امیر اکبرزاده: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =امیر اکبرزاده
| نام                    =امیر اکبرزاده
| تصویر                  =
| تصویر                  =Amir akbarzadeh.jpg
 
| توضیح تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =شعر و ادبیات
| ملیت                  =
| ملیت                  =ایرانی
| تاریخ تولد            =1359 ه.ش
| تاریخ تولد            =1359
| محل تولد                =قم
| محل تولد                =قم
| والد                =
| والد                =
خط ۲۱: خط ۲۰:
|لقب                    =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| پیشه                  =مسئول واحد برادران انجمن شعر و قصه استان قم
| سال‌های نویسندگی        =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|سبک نوشتاری            =
خط ۴۶: خط ۴۵:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
متولد سال 1359 و زادگاهش شهر مذهبى قم است.وى پس از تحصیلات دوره متوسطه در رشته علوم تجربى از سال 1375 در عرصۀ هنر قدم نهاد و در حال حاضر مسئول واحد برادران انجمن شعر و قصه استان قم مى‌باشد.وى از چهره‌هاى جوان و بااستعدادى است که در شب شعرها و مسابقات کشورى مى‌درخشد.ازوست:
امیر اکبرزاده (زاده 1359 در قم) شاعر ایرانی است.
 
=زندگینامه=
==رباعى==
اکبرزاده پس از تحصیلات دوره متوسطه در رشته علوم تجربى از سال 1375 در عرصۀ هنر قدم نهاد و در حال حاضر مسئول واحد برادران انجمن شعر و قصه استان قم مى‌باشد. وى از چهره‌هاى جوان و بااستعدادى است که در شب شعرها و مسابقات کشورى مى‌درخشد.
==آثار==
===اشعار===
====رباعى====


{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| او منتظر وقت سفر بود،نبود؟ | مشتاق گذشتن از خطر بود،نبود؟ }}
{{ب| او منتظر وقت سفر بود، نبود؟ | مشتاق گذشتن از خطر بود، نبود؟ }}


{{ب| تا لحظۀ آخر به خودش فکر نکرد | شش ماهه کفن پوش پدر بود،نبود؟ }}
{{ب| تا لحظۀ آخر به خودش فکر نکرد | شش ماهه کفن پوش پدر بود، نبود؟ }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===افتاده روى خاک تن دریا(به حضرت ابو فاضل(ع))===
 
====افتاده روى خاک تن دریا به حضرت ابو فاضل(ع)====


{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| دنبال ردّ پاىِ که مى‌گردد بر خاک‌هاى تب‌زدۀ صحرا؟ }}
{{ب| دنبال ردّ پاىِ که مى‌گردد| بر خاک‌هاى تب‌زدۀ صحرا؟ }}


{{ب| دنبال بى‌نشانِ نشان کیست مجنون گمشده؟!نه خودِ لیلا!}}
{{ب| دنبال بى‌نشانِ نشان کیست| مجنون گمشده؟! نه خودِ لیلا!}}


{{ب| افتاده به شماره نفس‌هایش،پژمرده است باغ لبان او}}
{{ب| افتاده به شماره نفس‌هایش| پژمرده است باغ لبان او}}


{{ب| افتاده است لرزه به زانویش،چیزى نمانده است که او از پا...}}
{{ب| افتاده است لرزه به زانویش| چیزى نمانده است که او از پا...}}


{{ب| با چشم‌هاى مضطربش دارد از عمق زخم حادثه مى‌گوید}}
{{ب| با چشم‌هاى مضطربش دارد| از عمق زخم حادثه مى‌گوید}}


{{ب| از ظهر خشکسالىِ باغى سبز،یک عصر قبل از آنکه رسد فردا}}
{{ب| از ظهر خشکسالىِ باغى سبز| یک عصر قبل از آنکه رسد فردا}}


{{ب| دنبال ردّ پاى نگاهش رفت،بغضى شکفت گوشۀ چشمانش}}
{{ب| دنبال ردّ پاى نگاهش رفت| بغضى شکفت گوشۀ چشمانش}}


{{ب| آتش زبانه مى‌کشد از سینه‌ش،هُرم عطش گرفته گلویش را}}
{{ب| آتش زبانه مى‌کشد از سینه‌ش| هُرم عطش گرفته گلویش را}}


{{ب| پشت سرش هر آنچه که بود و بود هجده گل سپید که قرمز شد}}
{{ب| پشت سرش هر آنچه که بود و بود| هجده گل سپید که قرمز شد}}


{{ب| پژمرده است باغ میان خون،خشکیده است باغ لب دریا}}
{{ب| پژمرده است باغ میان خون|خشکیده است باغ لب دریا}}


{{ب| از باغ مانده دسته گلى پرپر،هجده گلى که هدیه به یک تن شد}}
{{ب| از باغ مانده دسته گلى پرپر|هجده گلى که هدیه به یک تن شد}}


{{ب| یک دسته گل به نیّت یک مادر،یک دسته گل به خاطر یک زهرا}}
{{ب| یک دسته گل به نیّت یک مادر|یک دسته گل به خاطر یک زهرا}}


