در حال ویرایش امام شافعی‌ (بخش)

== نمونه اشعار ==
او اشعار بسیاری در مدح اهل بیت (ع) و حضرت سیّد الشّهداء دارد که بسیار مشهور است. ابیاتی از دیوان او را انتخاب کرده و می‌آوریم:


1- یا آل بیت رسول اللّه حبّکموافرض من اللّه فی القرآن انزله <ref>اشاره به آیه 23 سوره شوری: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی». بگو: من از شما اجر رسالت جز این نخواهم که مودّت و محبّت مرا در حق خویشاوندانم منظور دارید.</ref>

2- یکفیکم من عظیم الذکر انکموامن لم یصلّ علیکم لا صلاة له <ref>ادب الطف؛ ج 1، ص 217. دیوان شافعی؛ ص 111.</ref>


1- ای خاندان پیامبر! محبت شما دستوری است که از طرف خداوند در قرآن نازل شده است.

2- شما را همین افتخار کفایت می‌کند که اگر کسی در نماز بر شما درود نفرستد، نمازش درست نیست.



حبّ شافعی نسبت به اهل بیت در همان دوره‌ی حیات خود او به حدی بوده است که جمعی او را «رافضی» (شیعی) گمان کرده‌اند و او خود در مقام دفاع از موضع خویش گفته است:

1- یا راکبا قف بالمحصّب من منی‌و اهتف بساکن خیفها و الناهض

2- سحرا اذا فاض الحجیج إلی منی‌فیضا کملتطم الفرات الفائض

3- إن کان رفضا حبّ آل محمدفلیشهد الثقلان انی رافضی <ref>دیوان شافعی؛ ص 85. ادب الطف؛ ج 1، ص 218.</ref>


1 و 2- ای آن‌که بر سنگلاخ‌های منی روان شده‌ای! بامدادان آن‌گاه که حاجیان مانند امواج خروشان دریای متلاطم فرات روان شدند، بر کسانی‌که در خیف و ناهض نشسته‌اند، بانگ بزن و بگوی:

3- اگر دوستی خاندان محمد نشانه‌ی «رفض» (برگشتن از دین) است، پس باید جن و انس گواهی دهند به این‌که من رافضی‌ام!



1- اذا فی مجلس ذکروا علیاو سبطیه و فاطمة الزکیه

2- و قال تجاوزوا یا قوم عنه‌فهذا من حدیث الرافضیه

3- برأت الی المهمین من اناس‌یرون الرفض حبّ الفاطمیه 

4- علی آل الرسول صلاة ربی‌و لعنته لتلک الجاهلیه  


1- هرگاه در مجلسی از علی و دو فرزندش و فاطمه زهرا یاد کنم.

2- می‌گویند که: ای مردم! از این فرد دوری کنید، چون این سخن‌ها، از اقوال رافضیان است.

3- من از دست مردمی که محبّت فاطمه و فرزندان او را رفض می‌نامند، به خداوند بزرگ پناه می‌برم.

4- صلوات خداوند بر خاندان رسول خدا (ص) باد و لعنت او بر جاهلان به آن خاندان باد.



1- تزلزلت الدنیا لآل محمدو کادت لهم صمّ الجبال تذوب

2- و غارت نجوم و اقشعرّت کواکب‌و هتّک أستار و شقّ جیوب

3- یصلّی علی المبعوث من آل هاشم‌و یغزی بنوه إنّ ذا لعجیب

4- لئن کان ذنبی حبّ آل محمدفذلک ذنب لست عنه أتوب  


1- دنیا بر آل محمد (ص) متزلزل شد، تا حدّی که نزدیک بود کوههای خارا آب گردد.

2- ستارگان فرو مردند و کواکب بر خود لرزیدند و حجابها کنار رفته و گریبانها چاک شد.

3- بر پیامبر خدا درود می‌فرستند و فرزندان او را غارت می‌کنند. این خیلی شگفت است.

4- اگر گناه من دوستی آل محمد (ص) است، گناهی است که هرگز از آن توبه نخواهم کرد.