‌عمر بن‌ ضبیعه تیمی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۳: خط ۴۳:


==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
عمر همراه سپاه عمر بن سعد به کربلا آمده بود اما سرانجام از سپاه جدا شد و در شب هفتم محرم به همراه جوین بن مالک تمیمی به سپاه امام حسین (ع) پیوست و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. او به هنگام شهادت حدود 70 سال سن داشت. <ref>ر.ک : رجال طوسی، ص77؛ بحار الانوار، ج45، ص72؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ تنقیح المقال، ج2، ص332؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص184؛ مناقب آل‌ ابی‌طالب، ج4، ص113؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص194؛ وسیله الدارین، ص177؛ انصارالحسین (ع)، ص116-117.</ref>
عمر همراه سپاه عمر بن سعد به کربلا آمده بود اما سرانجام از سپاه جدا شد و در شب هفتم محرم به همراه جوین بن مالک تمیمی به سپاه امام حسین (ع) پیوست و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. او به هنگام شهادت حدود 70 سال سن داشت. <ref>ر.ک : رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص77؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص72؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، 1414 ﻫ ق.، ج3، ص79؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص332؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص184؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص113؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص194؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص177؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص116-117.</ref>
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَمروِِ بنِ ضُبَیعةَ الضُّبَعی“  
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَمروِِ بنِ ضُبَیعةَ الضُّبَعی“  
==منبع==
==منبع==

نسخهٔ ‏۱۱ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۱۰

عمر (عمرو) بن‌ ضُبیعه بن قیس بن ثعلبه تیمی، اهل کوفه بود. ضبعی منسوب به ضبع بن وبره، تیره‌ای از قبیله قضاعه و از اعراب قحطانی جنوب شبه جزیره و یمنی‌الاصل بودند. عمر مردی دلاور و جنگجویی رشید و مبارز و سوارکاری ماهر و رزم‌دیده بود. او در جنگ‌های زیادی شرکت کرده بود. عمر در شب هفتم محرم به سپاه امام حسین (ع) پیوست.

اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عمر (عمرو) بن‌ ضُبیعه بن قیس بن ثعلبه تیمی
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته همراه سپاه عمر بن سعد به کربلا آمده بود اما سرانجام از سپاه جدا شد و در شب هفتم محرم به سپاه امام حسین (ع) پیوست و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید









نقش در واقعه کربلا

عمر همراه سپاه عمر بن سعد به کربلا آمده بود اما سرانجام از سپاه جدا شد و در شب هفتم محرم به همراه جوین بن مالک تمیمی به سپاه امام حسین (ع) پیوست و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. او به هنگام شهادت حدود 70 سال سن داشت. [۱] در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَمروِِ بنِ ضُبَیعةَ الضُّبَعی“

منبع

مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 298-299.

پی نوشت

  1. ر.ک : رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص77؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص72؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، 1414 ﻫ ق.، ج3، ص79؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص332؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص184؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج4، ص113؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص194؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص177؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص116-117.