المؤید فی الدین‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
| زمینه فعالیت          =  
| زمینه فعالیت          =  
| ملیت                  =  
| ملیت                  =  
| تاریخ تولد            = 390 ه. ق.  
| تاریخ تولد            = ۳۹۰ ه. ق.  
| محل تولد                = شیراز  
| محل تولد                = شیراز  
| والدین                =   
| والدین                =   
| تاریخ مرگ              = 470 ه. ق.
| تاریخ مرگ              = ۴۷۰ ه. ق.
| محل مرگ                =  
| محل مرگ                =  
| علت مرگ                =  
| علت مرگ                =  
خط ۴۵: خط ۴۵:
|گفتاورد                =  
|گفتاورد                =  
|امضا                  =  
|امضا                  =  
}}
}}'''الموید فی الدین،''' از شعرای عرب زبان است.
 
 


== زندگینامه ==
هبة اللّه موسی بن داود شیرازی، المؤید فی الدّین، داعی الدعاة، دانشمندی یگانه و شخصیتی ممتاز و برجسته، نام‌آوری از رجال علم و ادب و نابغه‌ای در علوم عربیّت است. اگرچه در سرزمین فارس دیده به جهان گشوده و در همان سامان بالید، لکن بهره‌ی وافری از لغت عرب برده و در شعر و شاعری دستی توانا یافته است.
هبة اللّه موسی بن داود شیرازی، المؤید فی الدّین، داعی الدعاة، دانشمندی یگانه و شخصیتی ممتاز و برجسته، نام‌آوری از رجال علم و ادب و نابغه‌ای در علوم عربیّت است. اگرچه در سرزمین فارس دیده به جهان گشوده و در همان سامان بالید، لکن بهره‌ی وافری از لغت عرب برده و در شعر و شاعری دستی توانا یافته است.


از ابتدای جوانی، مبلّغ مرام و مسلک فاطمیان بوده و در راه تبلیغ، گامهای وسیعی برداشته و در راه عقیده‌اش شدائد و سختی فراوان دیده اما همواره رنج و بلا را به جان می‌خرید و در تبلیغ مرام و مسلک خود هرگونه مصیبتی را ناچیز می‌شمرد.
از ابتدای جوانی، مبلّغ مرام و مسلک فاطمیان بوده و در راه تبلیغ، گامهای وسیعی برداشته و در راه عقیده‌اش شدائد و سختی فراوان دیده اما همواره رنج و بلا را به جان می‌خرید و در تبلیغ مرام و مسلک خود هرگونه مصیبتی را ناچیز می‌شمرد.


وی به سال 390 ه. ق. در شیراز متولد شد. و همانجا نشو و نما یافت و در سال 429 هجری راهی اهواز گشته و پس از آن به حلّه و مصر سفر کرد و تا پایان عمر که به سال 470 هجری بود در آنجا زیست.
وی به سال ۳۹۰ ه. ق. در شیراز متولد شد. و همانجا نشو و نما یافت و در سال ۴۲۹ هجری راهی اهواز گشته و پس از آن به حلّه و مصر سفر کرد و تا پایان عمر که به سال ۴۷۰ هجری بود در آنجا زیست.
 
شاعر بزرگوار چند اثر علمی از خود به جای نهاده که گواه قدرت او در بحث و مناظره، وفور اطلاعات او در مسائل و احکام و عمق دانش و بینش او در معرفت نکته‌ها و اسرار کتاب و سنت است. تألیفات او عبارتند از: «مجالس المؤیدیه»، «دیوان المؤید»، «سیرة المؤید»، «شرح المعاد» و ...
 
شرح‌حال شاعر به قلم خود در کتابی به نام سیره بین سالهای 429- 450 نوشته شده که در مصر به چاپ رسیده است. <ref>الغدیر؛ ج 4، ص 308 و 309.</ref>
 
 
1- نکسوا ویلهم ببابل جهراجمل ذا وراءها تفصیل
 
2- أهل بیت علیهم نزل الذّکرو فیه التّحریم و التّحلیل


3- هم أمان من العمی و صراطمستقیم لنا و ظلّ ظلیل <ref>همان؛ ص 305.</ref>
== آثار ==
الموید فی الدین چند اثر علمی از خود به جای نهاده که گواه قدرت او در بحث و مناظره، وفور اطلاعات او در مسائل و احکام و عمق دانش و بینش او در معرفت نکته‌ها و اسرار کتاب و سنت است. تألیفات او عبارتند از: «مجالس المؤیدیه»، «دیوان المؤید»، «سیرة المؤید»، «شرح المعاد» و ...


