حسین علی الاعظمی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «حسین بن علی بن حبشی العبیدی الاعظمی به سال 1325 ه. ق. در یکی از محلّات بغداد به ن...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = حسین علی الاعظمی‌
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            = 1325 ه. ق.
| محل تولد                = یکی از محلّات بغداد به نام اعظمیّه
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              =  1375 ه. ق.
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  = اعظمیّه
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  = شاعر
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                = «أحکام الأوقاف»، «مع ابن سینا»، «الاحوال الشخصیة»، «اصول الفقه» و «الوصایا»
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
حسین بن علی بن حبشی العبیدی الاعظمی به سال 1325 ه. ق. در یکی از محلّات بغداد به نام اعظمیّه به دنیا آمد، در سال 1927 میلادی از دانشگاه «آل البیت» فارغ التحصیل شد، او پس از مدّتی تدریس مسئولیت متمّم شریعت را در دانشکده حقوق به عهده گرفت، سپس رئیس دانشکده حقوق گردید. او تألیفات فراوانی دارد برخی از آثار او چنین است: «أحکام الأوقاف»، «مع ابن سینا»، «الاحوال الشخصیة»، «اصول الفقه»، «الوصایا» و ...
حسین بن علی بن حبشی العبیدی الاعظمی به سال 1325 ه. ق. در یکی از محلّات بغداد به نام اعظمیّه به دنیا آمد، در سال 1927 میلادی از دانشگاه «آل البیت» فارغ التحصیل شد، او پس از مدّتی تدریس مسئولیت متمّم شریعت را در دانشکده حقوق به عهده گرفت، سپس رئیس دانشکده حقوق گردید. او تألیفات فراوانی دارد برخی از آثار او چنین است: «أحکام الأوقاف»، «مع ابن سینا»، «الاحوال الشخصیة»، «اصول الفقه»، «الوصایا» و ...
وی به سال 1375 ه. ق. وفات یافت و در اعظمیّه به خاک سپرده شد. <ref> ادب الطف؛ ج 10، ص 109.</ref>
وی به سال 1375 ه. ق. وفات یافت و در اعظمیّه به خاک سپرده شد. <ref> ادب الطف؛ ج 10، ص 109.</ref>

نسخهٔ ‏۱۴ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۰۱

حسین علی الاعظمی‌
زادروز 1325 ه. ق.
یکی از محلّات بغداد به نام اعظمیّه
مرگ 1375 ه. ق.
جایگاه خاکسپاری اعظمیّه
پیشه شاعر
کتاب‌ها «أحکام الأوقاف»، «مع ابن سینا»، «الاحوال الشخصیة»، «اصول الفقه» و «الوصایا»


حسین بن علی بن حبشی العبیدی الاعظمی به سال 1325 ه. ق. در یکی از محلّات بغداد به نام اعظمیّه به دنیا آمد، در سال 1927 میلادی از دانشگاه «آل البیت» فارغ التحصیل شد، او پس از مدّتی تدریس مسئولیت متمّم شریعت را در دانشکده حقوق به عهده گرفت، سپس رئیس دانشکده حقوق گردید. او تألیفات فراوانی دارد برخی از آثار او چنین است: «أحکام الأوقاف»، «مع ابن سینا»، «الاحوال الشخصیة»، «اصول الفقه»، «الوصایا» و ... وی به سال 1375 ه. ق. وفات یافت و در اعظمیّه به خاک سپرده شد. [۱]


الدمع ینطق و العیون تترجم‌عما یضم الیوم هذا المأتم

الیوم قد ذبح الحسین و آله‌ظلما و فاض الدمع و انفجر الدم [۲]


1- از آنچه که امروز در این ماتم می‌گذرد، اشک صحبت می‌کند و چشم‌ها به ترجمه‌ی آن سخنان می‌پردازد.

2- امروز حسین (ع) و خانواده‌اش به ستم کشته شدند. بدین‌سبب اشکها با خون فرومی‌ریزد.


شهید العلی ما أنت میت و انمایموت الذی یبلی و لیس له ذکر

و ما دمک المسفوک الا قیامةلها کل عام یوم عاشوره حشر

و ما دمک المسفوک الا رسالةمخلدة لم یخل من ذکرها عصر

و ما دمک المسفوک الا تحررلدنیا طغت فیها الخدیعة و الختر [۳]


1- شهید بزرگ است و نمی‌میرد. بلکه کسی می‌میرد که از یادها فراموش شود.

2- و خون ریخته‌شده‌ی تو قیامتی است که به‌وسیله‌ی آن هر سال در روز عاشورا قیامتی (حشری) برپا می‌شود.

3- و خون ریخته‌شده‌ی تو نامه‌ی جاودانه‌ای است که هیچ عصر و زمانی از آن خالی نیست.

4- و خون ریخته‌شده‌ی تو به دنیایی که در آن خدعه و خیانت و طغیان است، آزادی می‌بخشد.


لا تلمنی ان جرت عینی دماأیّ دمع ویک لم ینبجس؟!

هل تری العالم إلّا مأتماقد طغت نیرانه فی الأنفس

أیّها الباکون حولی اقتربواو اسمعوا أنشودة الدّمع الهتون [۴]


1- مرا ملامت نکنید اگر که چشمانم خون بگرید و چه اشکی است که با درک مرتبه و مظلومیت شهیدان و شدّت این حادثه بی‌اختیار سرازیر نشود.

2- آیا عالم را جز ماتمی می‌بینی که شعله‌های آن در جانها طغیان کرده است.

3- ای گریه‌کنندگان به من نزدیک شوید و این سرود را بشنوید و سیل‌آسا گریه کنید!



منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 570.

پی نوشت

  1. ادب الطف؛ ج 10، ص 109.
  2. همان؛ ص 112.
  3. همان؛ ص 111.
  4. همان؛ ص 103.