ابن فلاح کاظمی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «شیخ محمّد شریف بن فلاح کاظمی از شعرای قرن سیزدهم هجری است که در کاظمین متولّد...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
شیخ محمّد شریف بن فلاح کاظمی از شعرای قرن سیزدهم هجری است که در کاظمین متولّد شد و در همان شهر رشد و نمو نمود. سپس به نجف هجرت کرد و به تحصیل علوم پرداخت.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
سید امین در اعیان الشیعه می‌نویسد: سیّد شریف فلاح عالمی فاضل و ادیبی شاعر است که قصیده‌ی مشهوری در مدح امیر المؤمنین علی (ع) سرود و آن را در کنار حرم شریف امام علی (ع) خواند که ناگهان آویزه‌ای طلایی از بالای ضریح بر او افتاد که با دستش گرفت.
| نام                    = ابن فلاح کاظمی‌
وی به سال 1220 ه. ق درگذشت. <ref> ادب الطف؛ ج 6، ص 124 و 126.</ref>
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =
| محل تولد                = کاظمین
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              = 1220 ه. ق
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  = عالمی فاضل و ادیبی شاعر
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}


'''شیخ محمّد شریف بن فلاح کاظمی''' از شعرای قرن سیزدهم هجری است.


1- قف باللطفوف وجد بفیض الادمع‌ان کنت ذا حزن و قلب موجع
== زندگینامه ==
شیخ کاظمی در کاظمین متولّد شد و در همان شهر رشد و نمو نمود. سپس به نجف هجرت کرد و به تحصیل علوم پرداخت.
سید امین در اعیان الشیعه می‌نویسد: سیّد شریف فلاح عالمی فاضل و ادیبی شاعر است که قصیده‌ی مشهوری در مدح امیر المؤمنین علی (ع) سرود و آن را در کنار حرم شریف امام علی (ع) خواند که ناگهان آویزه‌ای طلایی از بالای ضریح بر او افتاد که با دستش گرفت. وی به سال ۱۲۲۰ ه. ق درگذشت. <ref> ادب الطف؛ ج ۶، ص ۱۲۴ و ۱۲۶.</ref>


2- أیبیت جسم ابن النبیّ علی الثّری‌و یبیت من فوق الحشایا مضجعی
== نمونه اشعار ==
۱- قف باللطفوف وجد بفیض الادمع‌ان کنت ذا حزن و قلب موجع


3- تبا لقلب لا یقطّع بعده‌أسفا بسیف الحزن أیّ تقطّع
۲- أیبیت جسم ابن النبیّ علی الثّری‌و یبیت من فوق الحشایا مضجعی


4- و عمی لعین لا تسحّ لفقده‌حمر الدّما عوض الدّموع الهمّع <ref>همان؛ ص 122.</ref>
۳- تبا لقلب لا یقطّع بعده‌أسفا بسیف الحزن أیّ تقطّع


۴- و عمی لعین لا تسحّ لفقده‌حمر الدّما عوض الدّموع الهمّع <ref>ادب الطف؛ ج ۶، ص ۱۲۲.</ref>


1- در طف بایست و اشکهایت را جاری کن با قلبی که در آتش و حزن می‌سوزد.
2- پیکر پاک فرزند رسول خدا بر خاک افتاده است.
3- بی‌طاقتی فوق العاده خواب و راحت از من ربوده است و قلبم از درد پاره‌پاره گردیده و اشکم همواره ریزان است.
4- چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و بر این ماتم از خون مدد می‌گیرد.


۱- در [[طف]] بایست و اشکهایت را جاری کن با قلبی که در آتش و حزن می‌سوزد.


۲- پیکر پاک فرزند رسول خدا بر خاک افتاده است.


۳- بی‌طاقتی فوق العاده خواب و راحت از من ربوده است و قلبم از درد پاره‌پاره گردیده و اشکم همواره ریزان است.


۴- چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و بر این ماتم از خون مدد می‌گیرد.
==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 490.
* دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌۱، ص: ۴۹۰.


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۳۳: خط ۷۹:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۴۴

ابن فلاح کاظمی‌
زادروز کاظمین
مرگ 1220 ه. ق
پیشه عالمی فاضل و ادیبی شاعر

شیخ محمّد شریف بن فلاح کاظمی از شعرای قرن سیزدهم هجری است.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شیخ کاظمی در کاظمین متولّد شد و در همان شهر رشد و نمو نمود. سپس به نجف هجرت کرد و به تحصیل علوم پرداخت. سید امین در اعیان الشیعه می‌نویسد: سیّد شریف فلاح عالمی فاضل و ادیبی شاعر است که قصیده‌ی مشهوری در مدح امیر المؤمنین علی (ع) سرود و آن را در کنار حرم شریف امام علی (ع) خواند که ناگهان آویزه‌ای طلایی از بالای ضریح بر او افتاد که با دستش گرفت. وی به سال ۱۲۲۰ ه. ق درگذشت. [۱]

نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

۱- قف باللطفوف وجد بفیض الادمع‌ان کنت ذا حزن و قلب موجع

۲- أیبیت جسم ابن النبیّ علی الثّری‌و یبیت من فوق الحشایا مضجعی

۳- تبا لقلب لا یقطّع بعده‌أسفا بسیف الحزن أیّ تقطّع

۴- و عمی لعین لا تسحّ لفقده‌حمر الدّما عوض الدّموع الهمّع [۲]


۱- در طف بایست و اشکهایت را جاری کن با قلبی که در آتش و حزن می‌سوزد.

۲- پیکر پاک فرزند رسول خدا بر خاک افتاده است.

۳- بی‌طاقتی فوق العاده خواب و راحت از من ربوده است و قلبم از درد پاره‌پاره گردیده و اشکم همواره ریزان است.

۴- چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و بر این ماتم از خون مدد می‌گیرد.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌۱، ص: ۴۹۰.

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ادب الطف؛ ج ۶، ص ۱۲۴ و ۱۲۶.
  2. ادب الطف؛ ج ۶، ص ۱۲۲.