اخنس‌ بن‌ مرثد بن علقمه حضرمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''اَخنَس (احبش)‌ بن‌ مُرثُد حضرمی،''' از سرسپردگان عبیدالله‌ بن‌ زیاد و یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
|اطلاعات قاتل =
|اطلاعات قاتل =
خط ۲۰: خط ۱۸:
| دیگر فعالیت‌ها  =
| دیگر فعالیت‌ها  =
| منصب  =  
| منصب  =  
}}
}}'''اَخنَس (احبش)‌ بن‌ مُرثُد حضرمی،''' از سرسپردگان عبیدالله‌ بن‌ زیاد و یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
 
 
==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
اخنس از جنایتکاران حادثه کربلا است. او علاوه بر اینکه پس از شهادت امام حسین (ع)، دستارش‌ را ربود و بر سر گذاشت‌،<ref>- مروج الذهب، ج3، ص62؛ ارشاد، ج2، ص468؛ اللهوف، ص53. </ref>‌‌ از جمله ده نفری بود که‌ داوطلب‌ شد تا بر بدن مطهر امام حسین (ع) اسب بتاراند.<ref>- تاریخ طبری، ج5، ص455؛ ارشاد، ج2، ص470؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص80،75؛ تاریخنامه طبری، ج4، ص711.</ref>
اخنس از جنایتکاران حادثه کربلا است. او علاوه بر اینکه پس از شهادت امام حسین (ع)، دستارش‌ را ربود و بر سر گذاشت‌،<ref>- مروج الذهب، ج۳، ص۶۲؛ ارشاد، ج۲، ص۴۶۸؛ اللهوف، ص۵۳. </ref>‌‌ از جمله ده نفری بود که‌ داوطلب‌ شد تا بر بدن مطهر امام حسین (ع) اسب بتاراند.<ref>- تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵؛ ارشاد، ج۲، ص۴۷۰؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۰،۷۵؛ تاریخنامه طبری، ج۴، ص۷۱۱.</ref>
==پس از واقعه کربلا==
==پس از واقعه کربلا==
اخنس جزء ده نفری بود که برای گرفتن جایزه به دارالاماره رفت و روبه‌روی عبیدالله‌ بن‌ زیاد ایستاد، اما از ابن‌ زیاد جایزه‌ ناچیزی‌ گرفت.<ref>- اللهوف، ص121،112؛ بحار الانوار، ج45، ص374،60.</ref>
اخنس جزء ده نفری بود که برای گرفتن جایزه به دارالاماره رفت و روبه‌روی عبیدالله‌ بن‌ زیاد ایستاد، اما از ابن‌ زیاد جایزه‌ ناچیزی‌ گرفت.<ref>- اللهوف، ص۱۲۱،۱۱۲؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۳۷۴،۶۰.</ref>
ابو عمرو زاهد که در دربار عبیدالله حضور داشت، بر ناپاکی او گواهی داده است.<ref>- اللهوف، ص54.</ref>  
ابو عمرو زاهد که در دربار عبیدالله حضور داشت، بر ناپاکی او گواهی داده است.<ref name=":0">- اللهوف، ص۵۴.</ref>  
==مرگ==
==مرگ==
پس از قیام مختار دستگیر و با اسب‌هایی با نعل آهنین که بر بدنش تاختند به هلاکت رسید و سپس جسدش را سوزاندند.<ref>- همانجا.</ref> اما بنا به نقل طبری مدتی پس از واقعه عاشورا وقتی در جنگی ایستاده بود، تیری ناشناس به او اصابت کرد و قلبش را شکافت و جان داد.<ref>- تاریخ طبری، ج5، ص455.</ref>
پس از قیام مختار دستگیر و با اسب‌هایی با نعل آهنین که بر بدنش تاختند به هلاکت رسید و سپس جسدش را سوزاندند.<ref name=":0" /> اما بنا به نقل طبری مدتی پس از واقعه عاشورا وقتی در جنگی ایستاده بود، تیری ناشناس به او اصابت کرد و قلبش را شکافت و جان داد.<ref>- تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵.</ref>
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 251 و 260.
 
* مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۵۱ و ۲۶۰.
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
خط ۳۷: خط ۳۵:
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: غارتگران]]
[[رده: غارتگران]]
<references />

نسخهٔ ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۹

مشخصات فردی
نام کامل اَخنَس (احبش)‌ بن‌ مُرثُد حضرمی
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته پس از شهادت امام حسین (ع)، دستارش‌ را ربود و بر بدن مطهر امام حسین (ع) اسب تاراند

اَخنَس (احبش)‌ بن‌ مُرثُد حضرمی، از سرسپردگان عبیدالله‌ بن‌ زیاد و یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.

نقش در واقعه کربلا

اخنس از جنایتکاران حادثه کربلا است. او علاوه بر اینکه پس از شهادت امام حسین (ع)، دستارش‌ را ربود و بر سر گذاشت‌،[۱]‌‌ از جمله ده نفری بود که‌ داوطلب‌ شد تا بر بدن مطهر امام حسین (ع) اسب بتاراند.[۲]

پس از واقعه کربلا

اخنس جزء ده نفری بود که برای گرفتن جایزه به دارالاماره رفت و روبه‌روی عبیدالله‌ بن‌ زیاد ایستاد، اما از ابن‌ زیاد جایزه‌ ناچیزی‌ گرفت.[۳] ابو عمرو زاهد که در دربار عبیدالله حضور داشت، بر ناپاکی او گواهی داده است.[۴]

مرگ

پس از قیام مختار دستگیر و با اسب‌هایی با نعل آهنین که بر بدنش تاختند به هلاکت رسید و سپس جسدش را سوزاندند.[۴] اما بنا به نقل طبری مدتی پس از واقعه عاشورا وقتی در جنگی ایستاده بود، تیری ناشناس به او اصابت کرد و قلبش را شکافت و جان داد.[۵]

منبع

  • مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۵۱ و ۲۶۰.

پی نوشت

  1. - مروج الذهب، ج۳، ص۶۲؛ ارشاد، ج۲، ص۴۶۸؛ اللهوف، ص۵۳.
  2. - تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵؛ ارشاد، ج۲، ص۴۷۰؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۰،۷۵؛ تاریخنامه طبری، ج۴، ص۷۱۱.
  3. - اللهوف، ص۱۲۱،۱۱۲؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۳۷۴،۶۰.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ - اللهوف، ص۵۴.
  5. - تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵.