در حال ویرایش روضه الشهداء (بخش)

==چکیده‌ای از کتاب==
کتاب روضه الشهدا با مقدمه تفصیلی، مفصل و عالمانه مصححان آن کتاب، آغاز می شود.  شرح حال مولف، مقام علمی و تالیفات وی، روضه الشهدا و [[تعزیه]]، روضه الشهدا و [[روضه خوانی]]، رویکردهای انتقادی به کتاب، روضه الشهدا و سنت [[مقتل نویس|مقتل نویسی]]، از جمله عناوین موضوعاتی هستند که در مقدمه، مورد توجه مصححان قرار گرفته است.<ref>واعظ کاشفی، صص 1- 104</ref>
{|
|ای شربت درد تو، دوای دل ما   
|
|آشوب بلای تو، عطای دل ما
|-
|از نامه ی حمد تو، شفای دل ما     
|
|وز نام حبیب تو، صفای دل ما<ref>واعظ کاشفی، ص 105</ref>
|}


با دو بیت شعر فوق، متن روضه الشهدا از بیان تاریخ انبیاء آغاز می شود. کاملا واضح است هدف واعظ کاشفی از چنین تاریخ نگاری، ارتباط دادن آن با [[امام حسین (ع)]] و مصیبت [[عاشورا]] می باشد. به عنوان نمونه، در ذیل باب اول که به بیان بلایای وارده بر انبیای سلف اختصاص یافته است، و در هنگام «بیان ابتلای نوح علیه السلام»، واعظ کاشفی برای یادآوری واقعه عاشورا و شهادت امام حسین (ع) به نقل «داستان آمدن کلاغ خون آلود و آوردن خبر قتل امام حسین (ع)» پرداخته و می نویسد: «بعد ازاین صورت، حق- سبحانه- فرمود: تا نوح کشتی بساخت و اهل خود را به کشتی در آورد و طوفان عذاب پدید آمد. اهل عالم، هلاک گشتند و کشتی شش ماه بر روی آب بماند و تمام زمین طواف کرد. چون او بر زمین کربلا رسید، کشتی از رفتار فرو مانده همان جا توقف نمود. نوح مناجات کرد که الهی این چه جای است و حکمت در توقف چیست؟ خطاب امد که این جایی است که کشتی «مثل اهل بیتی کمثل سفینه نوح» در گرداب فوق غرقه خواهد شد. در اخبار آمده که چون امام حسین (ع) از مدینه منوره بیرون آمد، عزیمت کوفه نمود. او را دختری بود هفت ساله و به جهت رنجوری که او را عارض شده بود نتوانست که با خود همراه برد. در خانة ام المومنین، [[ام سلمه]]- رضی الله عنها- بگذاشت و آن دختر در آن خانه می بود و دایم تفحص حال پدر می نمود تا در آن ساعت که اام را شهید کردند، کلاغی بیامد و پر و بال خود را در خون حسین _علیه السلام- مالیده، پروازکنان می رفت تا به مدینه رسید و بر دیوار ام سلمه نشست. قضا را دختر حسین (ع) از خانه به باغچه درآمد و نظرش بر آن کلاغ خون آلود افتاد. دست کرد و مقنعه عصمت از فرق مبارک درکشید و فریاد برآورد که «واابتاه واحسینا وا معیناه» مخدرات حجرات رسالت همه جمع شدند و گفتند «ای دختر، تو را چه افتاد و سبب این خروش و افغان چیست؟» دختر حسین- علیه السلام- اشارت بر آن دیوار کرد و گفت: بدین کلاغ خوان آلود نگرید که صاحب خبر کشتی نوح بود. اینجا نیز خبر کشتی اهل بیت آورده و چنان می نماید که سفینه ی  «مثل اهل بیتی کمثل سفینه نوح» امروز در غرقاب خون فرو رفته است»<ref>واعظ کاشفی، ص 130</ref>

باب دوم تا باب ششم کتاب پیرامون بیان وقایع پیامبر(ص)، حضرت فاطمه (ع)، حضرت علی (ع) و امام حسن (ع) می باشد.<ref>واعظ کاشفی، صص 195- 386</ref> از باب هفتم، کتاب به امام حسین (ع)، اختصاص می یابد. پس از  بیان «مناقب امام حسین (ع)، ولادت وی و بعضی از احوالش بعد از وفات برادر» (باب هفتم)،<ref>واعظ کاشفی، صص 387- 416</ref> دو قسمت از کتاب ( شامل باب های هشتم و نهم) به ذکر وقایع و رویدادهای کربلا تا پایان روز عاشورا، اختصاص دارد.<ref>واعظ کاشفی، صص 417- 632</ref> طبعا می توان انتظار داشت که مهمترین و حجیم ترین قسمت کتاب، همان باب نهم باشد که در بیان «رسیدن حضرت امیرالمومنین حسین –علیه السلام- به کربلا و محاربه نمودن با اعدا و شهادت آن حضرت و اولاد و اقربا و سایر شهدا» است. وقایع بعد از روز عاشورا، آنچه که بر کاروان اسرا آمد و عقوبت قاتلان امام حسین (ع) و قیام مختار نیز در باب دهم روضه الشهدا ذکر می شود.<ref>واعظ کاشفی، صص 633- 702</ref> بخش خاتمه کتاب در توصیف اولاد ائمه علیه السلام است.<ref>واعظ کاشفی، صص 703- 731</ref>

کتاب را یک نمایه بسیار مفصل و مرتب ( شامل: فهرست نام ها، فهرست جای ها، فهرست آیات، فهرست احادیث، فهرست ضرب المثل ها، فهرست اشعار، فهرست کتاب ها، فهرست ترکیب ها، فهرست واژگان دشوار)  تکمیل کرده که نمونه دیگری از زحمات تصحیح کنندگان آن کتاب (ذوالفقاری، تسنیمی) و دقت شان در فرهم آوردن و گویا ساختن هر چه بیشتر متن روضه الشهدا می باشد.<ref>واعظ کاشفی، صص 733- 801</ref> آن مصححان، کار سترگ خود را با بیان منابع متعددی که برای ارائه توضیحات و تصحیح متن کتاب، از انها استفاده کرده اند، به پایان رسانده اند.<ref>واعظ کاشفی، صص 803- 814</ref>