عبدالهادی المخوضر

و الشّمس إن یلج لغروب فتختبی‌فغدا ستطلع حیث یحلو المطلع

خورشید اگرچه با غروب موقتا روشنایی خود را از دست می‌دهد امّا فردا دوباره طلوع خواهد کرد و درخشش را از سر می‌گیرد.

(همان‌گونه که سرشت خوبان، نور و پاکی و رحمت است و غروب‌های موقت. تغییری در ذات آنها ایجاد نخواهد کرد) و با عبور ظلمت، دوباره درخشش را از سر می‌گیرند.

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 703.