جلیل دشتی مطلق‌: تفاوت میان نسخه‌ها

آسمان کبود می‌نمودآفتاب می‌مکید خون تازه‌ی زمین تفته را بوی درد و داغ می‌وزید در زمین کربلا ذو الجناح شیهه می‌کشید دشت خون گرفته را زیر ضربه‌های سُم او، زمین نه، شانه‌های آسمان به لرزه اوفتاده بود دسته‌دسته اشک در میان صحن گونه‌های ذو الجناح سینه می‌زدند اهل بیت عشق، اهل بیت آتش و عطش نخل‌های تشنه لب کودکان آب ... آب کودکان اضطراب از میان خیمه‌های گُر گرفته آمدند دلشکسته و حزین.

آه ذو الجناح!ذو الجناح بی‌سوار! کم حسین نازنین ذو الجناح، خیره سمت قتلگاه خیره سمت مصحفی که برگ‌برگ گشته بود ... از نگاه کودکان فرات می‌دمیداز گلویشان، شعله‌شعله، آه دسته‌دسته اشک در میان صحن گونه‌های ذو الجناح بیقرار سینه می‌زدند آسمان کبود می‌نمود سمت خیمه‌های خشم و خوف و خون به گوش می‌رسید ضجّه‌های تلخ رود، رود ...