آفرین لاهوری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۴۸: خط ۴۸:
}}
}}


==دیوان لاهوری==
دیوانی از لاهوری به یادگار مانده است. دیوان وی مشتمل بر چهار هزار بیت و اشعارش در قالب‌های غزل، قصیده، مخمس و ترجیح بند سروده شده است. در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم (ص) و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع ‌بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است.


==دیوان لاهوری==
دیوانی از لاهوری به یادگار مانده است. دیوان وی مشتمل بر چهار هزار بیت و اشعارش در قالب‌های غزل، قصیده، مخمس و ترجیح بند سروده شده است.
در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم (ص) و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع ‌بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است.
محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است:
محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است:


- مدح و ستایش سیدالشهدا (ع) و مقام شامخ ‌آن حضرت و برادر گرامی‌شان؛
- مدح و ستایش [[سیدالشهدا (ع)]] و مقام شامخ ‌آن حضرت و برادر گرامی‌شان؛


- حلول ماه محرم و تازه‌ شدن غم هر ساله؛
- حلول ماه [[محرم]] و تازه‌ شدن غم هر ساله؛


- اشاره به عمق حادثۀ کربلا و سوگ نامۀ افلاکیان و قدسیان در آن غم؛
- اشاره به عمق حادثۀ [[کربلا]] و سوگ نامۀ افلاکیان و قدسیان در آن غم؛


- شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم.
- شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم.
خط ۷۴: خط ۶۵:
==کتاب شناسی==
==کتاب شناسی==


* لاهوری، فقیرالله (آفرین): کلیات آفرین لاهوری، به اهتمام غلام ربانی. لاهور: پنجابی ادبی آکادمی، 1967 میلادی.
*لاهوری، فقیرالله (آفرین): کلیات آفرین لاهوری، به اهتمام غلام ربانی. لاهور: پنجابی ادبی آکادمی، ۱۹۶۷ میلادی.
 
{{شاعران}}
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۱

آفرین لاهوری با تخلص «آفرین» و نام اصلی «فقیر الله»، از شاعران سدۀ دوازدهم هجری قمری در هند است.

آفرین لاهوری
نام اصلی فقیر الله
ملیت هندی
پیشه شاعر و نویسنده
تخلص «آفرین»

دیوان لاهوری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

دیوانی از لاهوری به یادگار مانده است. دیوان وی مشتمل بر چهار هزار بیت و اشعارش در قالب‌های غزل، قصیده، مخمس و ترجیح بند سروده شده است. در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم (ص) و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع ‌بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است.

محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است:

- مدح و ستایش سیدالشهدا (ع) و مقام شامخ ‌آن حضرت و برادر گرامی‌شان؛

- حلول ماه محرم و تازه‌ شدن غم هر ساله؛

- اشاره به عمق حادثۀ کربلا و سوگ نامۀ افلاکیان و قدسیان در آن غم؛

- شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم.

اوج احساسات و عواطف شاعر دربندی که با واژه «فریاد» آغاز شده، محسوس است. زبان شاعر در این ابیات ساده است، ولی روان نیست.

کتاب شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • لاهوری، فقیرالله (آفرین): کلیات آفرین لاهوری، به اهتمام غلام ربانی. لاهور: پنجابی ادبی آکادمی، ۱۹۶۷ میلادی.