیر شده‌|روبَهِ مرده شرزه شیر شده }}

{{ب| کافران چون در اول پیکار|شده از زخم ذو الفقار فگار  }}

{{ب| همه را بر دل از علی صد داغ‌|شده یکسر قریش طاغی و باغ <ref>طاغی و باغ؛ از حد گذرنده، طغیان کننده، ستمکار.</ref> }}

{{ب| کین خود باز خواسته ز حسین‌|شده قانع بدین شماتت و شین }}

{{ب| هیچ ناورد، در ره بیداد|مصطفی را و مرتضی را یاد }}

{{ب| یکسو انداخته مجامله را|زشت کرده ره معامله را }}

{{ب| کرده دوزخ برای خویش معَد <ref>معّد: آماده.</ref>| بو الحکم <ref>بو الحکم: کنیه ابو جهل است.</ref> را گزید، بر احمد }}

{{ب| راه آزرم و شرم بر بسته‌|عهد و پیمان شرع بشکسته }}

{{ب| هر که راضی شود به کرده‌ی زشت‌|نزد آن کس چه دوزخ و چه بهشت }}

{{ب| مرد عاقل بر آن کسی خندد|کز پی خویش نار بپسندد <ref>حدیقه الحقیقه؛ ص ۲۶۶.</ref> }}
{{پایان شعر}}