بازگشت ادبی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۵٬۰۷۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:
===دیدگاہ موضوعی===
===دیدگاہ موضوعی===
بحث از شعر بازگشت از دیدگاه موضوعی -یعنی سبک شناختی- است که می‌توان آن را از سه نظر لفظی، معنایی و ادبی مورد مطالعه قرارداد:
بحث از شعر بازگشت از دیدگاه موضوعی -یعنی سبک شناختی- است که می‌توان آن را از سه نظر لفظی، معنایی و ادبی مورد مطالعه قرارداد:
'''1- از نظر لفظی:'''
'''1- از نظر لفظی:'''


خط ۴۰: خط ۴۱:
==قوالب شعری==
==قوالب شعری==
حماسه پردازی و منظومه سرایی، رواج مثنوی در دو هیئت داستان - حکایت و مقتل منظوم، غزل، قصیده، ترکیب بند، مسمط و مستزاد از قوالب شعری این دوره است. احیای قالب مستزاد از خدمات شعر عاشورایی به شعر فارسی این دوره به حساب می‌آید. بی شک یغمای جندقی به تنهایی احیاگر این قالب، آن هم انحصارا با موضوع شعر عاشورایی است و بعدها کسانی نظیر [[جودی خراسانی]]، [[صامت بروجردی]]، [[میرزا رضا]]، [[میرزا موسوی مکلای طالقانی]] و [[میرزا آقا بسمل سخت سری]] این شیوه را ادامه دادند.
حماسه پردازی و منظومه سرایی، رواج مثنوی در دو هیئت داستان - حکایت و مقتل منظوم، غزل، قصیده، ترکیب بند، مسمط و مستزاد از قوالب شعری این دوره است. احیای قالب مستزاد از خدمات شعر عاشورایی به شعر فارسی این دوره به حساب می‌آید. بی شک یغمای جندقی به تنهایی احیاگر این قالب، آن هم انحصارا با موضوع شعر عاشورایی است و بعدها کسانی نظیر [[جودی خراسانی]]، [[صامت بروجردی]]، [[میرزا رضا]]، [[میرزا موسوی مکلای طالقانی]] و [[میرزا آقا بسمل سخت سری]] این شیوه را ادامه دادند.
یکی دیگر از قالب‌
یکی دیگر از قالب‌‌های احیا شده در شعر عاشورایی این عصر قالب معمول و اصل را کم‌تر  می‌بینیم. مسمط نیز احیا شده شعر و شاعران عاشورایی است که بعدها به شعر مشروطیت راه یافته است. از نامدارترین شعرایی که در این قالب شعر سرودند می‌توان به: [[یغمای جندقی]]، [[مدرس اصفهانی]]، [[صامت بروجردی]] و [[رفعت سمنانی]] اشاره کرد.7777  از دیگر قالب‌های شعر عاشورایی این عصر بحر طویل است. بحر طویل گزینهٔ شعری است به تسلسل که از توالی اختیاری یک رکن عروضی سالم خارج از سنت‌های مرسوم عروضی به وجود می‌آید. بحر طویل قالبی است در ردیف قصیده، غزل، مستزاد و مسمط، با این تفاوت که در این انواع، شاعر مجاز است که چهار، شش یا هشت رکن سالم یا غیر سالم در هر بیت به کار برد که این قالب روان شعر فارسی نیز با شعر عاشورایی جانی دیگر گرفته و رویکردی دوباره یافته است. بحر طویل‌ها بنا به خاصیت‌شان غالباً روایی‌اند و به بیان واقعه می‌پردازند و در حقیقت تاریخ عاشورا را تصویر می‌کنند. این کار در آن‌ها از زبان یکی از شخصیت‌های عاشورا صورت می‌گیرد و به این دلیل تأثیر و باورپذیری آن را بالا می‌برد. اگر چه از مطالب خرافی و گزافه‌گویی خالی نیستند، اما لحنی تپنده و حالتی رجز گونه دارند و تصویرهای ارایه شده در آن‌ها که پی در پی نو می‌شود، مخاطب را غافلگیر کرده و او را مجذوب می‌کند. طنطنهٔ کلام در بحر طویل‌ها به همراه موسیقی قافیه که در آن‌ها اتفاقی اما حتمی است، حادثهٔ عاشورا را شکوهمند جلوه می‌دهد و این در عصر ضجه و زنجموره اهمیت به سزایی دارد.
 
==ویژگی مراثی عاشورایی==
1- شیوهٔ منظومه نویسی در این عصر ادامه می‌یابد و حماسه نامه‌های متعددی به نظم در می‌آید، که از این میان سهم حماسه سرایی مذهبی و عاشورایی قابل توجه است:
 
[[دلگشا نامه]]، اثر [[میرزا غلامعلی آزاد بلگرامی]] (م. 1200 ق)، این منظومه در ذکر اخبار مختار بن ابی عبیده ثقفی است که در کوفه قیام کرد.
 
[[خداوند نامه]]، سرودهٔ [[ملک الشعرا فتحعلی خان صبای کاشانی]] که مفصلترین حماسهٔ دینی و شرح احوالی حضرت محمد (ص) و نبردها و جنگ‌های امام علی (ع) است.
 
[[مختارنامه]]، اثر [[عبدالرزاق بیگ نجفقلی خان دنبلی]] (م. 1243 ق)، این حماسه نامه بر اساسی قیام مختار ثقفی در پنج هزار بیت به نظم درآمده است. اردیبهشت نامه که حماسه نامه‌ای دینی است و روضه الانوار که منظومه‌ای عاشورایی است از سروش اصفهانی (م. 1285 ق) است. شعر عاشورا که از اواخر عهد صفوی به ضجه و زنجموره گراییده بود، به لحن حماسی و رجز گونه نیاز داشت که تا حدودی با تولید این منظومه‌ها به آن دست یافت.
 
2- مقتل نویسی و واقعه نگاری در عصر قاجاریه ادامه یافت و از مقتل واعظ کاشفی پیروی نمودند.
 
از مقاتل مشهور این دوره می‌توان به: [[فیض الدموع]] اثر [[میرزا محمد ابراهیم نواب تهرانی]] (م. 1299 ق) معروف به بدایع نگار، [[نفس المهموم]] اثر [[شیخ عباس قمی]]، صاحب مفاتیح الجنان، اکسیر العبادات فی اسرار الشهاده و سعادات ناصری از فاضل دربندی و ناسخ التواریخ اثر سپهر کاشانی اشاره کرد.
 
3- نگاه عرفانی - عاشقانه به واقعهٔ کربلا.
 
4- حضور روحانیون و علمای دین در عرصهٔ شعر عاشورایی باعث شد تا نگاه پرهیز و منازعهٔ شعر و شرع را از بین ببرد و آگاهی علما بر آیات و احادیث میزان قابل توجهی از آیات و احادیث را با نقل به مضمون یا به صورت اقتباس در جان شعر ریخت و البته زیانهایی را هم به شعر وارد کرد.
۱۰٬۰۷۲

ویرایش

منوی ناوبری