عون بن علی بن ابی طالب (ع)

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو

عون بن علی بن ابی ‏طالب (ع)، فرزند امام علی (ع)، مادرش اسماء دختر عمیس خثعمی است. او از یاران امام حسین (ع) و از جوانان شجاع و دلیر بنی ‏هاشم بود.

اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عون بن علی بن ابی ‏طالب (ع)
خویشاوندان
سرشناس
پدرش امام علی (ع) و مادرش اسماء دختر عمیس خثعمی
نقش های برجسته از یاران امام حسین (ع)


نقش در واقعه کربلا

عون از آغاز سفر از مدینه تا کربلا همراه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) بود. بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت برادرش عثمان به خدمت امام حسین (ع) رسید و اجازه رفتن به میدان جنگ طلبید. امام حسین (ع) نگاهی به چهره‌اش انداخت و فرمود: برادرم! تسلیم مرگ گشته‌ای؟ عون گفت: چگونه تسلیم مرگ نشوم در حالی‌ که شما را تنها و بدون یار و یاور و معین می‌بینم. امام حسین (ع) فرمود: برو برادرم. خداوند به تو پاداش دهد.

رجزخوانی

عون وارد میدان شد و در حالی‌ که رجز می‌خواند، دلاورانه جنگید:

اُقاتِلُ القَومَ بِقَلبٍ مُهتَدی
أضرِبُکُم بِالصّارِمِ المُهَنَّدی
أذُّبُ عَن سِبطِ النَّبِی أحمَدی
حَتّی تَحیدوا عَن قِِتالِ سَیدی

با قلبی هدایت یافته با دشمنان پیکار می‌کنم. از نواده پیامبر، حضرت احمد دفاع می‌کنم.

شمشیر می‌زنم و با تیغی برّان و صیقل داده شده شما را می‌زنم تا زمانی که از قتال و ستیزه‌جویی با آقای من امام حسین (ع) کناره‌گیری کنید.

شهادت

عون دلیرانه جنگید و تنی چند را کشت. از جمله کسانی که به دست او کشته شدند، صالح بن سیار و برادرش بدر بودند. صالح در عصر امام علی (ع) به دلیل شرابخواری به دست عون شلاق خورده بود و برای انتقام، قصد عون را کرد و دشنام داد اما کشته شد. عون می‌جنگید تا اینکه بدنش مجروح گشت و از شدت تشنگی و خونریزی بی‌حال گشت. دشمن از هر سو به او حمله نمود و با شمشیر و نیزه بر او زخم‌هایی وارد ساختند تا اینکه به شهادت رسید. نام قاتل او را خالد بن طلحه ذکر کرده‌اند.

مؤلف ریاض الشهادة، محمدحسن بن حاج معصوم، 1273 ه ق. مزار عون را بیرون از کربلا می‌داند[۱] در حالی‌ که محمد حرزالدین معتقد است که آن مزار مربوط به شخصی دیگر است و عون در کنار دیگر شهدای کربلا به خاک سپرده شده است.[۲]

در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است، اما منابع متأخر نام او را در شمار شهدای کربلا ذکر کرده‌‏اند.[۳]

منبع

مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 467-468.

پی نوشت

  1. - ریاض الشهادة، محمدحسن بن حاج معصوم، 1273 ه ق.، ج2، ص197.
  2. - مراقد المعارف، محمد حرزالدین، تحقیق محمد شمسی حسین حرز الدین، نجف: مطیعه الآداب، 1389 ﻫ ق. ، ج2، ص162.
  3. - برای تفصیل بیشتر رک : وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص428،260؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص355؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق.، ج8، ص287؛ ریاض الشهادة، محمدحسن بن حاج معصوم، 1273 ه ق.، ج2، ص197؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج2، ص20.