خواب امام حسین «ع»

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو

امام حسین(ع) شبى که فردایش از مدینه به سوى مکه حرکت کرد، براى وداع با مدینه و قبر مطهر جدش رسول خدا(ص) به حرم آن حضرت رفت و چندین رکعت نماز خواند و دعا کرد و گریست،تا نزدیکیهاى صبح،سر بر روى قبر نهاد و خوابش برد.در خواب، رسول خدا را دید که او را به سینه چسبانده و مى‌بوسد و مى‌فرماید: مى‌بینم که بزودى آغشته به خون، تشنه لب در کربلا شهید خواهى شد.پدر و مادرت و برادرت، اینجا مشتاق تو هستند. [۱]

این خواب،خبر از شهادت آن حضرت مى‌داد.چنین خوابى را صبح عاشورا هم دیده بود.در مدینه، وقتى پیامبر را در خواب دید، آن حضرت به حسین(ع) فرمود:«یا حسین،اخرج فان الله تعالى شاء ان یراک قتیلا».وقتى محمد حنفیه از امام مى‌پرسد پس چرا خانواده و زنان و کودکان را مى‌برى،«قال الحسین:قد شاء الله تعالى ان یراهن سبایا». [۲] نیز آن حضرت، جدش را خواب دید که به او فرمود:«ان لک فى الجنة درجات لا تنالها الا بالشهاده» [۳] و رسیدن به آن درجات بهشتى را در سایۀ شهادت اعلام کرد.

منبع

پی‌نوشت

  1. عوالم بحرینى،جلد امام حسین«ع»،ص ۱۷۷.
  2. مقتل الحسین،مقرّم،ص ۱۹۵،به نقل از بحار الأنوار،ج ۱،ص ۱۸۴.
  3. امالى صدوق،ص ۱۳۰.