سوید بن عمرو بن ابی مطاع: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| عنوان = | | عنوان = | ||
| تصویر = | | تصویر =مزار یاران امام حسین(ع).jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
|توضیح تصویر = | |توضیح تصویر = | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۱: | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| نقش های برجسته =از یاران | | نقش های برجسته =از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا | ||
}} | }}'''سوید بن عمرو بن ابی مطاع''' از یاران [[امام حسین (ع)]]<ref>-رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴.</ref> و از شهدای [[کربلا]] در روز [[عاشورا]] است. | ||
== زندگینامه == | |||
سُوَیدِ بن عَمرو بن اَبی مَطاع انماری خثعمی'''،''' منسوب به خثعم بن اراش از قبیله اعراب قحطانی در جنوب شبه جزیره و یمنی الاصل بود<ref>- انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص ۱۰۳. </ref> که در کوفه می‌زیست. او از شیوخ شیعه و بسیار نمازگزار بود.<ref>- بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۴.</ref> ارباب مقاتل نوشته‌اند که در بسیاری از جنگ‌ها شرکت داشته و تجربه‌ها آموخته بود.<ref>- رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۴؛ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۵ ﻫ ق.، ج۲، ص ۹۶؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص۱۰۰. </ref> ابن شهر آشوب نام او را عَمرو بن اَبی مَطاع ذکر کرده است.<ref>- مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۰۲.</ref> | |||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
سُوَیدِ بن عَمرو و [[بشیر بن عمرو حضرمی|بشر (بشیر) بن عمرو حضرمی]] آخرین اصحاب امام حسین (ع) بودند که تا آخرین لحظات باقی مانده و بعد از شهادت امام حسین (ع) به [[شهادت]] رسیدند.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۴.</ref> | |||
سوید پس از شهادت [[اسلم بن عمرو ترکی|اسلم]]<nowiki/>، به خدمت امام حسین (ع) رسید و به او سلام داد و از حضور آن حضرت اذن جهاد طلبید. امام حسین (ع) به او اذن داد و فرمود: ”و نحن خلقک“ سپس فرمود: ”فَمِنْهُم مَن‌ْ قَضی' نَحْبَه وَ مِنْهُم‌ْ مَن‌ْ ینْتَظِرْ وَ ما بَدَّلوُا تَبْدیلاً“<ref>- قرآن مجید، سوره احزاب، آیه ۳۳. </ref> | |||
او به میدان رفت و جنگید. رجز زیر او منسوب است: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{م| اَقدِم حُسَین الیومَ تلقی اَحمَدا }} | {{م| اَقدِم حُسَین الیومَ تلقی اَحمَدا }} | ||
| خط ۵۰: | خط ۴۸: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
ای حسین! امروز پیش آی تا پیامبر اکرم (ص) و پدر بزگوار و بخشنده خویش، علی را دیدار کنی. | ای حسین! امروز پیش آی تا پیامبر اکرم (ص) و پدر بزگوار و بخشنده خویش، علی را دیدار کنی. پیش‌تر آی تا حسن را که چونان ماه در میان کامروایان خوشبخت می‌درخشد، دیدار کنی. | ||
پیش آی تا شیر عرصه‌های نبرد، حمزه سیدالشهدا و جعفر طیار را که در فراترین و والاترین جایگاه بهشت است را ملاقات کنی. | |||
سوید از فزونی زخم‌ها در بین کشتگان به روی زمین افتاد و به همین حال بود و حرکتی از او دیده نمی‌شد. تا وقتی که شنید سپاهیان [[عمر بن سعد|عمر بن سعد]] فریاد می‌زدند که امام حسین (ع) کشته شد. از شنیدن این خبر، بی‌تاب شده و با اندک توانی که داشت، از کفش خود خنجری را که مخفی کرده بود، بیرون آورد و به جنگ با دشمنان مشغول شد تا به شهادت رسید. او آخرین شهید کربلا بود.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۵۳؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، ۱۳۸۵ ﻫ ق. ، ص۱۳۷. </ref> قاتل او [[عروه بن بکار تغلبی|عروة بن بکار]] و [[زید بن ورقاء]] بودند. | |||
سوید به هنگام شهادت حدود ۷۰ سال سن داشت. وی را سوید بن عمر، سوید بن اَبی مَطاع، [[عمرو بن مطاع جعفی|عمرو بن مطاع جُعفی]] و سوید بن عمیر بن اَبی مَطاع انماری نیز گفته‌اند.<ref>- آینه داران آفتاب، سنگری، محمد رضا، تهران : شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۸ ش.، ج۲، ص۱۳۹۴. </ref> | |||
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.<ref>- رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: | در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.<ref>- رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۵۳؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۱۰۱.</ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص۴۷۳-۴۷۵.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: افراد]] | [[رده: افراد]] | ||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: | <references /> | ||
[[رده:شهیدان عاشورا]] | |||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۲
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | سُوَیدِ بن عَمرو بن اَبی مَطاع انماری خثعمی |
| نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا |
سوید بن عمرو بن ابی مطاع از یاران امام حسین (ع)[۱] و از شهدای کربلا در روز عاشورا است.