{{ب| امّا نگاه او به کجا مى‌رفت تنها به سمت غربت نخلستان؟}}
{{ب| امّا نگاه او به کجا مى‌رفت| تنها به سمت غربت نخلستان؟}}


{{ب| آنجا کنار رود چه مى‌خواهد؟بوى گلى شنیده مگر آنجا؟}}
{{ب| آنجا کنار رود چه مى‌خواهد؟|بوى گلى شنیده مگر آنجا؟}}


{{ب| بر خاک داغ قدم‌هایش هر گوشه مى‌روند،مگر یابند}}
{{ب| بر خاک داغ قدم‌هایش| هر گوشه مى‌روند، مگر یابند}}


{{ب| نام و نشان گمشده‌اى از عشق،تعبیر عاشقانۀ یک معنا}}
{{ب| نام و نشان گمشده‌اى از عشق|تعبیر عاشقانۀ یک معنا}}


{{ب| مى‌بیند از دریچۀ چشمى خیس-باور ندارد آنچه که مى‌بیند}}
{{ب| مى‌بیند از دریچۀ چشمى خیس|باور ندارد آنچه که مى‌بیند}}


{{ب| افتاده قرص ماه میان خون،افتاده روى خاک تن دریا}}
{{ب| افتاده قرص ماه میان خون|افتاده روى خاک تن دریا}}


{{ب| دنبال ردّپاىِ...نمى‌گردد،افتاده روى خاک دو دست آب}}
{{ب| دنبال ردّپاىِ...نمى‌گردد|افتاده روى خاک دو دست آب}}


{{ب| افتاده روى خاک،کنار مشک،دستان آب‌آور یک سقا!}}
{{ب| افتاده روى خاک،کنار مشک|دستان آب‌آور یک سقا!}}


{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}




==منابع==
==منابع==
محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 545-546.
* محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 545-546.




[[رده:افراد]]
[[رده:در سده‌های متأخر]]
[[رده:مؤلفین]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]

نسخهٔ ‏۱۷ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۴۲

امیر اکبرزاده
Amir akbarzadeh.jpg
زمینهٔ کاری شعر و ادبیات
زادروز 1359
قم
ملیت ایرانی
پیشه مسئول واحد برادران انجمن شعر و قصه استان قم
مدرک تحصیلی متوسطه

امیر اکبرزاده (زاده 1359 در قم) شاعر ایرانی است.

زندگینامه

اکبرزاده پس از تحصیلات دوره متوسطه در رشته علوم تجربى از سال 1375 در عرصۀ هنر قدم نهاد و در حال حاضر مسئول واحد برادران انجمن شعر و قصه استان قم مى‌باشد. وى از چهره‌هاى جوان و بااستعدادى است که در شب شعرها و مسابقات کشورى مى‌درخشد.

آثار

اشعار

رباعى

او منتظر وقت سفر بود، نبود؟ مشتاق گذشتن از خطر بود، نبود؟
تا لحظۀ آخر به خودش فکر نکرد شش ماهه کفن پوش پدر بود، نبود؟


افتاده روى خاک تن دریا به حضرت ابو فاضل(ع)

دنبال ردّ پاىِ که مى‌گردد بر خاک‌هاى تب‌زدۀ صحرا؟
دنبال بى‌نشانِ نشان کیست مجنون گمشده؟! نه خودِ لیلا!
افتاده به شماره نفس‌هایش پژمرده است باغ لبان او
افتاده است لرزه به زانویش چیزى نمانده است که او از پا...
با چشم‌هاى مضطربش دارد از عمق زخم حادثه مى‌گوید
از ظهر خشکسالىِ باغى سبز یک عصر قبل از آنکه رسد فردا
دنبال ردّ پاى نگاهش رفت بغضى شکفت گوشۀ چشمانش
آتش زبانه مى‌کشد از سینه‌ش هُرم عطش گرفته گلویش را
پشت سرش هر آنچه که بود و بود هجده گل سپید که قرمز شد
پژمرده است باغ میان خون خشکیده است باغ لب دریا
از باغ مانده دسته گلى پرپر هجده گلى که هدیه به یک تن شد
یک دسته گل به نیّت یک مادر یک دسته گل به خاطر یک زهرا
امّا نگاه او به کجا مى‌رفت تنها به سمت غربت نخلستان؟
آنجا کنار رود چه مى‌خواهد؟ بوى گلى شنیده مگر آنجا؟
بر خاک داغ قدم‌هایش هر گوشه مى‌روند، مگر یابند
نام و نشان گمشده‌اى از عشق تعبیر عاشقانۀ یک معنا
مى‌بیند از دریچۀ چشمى خیس باور ندارد آنچه که مى‌بیند
افتاده قرص ماه میان خون افتاده روى خاک تن دریا
دنبال ردّپاىِ...نمى‌گردد افتاده روى خاک دو دست آب
افتاده روى خاک،کنار مشک دستان آب‌آور یک سقا!


منابع

  • محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج1، ص 545-546.