در حال ویرایش عندلیب کاشانى (بخش)

===تضمین غزل سعدى===

'''زبان حال [[حر بن یزید ریاحی|حرّ بن یزید ریاحى]]'''
{{شعر}}
{{ب| حر از قبول بدایت چو یافت راه هدایت |  غلط نکرد پى و، شد به سوى شاه ولایت }}

{{م|به گریه گفت که: جانم هزار باد فدایت!}}

{{ب| «بیا که موسم صلح است و دوستى و عنایت» | «به شرط آن‌که نگوییم از گذشته حکایت» }}

{{ب| اگرچه پیش یزیدم بود بلندمقامى | به پیشگاه تو، اقرار مى‌کنم به غلامى }}

{{م|چو نیست زندگى دهر را ثبات و دوامى}}

{{ب| «مرا به دست تو خوشتر هلاک جان گرامى» | «هزار بار که رفتن به دیگرى به حمایت» }}

{{ب| خوشا کسى که سر و جان کند به راه تو ایثار | به این مراتب عالى رسیدن است چه دشوار }}
{{م|مگر که لطف تو گردد درین معامله‌ام یار}}

{{ب| «ز حرص من چه گشاید، تو ده به خویشتنم بار» | «که چشم سعى، ضعیف است بى‌چراغ هدایت» }}

{{ب| مگر قبول تو زین ورطه‌ام به لطف رهاند | وگرنه خون دل از دیده‌ام عمل بچکاند }}

{{م|گریز از توبه عالم سعید مى‌نتواند}}

{{ب| «ملامت من مسکین کسى کند که نداند» | «که عشق تا به چه حد است و، حسن تا به چه غایت؟» }}

{{ب| چو خدمتى نتوان درخور سزاى تو کردن | خوش است جان گرامى همى فداى تو کردن }}

{{م|عمل، خداى نگفته به جز رضا تو کردن}}

{{ب| «به هیچ روى نشاید خلاف راى تو کردن» | «کجا برم گله از دست پادشاه ولایت؟» }}

{{ب| نه در حضور جنابت منم به صدق ثناخوان | که مدح و وصف تو کرده‌ست کردگار به قرآن }}

{{م|ز هرچه گفتم و گویم، تو برترى همه از آن}}

{{ب| «مرا سخن به نهایت رسید و، عمر به پایان» | «هنوز وصف کمالت نمى‌رسد به نهایت» }}

{{ب| ز جرم خاک سیه تا فضاى عالم بالا | پس از حضیض ثرى تا ز بعد اوج ثریا }}

{{م|ز چشم عقل نمودم به هرچه بود، تماشا}}

{{ب| «به هیچ صورتى اندر، نباشد این همه معنا» | «به هیچ سیرتى اندر، نباشد این همه آیت» }}

{{ب| ز بس گرانى این غم، قدم شده است چو لامى | به این غمند مقید ز جنّ و انس، تمامى }}

{{م|تو هم نسوزى اگر، آدمى نیى که رخامى <ref>سنگ مرمر، و در اینجا مجازا به معناى مطلق سنگ آمده‌است.</ref>}}

{{ب| «به هیچ گوش نیامد ز عندلیب، کلامى» | «که دردى از سخنانش در او نکرد سرایت» <ref>''همان''، ص ۱۷۲ و ۱۷۳.</ref> }}
{{پایان شعر}}