عباس بن جعده جدلی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (←شهادت) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
==شهادت== | ==شهادت== | ||
مأموران و سربازان عبیدالله بن زیاد بعد از شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه، عباس بن جعده را به نزد عبیدالله بن زیاد آوردند و او نیز دستور داد تا سر از تنش جدا سازند. در هنگام شهادت حدود 50 سال سن داشت. <ref>ر.ک : تاریخ طبری، ج6، ص74؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص248؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص81؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج1، | مأموران و سربازان عبیدالله بن زیاد بعد از شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه، عباس بن جعده را به نزد عبیدالله بن زیاد آوردند و او نیز دستور داد تا سر از تنش جدا سازند. در هنگام شهادت حدود 50 سال سن داشت. <ref>ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج6، ص74؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص248؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص81؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق. ، ج1، ص297؛قمقام زخّار و صمصام بتّار، فرهاد میرزا معتمدالدوله، تصحیح و حواشی محمود مهرنی زرندی، تهران: کتابخانه اسلامیه، 1363 ش.، ج1، ص301؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1385 ش. ص96؛ ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، 1345 ﻫ ق.، ص286.</ref> اگر چه طبری و ابن اثیر معتقدند که عباس بن جعده تا سال 66 هجری زنده بود و فرماندهی بخشی از سپاه مختار را بر عهده داشت. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج6، ص74؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص248.</ref> | ||
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. <ref>ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص370؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص108،81؛ مقتل الحسین | در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. <ref>ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص370؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص108،81؛ مقتل الحسین المقرم، المقرم، السید عبدالرزاق، بیروت: دارالکتاب الاسلامی، 1979 م. ، ص157؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص135-136؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص132؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، ج1، ص316؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص230؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق.، ج6، ص53.</ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۲۳
عباس بن جعده جدلی (جولی)، از قبیله بنی‌جدل یا جدیله، تیره‌ای از عرب قحطانی که به نام مادرشان جدیله بنت سبیع بن عمرو الحمریه شناخته می‌شوند. او از شیعیان امام علی (ع) بود که با مسلم بن عقیل در کوفه بیعت کرد و یکی از کسانی است که مسلم بن عقیل رأیت و پرچمی به او داد تا در یورش و حمله به دارالاماره عبیدالله بن زیاد از سرداران اصحاب مسلم باشد.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عباس بن جعده جدلی (جولی) |
| نقش های برجسته | با مسلم بن عقیل در کوفه بیعت کرد و یکی از کسانی بود که مسلم بن عقیل رأیت و پرچمی به او داد تا در یورش و حمله به دارالاماره عبیدالله بن زیاد از سرداران اصحاب مسلم بود |
شهادت
مأموران و سربازان عبیدالله بن زیاد بعد از شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه، عباس بن جعده را به نزد عبیدالله بن زیاد آوردند و او نیز دستور داد تا سر از تنش جدا سازند. در هنگام شهادت حدود 50 سال سن داشت. [۱] اگر چه طبری و ابن اثیر معتقدند که عباس بن جعده تا سال 66 هجری زنده بود و فرماندهی بخشی از سپاه مختار را بر عهده داشت. [۲] در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. [۳]
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 263.
پی نوشت
- ↑ ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج6، ص74؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص248؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص81؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق. ، ج1، ص297؛قمقام زخّار و صمصام بتّار، فرهاد میرزا معتمدالدوله، تصحیح و حواشی محمود مهرنی زرندی، تهران: کتابخانه اسلامیه، 1363 ش.، ج1، ص301؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1385 ش. ص96؛ ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، 1345 ﻫ ق.، ص286.
- ↑ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج6، ص74؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص248.
- ↑ ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص370؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص108،81؛ مقتل الحسین المقرم، المقرم، السید عبدالرزاق، بیروت: دارالکتاب الاسلامی، 1979 م. ، ص157؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص135-136؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص132؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، ج1، ص316؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص230؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق.، ج6، ص53.