شوذب بن عبدالله همدانی

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل شوذب بن عبدالله همدانی شاکری
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا

شوذب بن عبدالله همدانی شاکری، از اصحاب امام حسین(ع) که در کربلا در روز عاشورا به شهادت رسید.

زندگینامه

شوذب از اهالی کوفه و‌ از غلامان‌ آزاد شده‌ خاندان‌ شاکری‌ بود. شوذب با مسلم بیعت کرد و به همراه عابس حامل نامه مسلم برای امام حسین (ع) بود.[۱] او راوی روایات، حافظ و حامل احادیث امام علی (ع) بود. [۲]

نقش در واقعه کربلا

در روز عاشورا و پس از شهادت حنظله بن اسعد شبامی، عابس به نزد شوذب آمد و گفت: «در دلت چه می‌گذرد؟»

شوذب گفت: «من به همراه تو در راه فرزند پیامبر (ص) جهاد می‌کنم تا به شهادت برسم.»

عابس گفت: «انتظار من هم از تو این بود. پس خدمت امام حسین (ع) برویم تا تو را مانند دیگران از شهدا به حساب آورد و من نیز به سبب تو امتحان می‌شوم و امید به پاداش الهی در مصیبت تو دارم. اگر کسی نزدیک‌تر از تو با من بود، باز هم دوست داشتم او را پیش از خود به میدان بفرستم تا در مصیبت او ماجور شوم.»

پس شوذب جلو رفت و بر امام حسین (ع) عرض سلام و ادب کرد و با اذن‌ امام‌ حسین (ع) به‌ میدان‌ شتافت‌ و خالصانه و دلاورانه ‌جنگید تا کشته‌ شد.[۳] او به هنگام شهادت حدود ۷۰ سال سن داشت. [۴] گاهی نام او سوید ذکر می‌شود. [۵]

در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی و عابس سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی عابِسِ بنِ اَبی شَبیبٍ الشّاکِرِی السَّلامُ عَلَی شَوذَبٍ مَولَی شاکِرٍ» [۶]

منبع

پی نوشت

  1. تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۳۷۵؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۳۴.
  2. آینه داران آفتاب، سنگری، محمد رضا، تهران : شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۸ ش.، ج۲، ص۸۲۱.
  3. تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۳؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۵ ﻫ ق.، ج۲، ص۱۰۵.
  4. آینه داران آفتاب، سنگری، محمد رضا، تهران : شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۸ ش.، ج۲، ص۸۲۱.
  5. رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۱۰۱-۱۰۳.
  6. ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۳-۴۴۴؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۱۰۱-۱۰۳؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۵ ﻫ ق.، ج۲، ص۱۰۵.