حکیم شفایی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

حکیم شفایی چندین مرثیه در قالب قصیده و ترکیب بند در مدح و رثای حضرت سیدالشهدا(ع) و فرزندانش سروده‌است. مضمون سازی، باریک اندیشی، نکته پردازی و به کار بردن صنایع و محسنات شعری نظیر ارسال المثل، تلمیح، استعاره و آوردن الفاظ عامیانه و ترکیبات غریب و تشبیهات دور از ذهن را می‌توان از ویژگی‌های سبکی وی دانست.  

نگاه شاعر به حادثه‌ی عاشورا احساسی و ماتمی است. در آن از واژه‌هایی که مبین احساسات و عواطف درونی شاعر بر این واقع‌‌ی جانگذار باشد، مدد جسته است. وی در ترکیب ۹ بندی خویش در دو بند با تکرار واژگانی چون «آه» و «این ماتم کیست» بار عاطفی شعر را دو چندان کرده و مخاطب را دچار تأثر درونی می‌گرداند.

| class="b" |<span class="beyt"> سرو ز پا افتاده، باغ جنان حسین</span>

| class="b" |چون گل هزار چاک ز تیغ و سنان نداشت

| class="b" |سوداگر بلا که به بازار کربلا

| class="b" |آه از دمی که شاه شهیدان ز قحط آب

| class="b" |آه از دمی که غرق به خون است ذوالجناح