در حال ویرایش گریه (بخش)

==تجدید بیعت==
گریستن در سوگ شهداى کربلا،تجدید بیعت با عاشورا و فرهنگ شهادت و تغذیۀ فکرى و روحى با این مکتب است و اشک ریختن،نوعى امضا کردن پیمان و قرار داد مودّت با سید الشهداست.ائمّه شیعه،گریستن بر مظلومیت اهل بیت و عزاى حسینى را تأکید کرده و شهادت اشک را بر صداقت عشق،پذیرفته‌اند.امام صادق(ع)فرموده است:

«نزد هر کس که ما یاد شویم و چشمانش اشک‌آلود شود،حتى اگر به اندازۀ بال مگسى باشد،خداوند گناهانش را مى‌بخشاید،هر چند چون کف دریا فراوان باشد.» <ref>وسائل الشیعة،ج ۱۰،ص ۳۹۱.</ref> به گفتۀ صائب:

<br />
{|
|در سلسلۀ اشک بود گوهر مقصود
|
|گر هست ز یوسف خبر،این قافله دارد
|}


دستور امامان به گریستن بر امام حسین(ع)بسیار اکید است. امام رضا(ع)به ریّان بن شبیب در حدیث مفصّلى فرمود: «یا بن شبیب!ان کنت باکیا لشىء فابک للحسین بن علىّ بن ابى طالب فانّه ذبح کما یذبح الکبش...». <ref>بحار الانوار،ج۴۴،ص ۲۸۶.</ref> اگر بر چیزى گریه مى‌کنى، بر حسین بن على گریه کن، که او را همچون گوسفند، سر بریدند.