خاکی شیرازی‌

نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۲۱ توسط T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «ملّا محمّد ابراهیم قاری، مردی با صلاح و تقوی و یکی از دراویش و شعراست. و از عل...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ملّا محمّد ابراهیم قاری، مردی با صلاح و تقوی و یکی از دراویش و شعراست. و از علم قرائت و جفر و غیره اطّلاع داشته است و مراثی بسیاری گفته است.

او به سال 1286 ه. ق. رحلت کرده و جنازه‌اش را در وادی السّلام نجف اشرف دفن کردند.


چون شهسوار عرصه‌ی میدان کربلا شد غوطه‌ور به لجّه‌ی عمّان کربلا
بارید آسمان به زمین بس که سیل خون‌ شد مهر و ماه غرقه‌ی طوفان کربلا
شیر خدا به راحت و آلوده گرگ چرخ‌ دندان به خون یوسف کنعان کربلا
مسجد به دیر و سبحه و زنّار شد بدل‌ چون شد فسرده شمع شبستان کربلا
از تند باد حادثه، دوران به باد داد بشکفت هر گلی ز گلستان کربلا
در جوی خون لاله عذاران سرو قد گردیده لاله‌زار بیابان کربلا
غیر از سرشک حسرت و آب دل کباب‌ آبی که زد بر آتش مهمان کربلا
آل زنا غنوده بر اورنگ زرنگار و اندر جزا به پرده‌نشینان کربلا
ای زاده‌ی زیاد، کجا می‌رود ز یاد ظلمی که از تو رفت به سلطان کربلا؟!
تا روز حشر لعنت حق بر یزید باد هل من مزیدِ نار بر او بر مزید باد [۱]


منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 910.

پی نوشت

  1. تذکرة مرآت الفصاحه؛ ص 179.