در حال ویرایش غلامرضا کافی‌ (بخش)

==اشعار==

===قرآن برگ‌برگ‌===
{{شعر}}


{{ب| روزی که خاک نشئه صبح نشوز داشت‌|چنگی <ref>چنگی: چنگنواز.</ref> حزین چکامه‌ی خون در چگور <ref>چگور: نوعی ساز- کمانچه.</ref> داشت }}

{{ب| خورشید در محاق افق خونِ تیره بود|امساک آب سور گناه کبیره بود }}

{{ب| می‌سوخت خیمه‌خیمه نگاهی در اضطراب‌|خون می‌چکید از نوک مژگان آفتاب }}

{{ب| نعل کهر در آتش عصیان مذاب بود|در رود رود ظهر زمین قحط آب بود }}

{{ب| له‌له، کویر ناک، عطشناک، تیغ مرگ‌|در خاک دست و پازده قرآن برگ‌برگ }}

{{ب| «ای چرخ غافلی که چه بیداد کرده‌ای‌|در باغ دین چه با گل و شمشاد کرده‌ای» <ref>این بیت از محتشم کاشانی است.</ref> }}

{{ب| ای چرخ! باز فتنه‌ی صفین پا گرفت‌|توفان مرگ در نفس کربلا گرفت }}

{{ب| بنگر که باز باطل و حق در مقابلند|مرغان عشق در عطش تیغ، بسملند }}

{{ب| یک سو ببین که سبز و سترگ ایستاده‌اند|یک سو هزار گله‌ی گرگ ایستاده‌اند }}

{{ب| یک سوی دشت خیمه‌ی دست دعا بلند|یک سوی خاک سایه‌ای از نیزه‌ها بلند  }}

{{ب| سمت سپاه موج که طوفانْ غرورها|لبریز سایه مرد که سمت ستورها }}

{{ب| این سو که تیغ‌ها به عطش یال می‌زنند|هفتاد و دو فرشته نفس بال می‌زنند }}

{{ب| آن سو که در کویر سراب ایستاده‌اند|از سی هزار بیش به چندین قلاده‌اند }}

{{ب| اینک منم که شعله نفس در گدازه‌ام‌|اینک منم که راوی این خون تازه‌ام }}

{{ب| بشنو که نابرابری و جنگ قصّه نیست‌|بشنو که شیشه طاقتی و سنگ قصّه نیست }}

{{ب| در نبض خاک گرچه تبِ دشنه می‌تپید|ظهری غریب بود که گل، تشنه می‌تپید }}

{{ب| خون بود و خلسه بود و نماز و نیاز بود|هفت آسمان برای عروج که باز بود }}

{{ب| دیدم کنار علقمه ماه تمام را|چون موج در خروش صلابت امام را }}

{{ب| باران تیر را چو سپر ایستاده بود|چون نخل در هجوم تبر ایستاده بود }}

{{ب| هرچند داغدار پسر بود، تازه بود|چشم انتظار زخم دگر بود، تازه بود }}

{{ب| گویی که عمر عشق به آخر رسیده بود|نوبت به یادگارِ برادر رسیده بود }}

{{ب| قاسم چو تیغ، تشنه برون از نیام زد|لب‌های خشک بوسه به دست امام زد }}

{{ب| خون پرده بست چشم عزیز سوار را|در کف گرفت هیمنه‌ی ذو الفقار را }}

{{ب| مهمیز گُرده کوه به سمندی سپید شد|اهل حرم ز آمدنش ناامید شد }}

{{ب| آن سرو تازه رُسته که حیدر تبار بود|از بوستان سبز حسن یادگار بود  }}
{{پایان شعر}}

===غریبه===
{{شعر}}


{{ب| چقدر آشنا می‌نمایی غریبه!|بگو از کجا، از کجایی غریبه؟! }}

{{ب| در این شهر و این شب چه بی‌سر پناهی‌|نداری مگر آشنایی غریبه؟! }}

{{ب| دل نخل‌ها تازه شد از عبورت‌|مگر تو ولّی خدایی غریبه؟! }}

{{ب| تن شهر، بوی ترا می‌دهد آی‌|تو جان کدام آشنایی غریبه؟! }}

{{ب| تو در آسمان نگاهت چه داری‌|که کردی دلم را هوایی، غریبه؟! }}

{{ب| غبار کدامین سفر بر تو مانده‌ست‌|که گرد از دلم می‌زدایی غریبه؟! }}

{{ب| به کار که بستی گره چفیه‌ات را|که از کار من می‌گشایی غریبه؟! }}

{{ب| ترا می‌شناسم، تو را می‌شناسم‌|تو همرنگ خون خدایی غریبه؟! }}

{{ب| کمینگاه دیواست این شهر، این شب‌|مگر در دل من در آیی غریبه؟! }}

{{ب| تو رفتی و مانده‌ست در کوچه‌ی شهر|نشان از توام ردّ پایی غریبه؟! <ref>شعر خطاب به مسلم بن عقیل است.</ref> }}
{{پایان شعر}}