در حال ویرایش دعای عرفه امام حسین (ع) (بخش)

== معرفی دعای عرفه ==
دعای عرفه، دعایی است که [[امام حسین (ع)|امام حسین]] (ع)‌ در عصر روز عرفه که مصادف با ۹ ذی‌الحجه می‌باشد در صحرای عرفات خوانده‌اند. ابن‌طاووس در «اقبال» و علامه مجلسی در «زاد المعاد» در کتاب‌های خود این چنین نوشته‌اند:

«بشر و بشیر پسران غالب اسدی و از یاران [[حسین بن على (ع)|امام حسین]] (ع)<ref>- مامقانی، تنقیح المقال فی علم الرجال نجف، مطبعه الرضویه، ج10، بی نا، بی تا، ص174

- خویی، سید ابوالقاسم، معجم الرجال الحدیث، ج4، بیروت، الطبعه‌الخامسه، 1413ق، ص227، 237.</ref> و [[زین العابدین «ع»|امام سجاد]] (ع)<ref>مامقانی، تنقیح المقال فی علم الرجال نجف، مطبعه الرضویه، ج10، بی نا، بی تا، ص174</ref>، روایت کرده‌اند که در عصر روز عرفه در عرفات در خدمت آن حضرت بودند، پس، از [[خیمه‌گاه|خیمه]] خود بیرون آمدند، با گروهی از [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] علیهم السلام و فرزندان و شیعیان با نهایت خضوع و خشوع، در جانب چپ کوه ایستادند و روی مبارک را به سوی کعبه گردانیدند و دست‌ها را برابر روی خود قرار داده مانند فقیری که چیزی طلب می‌نماید، شروع کرد به خواندن این دعا »الحمدلله الذی لیس لقضائه دافع ...» که به ( یا رب یا رب یا رب ) مختوم می‌شود.»