شرحبیل‌ بن ذی‌ الکلاع حمیری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شرحبیل‌ بن ذی‌ الکلاع،''' از عمال بنی‌امیه و از جنایتکاران حادثه [[کربلا]] بود.  

پس از واقعه کربلا و [[شهادت]] [[حسین بن على (ع)|امام حسین (ع)]] در [[کوفه]] می‌زیست.   

پس از مرگ [[یزید]]، شرحبیل‌ بن ذی‌ الکلاع به حمص رفت. در جنگ ”مَرج‌ راهط“ که بین شامیان به رهبری ضحاک‌ بن قیس فهری که به نام عبدالله‌ بن زبیر بر آنجا مسلط شده بود،<ref>- الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری.، ج۵، ص۳۰؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۶، ص۲۶۴؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۳۱. </ref> با مروان‌ بن حکم صورت گرفت، ضحاک از نعمان‌ بن بشیر که در حمص بود، یاری طلبید و او شرحبیل را به یاری‌اش فرستاد.<ref>- البدایه و النهایه، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: 1932 میلادی. ، ج8، ص243. </ref> جنگ‌ به پیروزی مروان و قتل ضحاک و تعداد زیادی از شامیان انجامید.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۶، ص۲۷۶،۲۷۲؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۴۱،۵۳۹،۵۳۷،۵۳۴. </ref> پس از آن به مروان پیوست و در جنگ با توابین در کنار [[عبید الله بن زیاد|عبیدالله‌ بن زیاد]] قرار گرفت. در این جنگ بین او و [[حصین‌ بن نمیر تمیمی|حصین‌ بن نمیر]] بر سر فرماندهی اختلاف و درگیری لفظی به‌وجود آمد، اما بالاخره او سالار و فرمانده سواران عبیدالله‌ شد و در جنگ دستش به خون شهدای توابین نیز آغشته شد.<ref>- رک : انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۶، ص۳۷۰؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۵۹۷، ج۶، ص۸۸،۸۶؛ شذرات الذهب فی اخبار من الذهب، ابن‌عماد حنبلی، ابوالفلاح عبدالحی‌بن احمد، بیروت: دارالحیاء التراث العربی، ۱۴۰۶ قمری.  فی اخبار من الذهب، ابن‌عماد حنبلی، ابوالفلاح عبدالحی‌بن احمد، بیروت: دارالحیاء التراث العربی، ۱۴۰۶ قمری. ، ج۱، ص۷۴؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۱۸۰-۱۸۱؛ تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، ذهبی، محمدبن احمد، چاپ بشار عوّاد معروف، بیروت: ۱۴۲۴ قمری.، حوادث و وفیات ۶۱-۸۰ هجری، ص۱۷۹؛ البدایه و النهایه، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی. ، ج۸، ص۲۵۳. </ref>

توّابین برای گرفتن انتقام از قاتلان [[حسین بن على (ع)|امام حسین (ع)]] به رهبری [[سلیمان بن صرد خزاعى|سلیمان‌ بن صُرَد خُزاعی]] با چهار هزار سپاهی دست به قیام زدند و عبیدالله‌ بن زیاد با سی هزار شامی به جنگ آنان رفت. در این نبرد شرحبیل‌ بن ذی‌ الکلاع به همراه حُصَین‌ بن نُمَیر تَمیمی، اَدهم‌ بن محرز باهلی، ربیعة بن مخارق غنوی و جَبَلَة بن عبدالله خَثعَمی که همه از دشمنان سرسخت اهل بیت (ع) بودند، تحت فرماندهی عبیدالله‌ بن زیاد با نیروهای توّابین مواجه شدند. در جمادی الاولی ۶۵ در عین‌الورده (رأس‌العین) در ناحیه جزیره، نبردی سخت در گرفت. در این نبرد شامیان پیروز شدند.  