شرح‌حال شاعر به قلم خود در کتابی به نام سیره بین سالهای ۴۲۹- ۴۵۰ نوشته شده که در مصر به چاپ رسیده است. <ref>الغدیر؛ ج ۴، ص ۳۰۸ و ۳۰۹.</ref>


1- وای بر آنها، که در نینوا، اساس دین را واژگون نمودند، این مجملی گواه بر حدیث مفصّل است.
== نمونه شعار ==
۱- نکسوا ویلهم ببابل جهراجمل ذا وراءها تفصیل


2- اینان خاندانی هستند که قرآن بر آنان با احکام حلال و حرام، نازل شد.
۲- أهل بیت علیهم نزل الذّکرو فیه التّحریم و التّحلیل


3- آنان درمان کوری و جهالت هستند و در راه راست، سایه‌ی گسترده‌ای بر سر همگانند.
۳- هم أمان من العمی و صراطمستقیم لنا و ظلّ ظلیل <ref>الغدیر؛ ج ۴، ص ۳۰۵.</ref>




۱- وای بر آنها، که در نینوا، اساس دین را واژگون نمودند، این مجملی گواه بر حدیث مفصّل است.


۲- اینان خاندانی هستند که قرآن بر آنان با احکام حلال و حرام، نازل شد.


۳- آنان درمان کوری و جهالت هستند و در راه راست، سایه‌ی گسترده‌ای بر سر همگانند.
==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:253.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌۱، ص:۲۵۳.]
 


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۸۷: خط ۸۲:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />

نسخهٔ ‏۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۲۳

المؤید فی الدین‌
زادروز ۳۹۰ ه. ق.
شیراز
مرگ ۴۷۰ ه. ق.
پیشه دانشمندی یگانه و شخصیتی ممتاز و برجسته، نام‌آوری از رجال علم و ادب و نابغه‌ای در علوم عربیّت و شاعری دستی توانا
کتاب‌ها «مجالس المؤیدیه»، «دیوان المؤید»، «سیرة المؤید» و «شرح المعاد»

الموید فی الدین، از شعرای عرب زبان است.

زندگینامه

هبة اللّه موسی بن داود شیرازی، المؤید فی الدّین، داعی الدعاة، دانشمندی یگانه و شخصیتی ممتاز و برجسته، نام‌آوری از رجال علم و ادب و نابغه‌ای در علوم عربیّت است. اگرچه در سرزمین فارس دیده به جهان گشوده و در همان سامان بالید، لکن بهره‌ی وافری از لغت عرب برده و در شعر و شاعری دستی توانا یافته است.

از ابتدای جوانی، مبلّغ مرام و مسلک فاطمیان بوده و در راه تبلیغ، گامهای وسیعی برداشته و در راه عقیده‌اش شدائد و سختی فراوان دیده اما همواره رنج و بلا را به جان می‌خرید و در تبلیغ مرام و مسلک خود هرگونه مصیبتی را ناچیز می‌شمرد.

وی به سال ۳۹۰ ه. ق. در شیراز متولد شد. و همانجا نشو و نما یافت و در سال ۴۲۹ هجری راهی اهواز گشته و پس از آن به حلّه و مصر سفر کرد و تا پایان عمر که به سال ۴۷۰ هجری بود در آنجا زیست.

آثار

الموید فی الدین چند اثر علمی از خود به جای نهاده که گواه قدرت او در بحث و مناظره، وفور اطلاعات او در مسائل و احکام و عمق دانش و بینش او در معرفت نکته‌ها و اسرار کتاب و سنت است. تألیفات او عبارتند از: «مجالس المؤیدیه»، «دیوان المؤید»، «سیرة المؤید»، «شرح المعاد» و ...

شرح‌حال شاعر به قلم خود در کتابی به نام سیره بین سالهای ۴۲۹- ۴۵۰ نوشته شده که در مصر به چاپ رسیده است. [۱]

نمونه شعار

۱- نکسوا ویلهم ببابل جهراجمل ذا وراءها تفصیل

۲- أهل بیت علیهم نزل الذّکرو فیه التّحریم و التّحلیل

۳- هم أمان من العمی و صراطمستقیم لنا و ظلّ ظلیل [۲]


۱- وای بر آنها، که در نینوا، اساس دین را واژگون نمودند، این مجملی گواه بر حدیث مفصّل است.

۲- اینان خاندانی هستند که قرآن بر آنان با احکام حلال و حرام، نازل شد.

۳- آنان درمان کوری و جهالت هستند و در راه راست، سایه‌ی گسترده‌ای بر سر همگانند.

منابع

پی نوشت

  1. الغدیر؛ ج ۴، ص ۳۰۸ و ۳۰۹.
  2. الغدیر؛ ج ۴، ص ۳۰۵.