قربانى: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''قربانى''' یعنى آنچه براى رسیدن به قرب محبوب و معبود،فدا مى‌کنند. | '''قربانى''' یعنى آنچه براى رسیدن به قرب محبوب و معبود،فدا مى‌کنند. | ||
== تاریخچه == | ==تاریخچه== | ||
آنگونه که فرزندان آدم،قربانى و فدا به درگاه خدا بردند.یکى گوسفند،دیگرى دسته‌اى از گندم (إِذْ قَرَّبٰا قُرْبٰاناً...) <ref>مائده،آیه ۲۷.</ref> حضرت ابراهیم نیز که به فرمان خدا مأمور شد جوانش اسماعیل را ذبح و قربانى کند،خداوند گوسفندى نازل کرد و به جاى اسماعیل قربانى شد. <ref>وَ فَدَیْنٰاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ (صافات/آیه ۱۰۷).</ref> از آن پس در احیاى آن فداکارى از سوى پسر و پدر،حاجیان روز عید قربان در منا قربانى مى‌کنند. | آنگونه که فرزندان آدم،قربانى و فدا به درگاه خدا بردند.یکى گوسفند،دیگرى دسته‌اى از گندم (إِذْ قَرَّبٰا قُرْبٰاناً...) <ref>مائده،آیه ۲۷.</ref> حضرت ابراهیم نیز که به فرمان خدا مأمور شد جوانش اسماعیل را ذبح و قربانى کند،خداوند گوسفندى نازل کرد و به جاى اسماعیل قربانى شد. <ref>وَ فَدَیْنٰاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ (صافات/آیه ۱۰۷).</ref> از آن پس در احیاى آن فداکارى از سوى پسر و پدر،حاجیان روز عید قربان در منا قربانى مى‌کنند. | ||
== نهضت عاشورا == | ==نهضت عاشورا== | ||
صحنۀ کربلا نیز قربانى شدن هفتاد و دو شهید،در آستان قرب و رضاى الهى بود.[[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]]، خود و یارانش را فداى دین خدا نمود.حسین بن على(ع)قربانى [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] بود. | صحنۀ کربلا نیز قربانى شدن هفتاد و دو شهید،در آستان قرب و رضاى الهى بود.[[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]]، خود و یارانش را فداى دین خدا نمود.حسین بن على(ع)قربانى [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] بود. | ||
<br /> | <br /> | ||
{| | {| | ||
|درسى که ز عاشورا آموخته‌ایم این بود | |درسى که ز عاشورا آموخته‌ایم این بود | ||
| | | | ||
|قربانى راه دین،فرزند و پدر کردیم <ref>جواد محدثی</ref> | |قربانى راه دین،فرزند و پدر کردیم <ref>جواد محدثی</ref> | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
<br /> | <br /> | ||
{| | {| | ||
|اى کرده به کوى دوست هفتاد و دو قربانى | |اى کرده به کوى دوست هفتاد و دو قربانى | ||
| | | | ||
|قربان شومت این رسم،ماند از تو به دورانها | |قربان شومت این رسم،ماند از تو به دورانها | ||
|- | |- | ||
|قربانى هر کس شد با حرمت و نشنیدیم | |قربانى هر کس شد با حرمت و نشنیدیم | ||
| | | | ||
|دست و تن قربانى،افتد به بیابانها <ref>جودى خراسانى.</ref> | |دست و تن قربانى،افتد به بیابانها <ref>جودى خراسانى.</ref> | ||
|} | |} | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۴-۳۵۵. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۴-۳۵۵.] | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:مفاهیم]] | [[رده:مفاهیم]] | ||
[[رده:مفاهیم اسلامی]] | [[رده:مفاهیم اسلامی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۹
قربانى یعنى آنچه براى رسیدن به قرب محبوب و معبود،فدا مى‌کنند.
تاریخچه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
آنگونه که فرزندان آدم،قربانى و فدا به درگاه خدا بردند.یکى گوسفند،دیگرى دسته‌اى از گندم (إِذْ قَرَّبٰا قُرْبٰاناً...) [۱] حضرت ابراهیم نیز که به فرمان خدا مأمور شد جوانش اسماعیل را ذبح و قربانى کند،خداوند گوسفندى نازل کرد و به جاى اسماعیل قربانى شد. [۲] از آن پس در احیاى آن فداکارى از سوى پسر و پدر،حاجیان روز عید قربان در منا قربانى مى‌کنند.
نهضت عاشورا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
صحنۀ کربلا نیز قربانى شدن هفتاد و دو شهید،در آستان قرب و رضاى الهى بود.امام حسین(ع)، خود و یارانش را فداى دین خدا نمود.حسین بن على(ع)قربانى اهل بیت بود.
| درسى که ز عاشورا آموخته‌ایم این بود | قربانى راه دین،فرزند و پدر کردیم [۳] |
آنگونه که حضرت زینب(س) نیز پس از شهادت برادر،وقتى در میدان جنگ به پیکر برادرش رسید،نگاهى به آسمان کرد و گفت:«اللّهم تقبّل منّا هذا القربان». [۴] در تعابیر ائمّه،در زیارتنامه‌ها و نیز خطابه‌هاى اسیران اهل بیت،از آن شهید مظلوم،بعنوان«ذبیح»یاد شده است.او اسماعیلى بود که در مناى حق فدا شد و حیات دین را تضمین نمود و شرف را به انسانها الهام داد.
قربانى شدن و قربانى دادن،رمز پیروزى و عزّت است.ملّتهایى که در راه«آزادى»گام برداشته و بر مى‌دارند،همواره قربانیان بسیارى را تقدیم آستان آزادى کرده‌اند و اگر گروهى آمادۀ فداکارى نباشند،به اهداف خود نمى‌رسند.حقیقت و دین و حیات کرامتمندانه،آن قدر ارزشمند و متعالى است که باید قربانیانى چون حسین(ع)فداى آن شوند.از عظمت قربانى،مى‌توان به عظمت چیزى پى برد که کسى مانند سیدالشهدا(ع) در آن راه قربان مى‌شود و هفتاد و دو عزیز را قربان مى‌کند.
| اى کرده به کوى دوست هفتاد و دو قربانى | قربان شومت این رسم،ماند از تو به دورانها | |
| قربانى هر کس شد با حرمت و نشنیدیم | دست و تن قربانى،افتد به بیابانها [۵] |