در زمان قیام [[مختار ثقفى|مختار ثقفی]]، عبیدالله‌ بن زیاد، شرحبیل را به فرماندهی سواره‌ نظام خود برگزید.<ref>- تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، ذهبی، محمدبن احمد، چاپ بشار عوّاد معروف، بیروت: ۱۴۲۴ قمری.، حوادث و وفیات ۶۱-۸۰ هجری، ص۵۶؛ تجارب الامم و تعاقب الهمم، مسکویه الرازی، ابوعلی، چاپ ابوالقاسم امامی، تهران: دارسروش للطباعة و النشر، ۱۳۶۶ شمسی.، ج۲، ص۱۹۴. </ref> سرانجام در جنگ ”خازر“ در نهری نزدیک زاب از اراضی موصل، لشکر عبیدالله از ابراهیم‌ بن مالک اشتر فرمانده سپاه مختار شکست سختی خورد. در این جنگ که روز [[عاشورا]]<nowiki/>ی سال ۶۶ هجری<ref>- رک : التاریخ الصغیر، بخاری، محمدبن اسماعیل، چاپ محمود ابراهیم زاید، بیروت: ۱۴۰۶ قمری / ۱۹۸۶ میلادی.، ص۱۵۵؛ تاریخ خلیفة ‌بن خیاط، خلیفة‌بن خیاط، ابن‌عمر، بیروت: دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ قمری.، ص۱۶۳؛ ترجمة الامام الحسین (ع) من تاریخ دمشق، ابن‌‌عساکر، ابوالقاسم علی‌بن حسن، تحقیق علامه شیخ محمدباقر محمودی، بیروت: مؤسسه المحمودی، ۱۳۹۸ قمری.، ج۳۷، ص۴۳۶؛ الوافی بالوفیات، صفدی، خلیل بن ابیک، به کوشش احسان عباس، بیروت:  دار صادر، ۱۴۱۱ قمری.، صفدی، خلیل بن ابیک، به کوشش احسان عباس، بیروت:  دار صادر، ۱۴۱۱ قمری.، ج۱۹، ص۳۷۱. </ref> و به روایتی سال ۶۷ هجری<ref>- رک : المعارف، ابن قتبیه، عبدالله، به کوشش ثروت عکاشه، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۳۴۷؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۶، ص۴۲۳-۴۲۶؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج6، ص۸۸،۸۶؛ التنبیه و الاشراف، مسعودی، علی‌بن الحسین، تصحیح عبدالله اسماعیل الصاوی، قاهره.، ص۲۷۰؛ شذرات الذهب فی اخبار من الذهب، ابن‌عماد حنبلی، ابوالفلاح عبدالحی‌بن احمد، بیروت: دارالحیاء التراث العربی، ۱۴۰۶ قمری.  فی اخبار من الذهب، ابن‌عماد حنبلی، ابوالفلاح عبدالحی‌بن احمد، بیروت: دارالحیاء التراث العربی، ۱۴۰۶ قمری. ، ج۱، ص۷۴؛ تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، ذهبی، محمدبن احمد، چاپ بشار عوّاد معروف، بیروت: ۱۴۲۴ قمری.، حوادث و وفیات ۶۱-۸۰ هجری، ص۱۷۹؛ البدایه و النهایه، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲میلادی. ، ج8، ص۲۸۲. </ref> روی داد، عبیدالله و دیگر فرماندهان شام کشته شدند.

ابراهیم، سر شرحبیل‌ بن ذی‌ الکلاع و دیگر فرماندهان را از تن جدا کرد و به سوی مختار به کوفه فرستاد و بدن آنان را سوزاند.<ref>- رک : تاریخ خلیفة ‌بن خیاط، خلیفة‌بن خیاط، ابن‌عمر، بیروت: دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ قمری.، ص۶۴؛ المعارف، ابن قتبیه، عبدالله، به کوشش ثروت عکاشه، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص347؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۶، ص۴۲۳-۴۲۶؛ تاریخ یعقوبی، احمدبن اسحاق (ابن‌واضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۵۹؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۸۶-۹۰؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج3، ص۲۹۸؛ الوافی بالوفیات، صفدی، خلیل بن ابیک، به کوشش احسان عباس، بیروت:  دار صادر، ۱۴۱۱ قمری.، صفدی، خلیل بن ابیک، به کوشش احسان عباس، بیروت:  دار صادر، ۱۴۱۱ قمری.، ج۱۹، ص۳۷۱. </ref> مختار سر آنان را توسط فرستاده‌ای نزد [[زین العابدین «ع»|امام سجاد (ع)]]، محمد بن حنفیه و سایر بنی‌ هاشم به مدینه فرستاد.<ref>- رک : الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری.، ج۵، ص۱۰۰؛ تاریخ یعقوبی، احمدبن اسحاق (ابن‌واضح)، بیروت: دارصادر، ۱۳۷۹ قمری / ۱۹۶۰ میلادی.، ج۲، ص۲۵۹؛ قس ابن حبیب، المحبّر، ابن حبیب، محمد، به کوشش ایلزه لیشتن اشتتر، حیدر آباد دکن: ۱۳۶۱ قمری/ ۱۹۴۲ میلادی.، ص۴۹۱؛ دینوری، الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن ‌داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۹۵ و ابن اعثم کوفی، الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۶، ص۲۸۲-۲۸۳؛ مقدسی، البدء و التاریخ، مقدسی، مطهربن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، ۱۸۹۹ – ۱۹۱۹ میلادی، چاپ افست تهران: ۱۹۶۲ میلادی.، ج۶، ص۲۲؛ نزد محمد بن حنفیه. مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودی، علی بن الحسین، چاپ باربیه دومنار و پاوه دوکورتی، پاریس: ۱۸۶۱-۱۸۷۷ میلادی.، ج۳، ص۲۹۸؛ نزد عبدالله بن زبیر به مکه. </ref>