خواجه عبداللّه انصاری‌: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
شیخ الاسلام ابو اسماعیل عبد اللّه بن محمّد انصاری شاعر، خطیب و عارف بزرگ قرن پنجم در سال 396 ه ق. در هرات زاده شد. پدرش ابو منصور محمد مردی متقی و پارسا و صوفی بود و نسبش به ابو ایوب انصاری از صحابه‌ی بزرگوار حضرت رسول اکرم (ص) می‌رسید. خواجه عبد اللّه کسب علم را از سالهای نخستین عمر آغاز کرد و در محضر استادان نامی هرات و نیشابور علوم ادبی و تفسیر و حدیث و فقه را به خوبی فرا گرفت. او علاوه بر حفظ قرآن اشعار فراوانی از ادبیات فارسی و عربی را در حفظ داشت و از علما و عرفای بزرگ روزگار بهره‌ها جست. او با آنکه در علوم دینی به ویژه در تفسیر و حدیث عالمی برجسته بود اما به همان اندازه در عرفان نیز صاحب مقامات بود. شهرت خواجه عبد اللّه بیشتر به سبب مناجات نامه و سوز و گدازهای عارفانه‌ی اوست که به نثری مسجّع و روان و زیبا تقریر شده است. سخنان عارفانه و مناجات‌های او در طی دوره‌ای متجاوز از نه قرن در میان همه‌ی پارسی گویان رواج داشته و در عارف و عامی اثر نهاده است. از خواجه عبد اللّه آثار ارزشمندی به فارسی و عربی بر جای مانده است. مهمترین کتاب وی در معارف صوفیه «منازل السائرین» به عربی است. اما اعتبار خواجه در میان صوفیان بر اثر امالی او از کتاب «طبقات الصوفیه» ابو عبد الرّحمان سلمی است که به زبان هروی در مجالس درس خود می‌گفت و به نام «طبقات الصوفیه» خواجه عبد اللّه انصاری شهرت دارد.
خواجه عبداللّه انصاری‌ یکی از شاعران و عارفان قرن پنجم است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = خواجه عبداللّه انصاری‌
| تصویر                  = خواجه عبداللّه انصاری‌.jpg
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              = شیخ الاسلام ابو اسماعیل عبد اللّه بن محمّد انصاری
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            = قرن پنجم(سال 396 ه.ق)
| محل تولد                = هرات
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              = جمعه 22 ذی الحجه سال 481 ه.ق
| محل مرگ                =  «گازرگاه» هرات
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                = منازل السائرین
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}


او که در سالهای پایانی عمر بینائی خود را از دست داده بود، پس از یک عمر طولانی و پربار در روز جمعه 22 ذی الحجه سال 481 ه ق دار فانی را وداع گفت و در «گازرگاه» هرات به خاک سپرده شد. <ref>گنجینه نیاکان.</ref>


==زندگینامه==
شیخ الاسلام ابو اسماعیل عبد اللّه بن محمّد انصاری شاعر، خطیب و عارف بزرگ قرن پنجم در سال 396 ه.ق در هرات زاده شد. پدرش ابو منصور محمد مردی متقی و پارسا و صوفی بود و نسبش به ابو ایوب انصاری از صحابه‌ی بزرگوار حضرت رسول اکرم (ص) می‌رسید. خواجه عبد اللّه کسب علم را از سالهای نخستین عمر آغاز کرد و در محضر استادان نامی هرات و نیشابور علوم ادبی و تفسیر و حدیث و فقه را به خوبی فرا گرفت. او علاوه بر حفظ قرآن اشعار فراوانی از ادبیات فارسی و عربی را در حفظ داشت و از علما و عرفای بزرگ روزگار بهره‌ها جست. او با آنکه در علوم دینی به ویژه در تفسیر و حدیث عالمی برجسته بود اما به همان اندازه در عرفان نیز صاحب مقامات بود. شهرت خواجه عبد اللّه بیشتر به سبب مناجات نامه و سوز و گدازهای عارفانه‌ی اوست که به نثری مسجّع و روان و زیبا تقریر شده است. سخنان عارفانه و مناجات‌های او در طی دوره‌ای متجاوز از نه قرن در میان همه‌ی پارسی گویان رواج داشته و در عارف و عامی اثر نهاده است.
==آثار==
از خواجه عبد اللّه آثار ارزشمندی به فارسی و عربی بر جای مانده است. مهمترین کتاب وی در معارف صوفیه «منازل السائرین» به عربی است. اما اعتبار خواجه در میان صوفیان بر اثر امالی او از کتاب «طبقات الصوفیه» ابو عبد الرّحمان سلمی است که به زبان هروی در مجالس درس خود می‌گفت و به نام «طبقات الصوفیه» خواجه عبد اللّه انصاری شهرت دارد.
او که در سالهای پایانی عمر بینائی خود را از دست داده بود، پس از یک عمر طولانی و پربار در روز جمعه 22 ذی الحجه سال 481 ه.ق دار فانی را وداع گفت و در «گازرگاه» هرات به خاک سپرده شد. <ref>گنجینه نیاکان.</ref>
==اشعار==
===شعر1===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| کاندر سه مکان رسی به فریاد همه‌|اندر دم فزع و قبر و هنگام سؤال }}
{{ب| کاندر سه مکان رسی به فریاد همه‌|اندر دم فزع و قبر و هنگام سؤال }}
خط ۹: خط ۶۵:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


 
===شعر2===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| یا رب به رسالت رسول ثقلین‌|یا رب به غزا کننده‌ی بدر و حُنین }}
{{ب| یا رب به رسالت رسول ثقلین‌|یا رب به غزا کننده‌ی بدر و حُنین }}
خط ۱۶: خط ۷۲:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


 
===شعر3===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| آن شنیدی که حیدر کرّار|کافران کشت و قلعه‌ها بگشاد }}
{{ب| آن شنیدی که حیدر کرّار|کافران کشت و قلعه‌ها بگشاد }}
خط ۲۳: خط ۷۹:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


 
===شعر4===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| دین اسلام، شرع مصطفوی است‌|راه ایمان ز مرتضی آباد }}
{{ب| دین اسلام، شرع مصطفوی است‌|راه ایمان ز مرتضی آباد }}

منوی ناوبری