در حال ویرایش میثم داودی (بخش)

===صراط المستقیم===
{{شعر}}
{{ب| به چشمان برادر دوخت اندوه نگاهش را     |     و پشت ابری از تیر سه سر گم کرد ماهش را }}
{{ب| علم روی زمین یعنی سپاهت بی‌علمدار است|     علم روی زمین یعنی که او پشت و پناهش را }}
{{ب| گرفت او آخرین سردار خود را روی دستانش   |      به تیر دشمنان داد آخرین مرد سپاهش را }}
{{ب| و می‌دانست آهش آسمان را تیره خواهد کرد  |       که غم می‌دید از هر سو، فرو می‌خورد آهش را }}
{{ب| «صراط المستقیم» چشم‌هایش را نفهمیدند    |          فقط تیر سه شعبه رو به او کج کرد راهش را }}
{{ب| به چشمان خودش سنگ تمام دشمنان را دید  |         که پر کردند با شمشیر و نیزه قتلگاهش را }}
{{ب| و بعد از اینکه خنجر بوسه زد بر حنجر خورشید  |           به روی نیزه بر پا کرد دشمن بارگاهش را }}
{{ب| زنی بعد از هزاران زخم شمشیر و زبان در شام    |          به چشمان برادر دوخت اندوه نگاهش را }}
{{پایان شعر}}