حسین (پژمان) پژمان بختیارى: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: تغییر هدف تغییرمسیر ویرایشگر دیداری
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
#تغییر_مسیر [[حسین پژمان بختیاری‌]]
| نام                    =حسین (پژمان) پژمان بختیارى
| تصویر                  =
اندازه تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =1279 ه.ش
| محل تولد                =تهران
| والدین                =فرزند على مراد امیر پنجۀ بختیارى و مادرش خانم عالمتاج متخلّص به«ژاله»از دودمان میرزا ابو القاسم قائم مقام فراهانى
| تاریخ مرگ              =1353 ه.ش
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =منتخبى از اشعار شعراى فارسى زبان با عنوان«بهترین اشعار»،مجموعه شعر«خاشاک»، تصحیح دیوان حافظ و خمسۀ حکیم نظامى.وى دو اثر«وفاى زن»اثر بنیامین کنستانت،و «آتالاورنه»اثر شاتوبریان را نیز به فارسى برگردانده است.
|تخلص                    =پژمان
|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
 
حسین پژمان فرزند على مراد امیر پنجۀ بختیارى و مادرش خانم عالمتاج متخلّص به«ژاله»از دودمان میرزا ابو القاسم قائم مقام فراهانى است.وى در سال 1279 ه.ش در تهران به دنیا آمد و پس از طى تحصیلات مرسوم در مدارس آن روزگار،به فراگیرى زبان عربى و فرانسه پرداخت و از محضر اساتید شعر و ادب بهره‌مند شد،سپس به استخدام وزارت پست و تلگراف درآمد. <ref>سخنوران نامى معاصر ایران،ج 2،ص 798.</ref>
 
وى کار سرودن شعر را از هجده سالگى آغاز کرد و دیرى نپایید که در شمار غزلسرایان مطرح کشور درآمد و بعضى از غزلیات او شهرۀ عام و خاص شد.از آثار اوست:
 
منتخبى از اشعار شعراى فارسى زبان با عنوان«بهترین اشعار»،مجموعه شعر«خاشاک»، تصحیح دیوان حافظ و خمسۀ حکیم نظامى.وى دو اثر«وفاى زن»اثر بنیامین کنستانت،و «آتالاورنه»اثر شاتوبریان را نیز به فارسى برگردانده است.
 
وى به سال 1353 در سن 74 سالگى بدرود حیات گفت و دیوان اشعارش در سال 1368 توسط انتشارات پارسا چاپ و منتشر شد.از آثار اوست:
 
==مکتب حسین(ع)==
{{شعر}}
{{ب| این ماه،ماه ماتم سبط پیمبرست؟ | یا ماه سربلندى فرزند حیدرست؟ }}
 
{{ب| شیر اوژَنى که بر تن و فرق مبارکش | از زخم تیرْ جوشن و از تیغْ مغفرست }}
 
{{ب| آن کو نهال دین محمد ز خون او | سیراب گشت و سایه فکن گشت و بَروَرست }}
 
{{ب| در ظاهر ار شکسته شد آن شیر دل منال | کز آن شکست بادۀ فتحش به ساغرست }}
 
{{ب| سر لوح فتحْ‌نامۀ او شد شکستِ او | مرد حق ار شکسته شود،هم مظفّرست }}
 
{{ب| امروز عید فتح حسین است و آل او | زارى مکن که خستۀ شمشیر و خنجرست }}
 
{{ب| او کشته گشت و ملت اسلام زنده شد | وین کشته از هزار جهان زنده،برترست }}
 
{{ب| شیرین،شهادتى که به اسلام داد جان | فرخنده،رفتنى که چنین هستى آورست }}
 
{{ب| او کشته نیست،زندۀ اعصار و قرن‌هاست | کِش نام نیک تا به ابد زیب دفترست }}
 
{{ب| از خونِ آن حسین،حسینى دگر بزاد | وین نقش جاودانه از آن روى و منظرست }}
 
{{ب| مرگ از براى ماست نه درخوردِ او،که ما | ترسان ز محشریم و،وى آن سوىِ محشرست }}
 
{{ب| چندین ز تشنه‌کامى و مظلومى‌اش مگوى | کو شَهْم <ref>شَهْم:دلیر،بزرگ و سَرور.</ref> و قادرست،نه مسکین و مضطرست }}
 
{{ب| خوارىّ و سرشکستگى آرد قبول ظلم | او تا جهان به جاست عزیزست و سَرورست }}
 
{{ب| آن آهنینْ جگر که ز تصویر تیغ او | تبْ لرزه مر سپاه عدو را به پیکرست }}
 
{{ب| مظلوم نیست،خانه برانداز ظالم‌ست | لبْ‌تشنه نیست،ساقى تسنیم و کوثرست }}
 
{{ب| مظلومْ نى،که رایت پیروزمند او | پیوسته بر بسیط زمین سایه گسترست }}
 
{{ب| آن کس که بى‌سپاه زند بر سپاه خصم | دریاى لشکرست،نه محتاج لشکرست }}
 
{{ب| آن کو به پاى خویشتن آید به قتلگاه | مرگ ستمگرست،نه مرد ستَمْبَرست }}
 
{{ب| چون کودکان گمشده گریان مباش از آنک | او شاهْ مرد و،قصّۀ او مردپرورست }}
 
{{ب| بر ابن سعد و ابن زیادست و بر یزید | ار گریه جایزست،وگر نوحه درخورست }}
 
{{ب| کآن جمع تیره بخت پلید جهول را | دنیا نماند و،کیفر عقبى مقررست }}
 
{{ب| او کشته شد که دین نبى جاودان شود | جان جهان فداش که بى‌مثلْ گوهرست }}
 
{{ب| زارى مکن به ماتم سلطان دین از آنک | در سوگ مرد،شیوۀ مردانه خوشترست }}
 
{{ب| رو کسب فخر و فیض کن از مکتب حسین | کان مکتبت به دولت جاوید رهبرست }}
 
{{ب| در راه حفظ میهن و آیین و دین و داد | باش آن چنان که زادۀ زهراى اطهرست }}
 
{{ب| آیین سربلندى و هنجار نام و ننگ | در مکتب حسین،نه در جاى دیگرست }}
 
{{ب| تسخیر کاخ عزّت و طىّ طریق حق | صعب است و پر مخاطره،امّا میسّرست }}
 
{{ب| دیندار باش و عدلْ گزین باش و مرد باش | کاین مکتبِ گزیدۀ سبط پیمبرست }}
 
{{ب| در راه دوست تکیه به شمشیر تیز کن | کارى که کرد شاه شهیدان،تو نیز کن <ref>دیوان پژمان بختیارى،ص 8 تا 11.</ref> }}
 
 
{{پایان شعر}}
 
==منابع==
محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 557-559.
 
==پی نوشت==
 
[[رده:افراد]]
[[رده:هنرمندان]]
[[رده:شاعران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۴

تغییرمسیر به:

برگرفته از «https://fa.wikihussain.com/index.php?title=حسین_(پژمان)_پژمان_بختیارى&oldid=29464»