زندگینامه
سُوَیدِ بن عَمرو بن اَبی مَطاع انماری خثعمی، منسوب به خثعم بن اراش از قبیله اعراب قحطانی در جنوب شبه جزیره و یمنی الاصل بود[۲] که در کوفه می‌زیست. او از شیوخ شیعه و بسیار نمازگزار بود.[۳] ارباب مقاتل نوشته‌اند که در بسیاری از جنگ‌ها شرکت داشته و تجربه‌ها آموخته بود.[۴] ابن شهر آشوب نام او را عَمرو بن اَبی مَطاع ذکر کرده است.[۵]
نقش در واقعه کربلا
سُوَیدِ بن عَمرو و بشر (بشیر) بن عمرو حضرمی آخرین اصحاب امام حسین (ع) بودند که تا آخرین لحظات باقی مانده و بعد از شهادت امام حسین (ع) به شهادت رسیدند.[۶]
سوید پس از شهادت اسلم، به خدمت امام حسین (ع) رسید و به او سلام داد و از حضور آن حضرت اذن جهاد طلبید. امام حسین (ع) به او اذن داد و فرمود: ”و نحن خلقک“ سپس فرمود: ”فَمِنْهُم مَن‌ْ قَضی' نَحْبَه وَ مِنْهُم‌ْ مَن‌ْ ینْتَظِرْ وَ ما بَدَّلوُا تَبْدیلاً“[۷]
او به میدان رفت و جنگید. رجز زیر او منسوب است:
اَقدِم حُسَین الیومَ تلقی اَحمَدا | ||
وَ حَسَناً کالبدر لانی الا سعدا | ||
حَمزَةَ لیثُ اللهُ یدعی اسدا | ||
و شَیخک الخیر عَلیاً النَّدی | ||
وَ عَمَّکَ القَرمَ الهُمامَ الا رَشدا | ||
وَ ذالجناحین تَبَوَّا مقعدا | ||
فی جنَّة الفردوس یعلوُا صُعُدا |
ای حسین! امروز پیش آی تا پیامبر اکرم (ص) و پدر بزگوار و بخشنده خویش، علی را دیدار کنی. پیش‌تر آی تا حسن را که چونان ماه در میان کامروایان خوشبخت می‌درخشد، دیدار کنی.
پیش آی تا شیر عرصه‌های نبرد، حمزه سیدالشهدا و جعفر طیار را که در فراترین و والاترین جایگاه بهشت است را ملاقات کنی.
سوید از فزونی زخم‌ها در بین کشتگان به روی زمین افتاد و به همین حال بود و حرکتی از او دیده نمی‌شد. تا وقتی که شنید سپاهیان عمر بن سعد فریاد می‌زدند که امام حسین (ع) کشته شد. از شنیدن این خبر، بی‌تاب شده و با اندک توانی که داشت، از کفش خود خنجری را که مخفی کرده بود، بیرون آورد و به جنگ با دشمنان مشغول شد تا به شهادت رسید. او آخرین شهید کربلا بود.[۸] قاتل او عروة بن بکار و زید بن ورقاء بودند.
سوید به هنگام شهادت حدود ۷۰ سال سن داشت. وی را سوید بن عمر، سوید بن اَبی مَطاع، عمرو بن مطاع جُعفی و سوید بن عمیر بن اَبی مَطاع انماری نیز گفته‌اند.[۹]
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.[۱۰]
منبع
پی نوشت
- ↑ -رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴.
- ↑ - انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص ۱۰۳.
- ↑ - بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۴.
- ↑ - رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۴؛ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۵ ﻫ ق.، ج۲، ص ۹۶؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص۱۰۰.
- ↑ - مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۰۲.
- ↑ - تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۴.
- ↑ - قرآن مجید، سوره احزاب، آیه ۳۳.
- ↑ - تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۵۳؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، ۱۳۸۵ ﻫ ق. ، ص۱۳۷.
- ↑ - آینه داران آفتاب، سنگری، محمد رضا، تهران : شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۸ ش.، ج۲، ص۱۳۹۴.
- ↑ - رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۵۳؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۱۰۱.